Δωρεά οργάνων, γιατί τη φοβάσαι?

Πριν λίγο καιρό, ανάμεσα στις τόσες βλακείες που ανεβάζουν οι γνωστοί μου στο facebook βλέπω στο news feed να κυκλοφορεί αυτό:

Δεν ξέρω τι άποψη έχεις για τη δωρεά οργάνων, αλλά αν σε ενδιαφέρει το θέμα κάθισε να ακούσεις μια ιστορία.

Η κυρία Χ βρίσκεται στα τελευταία στάδια της ζωής της διασωληνωμένη σε ένα κίτρινο μουντό δωμάτιο νοσοκομείου, περιτριγυρισμένη από το σύζυγο και τα παιδιά της που σχηματίζουν ένα ημικύκλιο στα πόδια της, οι μισοί καθισμένοι σε πλαστικές καρέκλες, οι άλλοι μισοί να στέκονται όρθιοι αμήχανα. Δυο ορόφους πιο κάτω, μια ομάδα έξι ατόμων ειδικών στην αφαίρεση οργάνων μόλις έχει καταφθάσει για να αφαιρέσει και να παραλάβει τα νεφρά, το συκώτι και τον κερατοειδή της.

Η οικογένεια της κυρίας Χ παρακολουθούσε τη δυσάρεστη εξέλιξη της γυναίκας τις τελευταίες δύο βδομάδες.  Οι γιατροί σκάναραν συνεχώς τον εγκέφαλό της και κατέληγαν συνεχώς στο συμπέρασμα ότι η βλάβη δεν δύναται να είναι αναστρέψιμη. Συμβούλευαν ότι το καλύτερο που είχαν να κάνουν ήταν να αποσύρουν τη τεχνητή υποστήριξη. Ακόμα και στα 60 της δεν ήταν αργά να δωρίσει κάποια όργανα. Τα νεφρά δεν έχουν ημερομηνία λήξης.

Μια νοσοκόμα αφιέρωσε ένα ολόκληρο απόγευμα για να τους εξηγήσει τη διαδικασία. Με τους συγγενείς του ασθενούς είναι καλύτερο να μιλάνε οι νοσοκόμες παρά οι γιατροί. Κάποιες φορές χρειάζεται να τους εξηγείς ξανά και ξανά τα ίδια πράγματα, γιατί βρίσκονται σε ένα βαθύ στάδιο θλίψης και πένθους και οφείλεις να σιγουρευτείς ότι έχουν καταλάβει όσα τους λες στο 100%. Οι γιατροί δεν είναι καλοί σε τέτοιου είδους κουβέντες. Δεν έχουν υπομονή και χρησιμοποιούν πολλούς ιατρικούς όρους που ένας απλός άνθρωπος δεν καταλαβαίνει. Άσε που αν ο υπεύθυνος γιατρός μια μονάδας εντατικής θεραπείας έχει υπό την ευθύνη του γύρω στα 20 άτομα -που έτσι συμβαίνει συνήθως- ο φόρτος εργασίας του είναι μεγάλος. Καμιά φορά οι νοσοκόμες έχουν πιο πολύ χρόνο για να ακούσουν και να απαντήσουν και σε μερικές «χαζές» ερωτήσεις.

Πολλές οικογένειες όσο καλές προθέσεις κι αν έχουν, βρίσκονται σε δίλημμα την κρίσιμη στιγμή γιατί δε γνωρίζουν τι θα ήθελε ο ασθενής να γίνει σε αυτή την περίπτωση. Οι περισσότεροι άνθρωποι, ακόμα κι αν είναι υποστηρικτές της δωρεάς οργάνων, δεν το έχουν συζητήσει σχεδόν με κανέναν. Πολλές οικογένειες αντιτίθενται στην ιδέα μόνο και μόνο επειδή δε γνωρίζουν τι πραγματικά θα ήθελε ο άνθρωπός τους.

Ευτυχώς οι συγγενείς της κυρίας Χ ήταν σίγουροι για τις προθέσεις της και ήθελαν ο θάνατος του δικού τους ανθρώπου να γίνει ο καταλύτης που θα βοηθήσει 3 τουλάχιστον άλλες ζωές.

Γίνονται λοιπόν πάλι τα τελευταία τεστ που επιβεβαιώνουν την οριστική δυσμενή πορεία της κυρίας Χ και το ιατρικό προσωπικό στέλνει σήμα στα άλλα νοσοκομεία ότι σύντομα θα είναι διαθέσιμα κάποια όργανα από ένα δωρητή. Συνεννοήσεις, τηλέφωνα και συζητήσεις γίνονται για να εξακριβωθεί ποιοι έχουν προτεραιότητα, πού θα σταλούν και ποιος θα τα παραλάβει.

