Πετσούλα από το αρνάκι του άλλου

Από τότε που βγήκα από τη φυλακή τον στρατό, δε λέω να στρωθώ να γράψω τίποτα στο blog. Το τελευταίο ποστ εύχεται καλά Χριστούγεννα κι έχει περάσει τόσος καιρός από τότε που έχω ήδη φάει 2 πασχαλινά σοκολατένια αυγά. Και μια σοκολατένια κότα.

Κάποια στιγμή κάτι θα γράψω, promise.

Για να πάρεις μια ιδέα τι συναρπαστικά πράγματα έχουν συμβεί στη ζωή μου δες αυτό:

Στην παρακάτω φωτογραφία βλέπουμε τη μία πλευρά ενός OREO...

 Κι εδώ την άλλη

Το μπισκότο είχε μόλις βγει από τη συσκευασία του. Και όπως θα είναι εμφανές στα έκπληκτα,  απορημένα και πιθανώς έντρομα αλλά πάντα θεληματικά μάτια σου η μία πλευρά του OREO είχε μπει ανάποδα. ΑΝΑΠΟΔΑ. Αντί να έχει αυτά τα παράξενα ανάγλυφα που έχουν πάνω τα OREO (και τα οποία κανείς δεν προσέχει γιατί μέχρι να τα αντιληφθείς το μπισκότο έχει ήδη κατέβει στον οισοφάγο), το βλέπω να είναι ανάποδα. ΑΝΑΠΟΔΑ. 

Κι εδώ είναι μια μπόνους φωτό, όταν χώρισα τις δύο πλευρές του μπισκότου στα δύο.

Ειλικρινά δεν ξέρω πού οδεύει η κοινωνία μας. Αν αυτό δεν είναι σημάδι ότι έχουν χαθεί όλες οι αξίες στον κόσμο μας τότε δεν ξέρω τι άλλο είναι.

Σημείωση: Τα συγκεκριμένα OREO δεν είναι τα κλασικά με τη λευκή γέμιση αλλά αυτά με την έξτρα έκδοση που έχουν σοκολατένια γέμιση. Αν μπορείς σε κάτι να προσθέσεις επιπλέον σοκολάτα, το κάνεις. Αυτό είναι το motto μου στη ζωή.

Το blog όταν επανέλθει, θα επανέλθει με ποστ της προκοπής, όχι σαν αυτό. Promise. Τώρα, αν θα είναι σύντομα..(?) θα δούμε.

Να προσέχετε ο καθένας τον εαυτό του και να χαμογελάτε. :)