Μέχρι να κανονιστούν όλα αυτά η οικογένεια πρέπει να περιμένει, και μόνο αν ολοκληρωθούν όλες αυτές οι διαδικασίες τότε θα αποσυνδέσουν τη γυναίκα από τα μηχανήματα και θα αφήσουν την πορεία της ζωής να πάρει το δρόμο της. Μετά την αποσύνδεση, δεν επισπεύδεται με κανέναν τρόπο ο θάνατος του ασθενούς. Θα γίνει ό,τι θέλει η φύση να γίνει. Αυτές τις στιγμές οι συγγενείς συμβουλεύονται να πάνε λίγο στο σπίτι να ξεκουραστούν γιατί μπορεί να διαρκέσει κάμποσο αυτό το μεταβατικό στάδιο μεταξύ ζωής και θανάτου. 

Πολλές φορές αν η διαδικασία αργεί πολύ, οι συγγενείς αλλάζουν γνώμη και θέλουν να ξανασυνδέσουν τον ασθενή στα μηχανήματα. Είναι απαραίτητο η νοσοκόμα να τους έχει εξηγήσει πως μόλις αποσυνδεθεί ο ασθενής χρειάζεται κάμποση ώρα μέχρι να φύγει από τη ζωή. Μόλις αφαίρεσαν τη διασωλήνωση της κυρίας Χ αυτή βρέθηκε απλά να μένει ξαπλωμένη στο κρεβάτι, ήρεμη, εύθραυστη και γαλήνια να αναπνέει μόνη της αυτή τη φορά, ανεξάρτητα, χωρίς βοήθεια. Στη μονάδα εντατικής θεραπείας η σιωπή είναι τόσο έντονη που τη νιώθεις να σε περιβάλλει στο δωμάτιο σαν να βρίσκεσαι μέσα σε ζελέ, και το μόνο που τη σπάζει είναι τα μπιπ μπιπ από τα υπόλοιπα μηχανήματα υποστήριξης ζωής των άλλων ασθενών, σαν ηλεκτρονικά τιτιβίσματα πουλιών που συζητάνε μεταξύ τους για την πορεία των ασθενών τους.

Τα μάτια της κυρίας Χ είναι κλειστά και ακίνητα. Οι νοσοκόμες σημειώνουν τα επίπεδα οξυγόνου τα οποία μειώνονται συνεχώς. Σε κάποια στιγμή της ένδοξης πορείας του νοσοκομείου κάποιος είχε τη φαεινή ιδέα να βάψει τους τοίχους κίτρινους, αυτό το ψυχρό χειρουργικό κίτρινο που το συναντάς μόνο στα νοσοκομεία. Για να σπάσει κάπως όλη η κιτρινίλα έχουν κολλήσει πάνω στους τοίχους αφίσες που σε διατάζουν επιτακτικά ΝΑ ΠΛΕΝΕΙΣ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ ή σου λένε ΔΩΣΤΕ 5 ΛΕΠΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΣΑΣ ΚΑΙ ΣΩΣΤΕ ΜΙΑ ΖΩΗ, ενώ στη γωνία μια τηλεόραση παίζει στο mute, μόνο σημάδι ότι έξω ο κόσμος κυλάει κανονικά.. Η κυρία Χ ξεψυχά σε χιλιοχρησιμοποιημένα άσπρα νοσοκομειακά σεντόνια, κάτω από ένα στραβά τοποθετημένο μεταλλικό κουτί για γάντια λάτεξ, δίπλα από δίσκους με αποφάγια φαγητού τοποθετημένα σε τρόλει σπρωγμένα στη γωνία και με συνεχή υπόκρουση τα μπιπ-μπιπ τιτιβίσματα των πουλιών-μηχανημάτων, ο ρυθμός των οποίων είναι προάγγελος ζωής ή θανάτου.

Η χειρουργική ομάδα, δύο ορόφους πιο κάτω, είναι έτοιμη για να ξεκινήσει τη διαδικασία αφαίρεσης και παραλαβής των οργάνων. Αν περάσουν παραπάνω από 3 ώρες από τον επίσημο θάνατο της ασθενούς τα όργανά της δε θα μπορέσουν να χρησιμοποιηθούν. Το χειρουργείο ξεκινά, οι γιατροί διαπιστώνουν πως το συκώτι της δεν είναι σε κατάσταση να μεταμοσχευθεί, τα νεφρά όμως είναι σε άριστη. Τοποθετούν τα όργανα που χρειάζονται σε ένα κουτί, όχι διαφορετικό από αυτά που χρησιμοποιούμε για πικνίκ, γεμάτο παγάκια, και τα άτομα που θα τα μεταφέρουν είναι stand-by για να ξεκινήσουν.

Την ίδια ώρα σε ένα άλλο νοσοκομείο ο κύριος Ψ προετοιμάζεται ψυχολογικά για να κάνει την εγχείρηση την οποία περίμενε χρόνια και που θα του αλλάξει τη ζωή προς το καλύτερο. Τον ειδοποίησαν ξαφνικά και αναπάντεχα ότι βρέθηκε δότης. Αμέσως έτρεξε στο νοσοκομείο και μετά τις απαραίτητες προεγχειρητικές εξετάσεις και χωρίς πολλά πολλά κατέληξε να ετοιμάζεται για το χειρουργείο.

Για τον κύριο Ψ όλα ξεκίνησαν πριν από χρόνια όταν επισκέφτηκε ανήσυχος ένα γιατρό γιατί είχε πρησμένα πόδια και φουσκωμένο πρόσωπο και τότε του βρήκαν ότι είχε υψηλή πίεση και ότι τα νεφρά του υπολειτουργούσαν. Μέχρι εκείνη τη στιγμή δε φανταζόταν ότι θα είχε κάτι ανησυχητικό. Έκτοτε κάνει αιμοκάθαρση για δύο χρόνια.

Δούλευε σε αποθήκη, δουλειά την οποία έχασε, πιθανόν εξαιτίας της ασθένειάς του. Η αιμοκάθαρση είναι μια εξαντλητική διαδικασία. Ήταν πολύ συχνά κουρασμένος, αδύναμος και νυσταγμένος. Η αιμοκάθαρση είναι κάτι χρονοβόρο και μπελαλίδικο, είσαι κολλημένος για ώρα σε ένα μηχάνημα που ρουφάει όλο το αίμα από το σώμα σου, το φιλτράρει και στο ξανα-εισάγει καθαρό αυτή τη φορά.

Ο κύριος αυτός μετά την απόλυσή του έψαχνε να βρει καινούργια δουλειά, αλλά οι επιλογές του ήταν πολύ περιορισμένες μιας και 3 φορές τη βδομάδα θα πρέπει να επισκέπτεται τη μονάδα αιμοκάθαρσης. Αν αποκαλύψεις την ασθένειά σου στις πιθανούς εργοδότες σου, σχεδόν όλοι δε σε προσλαμβάνουν επειδή πιστεύουν ότι η απόδοσή σου θα είναι μειωμένη. Αν δεν τους την αποκαλύψεις και το μάθουν στην πορεία, έχουν δικαίωμα να σε απολύσουν γιατί τους το απέκρυψες.

Ο κύριος Ψ δεν πίστευε ότι θα ερχόταν ποτέ η σειρά του για μεταμόσχευση. Ο γιατρός του είχε πει να μην ελπίζει σε πολλά. Για το μόνο που μετανιώνει είναι ότι δεν έπαιρνε την υγεία του πιο σοβαρά τόσα χρόνια. Όπως πηγαίνεις το αμάξι για σέρβις μετά από μερικά χιλιόμετρα, έτσι πρέπει να πηγαίνεις και το σώμα σου.

Οι περισσότεροι ασθενείς που αποδέχονται όργανα για μεταμόσχευση δεν ενδιαφέρονται να μάθουν πολλές πληροφορίες για το δότη. Το ψυχολογικό φορτίο πρέπει να είναι τεράστιο, το να μπαίνεις σε χειρουργείο για μεταμόσχευση μετά από τόσο καιρό για να σωθεί η ζωή σου είναι έντονο σαν εμπειρία από μόνο του, σχεδόν κανείς δεν έχει κουράγιο εκείνη την ώρα να σκεφτεί την ιστορία πίσω από το δότη, τις συνθήκες του θανάτου του και τη θλίψη της οικογένειάς του.

Το νεφρό της κυρίας Χ βρήκε νέα οικογένεια λοιπόν. Έφυγε από το σώμα μιας γυναίκας, μέσα στην οποία δούλευε σαν διυλιστήριο αίματος για 6 δεκαετίες και τώρα θα ζήσει τα υπόλοιπα χρόνια του σε ένα αρσενικό σώμα αυτή τη φορά. Μπορεί το νεφρό να μη σφύζει από νεότητα -έχει χάσει τη γυαλάδα του και έχει μικρές ουλές- αλλά τη δουλειά του θα την κάνει και με το παραπάνω.

Πολλές φορές χρειάζεται κάποιο διάστημα μέχρι το νέο όργανο να αρχίσει να λειτουργεί κανονικά. Στην περίπτωση του κυρίου Ψ το νέο όργανο λειτούργησε αμέσως. Οι χειρουργοί ξεφυσάνε ανακουφισμένοι και ικανοποιημένοι. Τα αισθήματα που σου προκαλεί μια μεταμόσχευση είναι τελείως διαφορετικά από τα αισθήματα που σου προκαλεί μια εγχείρηση σε ασθενείς με καρκίνο ας πούμε. Στην τελευταία περίπτωση μετά το χειρουργείο ελπίζεις να έχουν πάει όλα καλά και να μην ξαναεμφανιστεί τίποτα στο μέλλον, ενώ στη μεταμόσχευση βλέπεις άμεσα αν δούλεψε ή όχι.

Την ίδια νύχτα και το δεύτερο νεφρό της κυρίας Χ βρήκε επιτυχώς νέο δότη. Η κυρία Χ έσωζε δύο ζώες μέσα σε ένα βράδυ.

Μερικές φορές τα πράγματα δεν πηγαίνουν όλα τόσο ομαλά. Σε ένα τρίτο νοσοκομείο η κυρία Ζ, που κάνει αιμοκάθαρση τα τελευταία 6 χρόνια, καλείται στο νοσοκομείο εσπευσμένα γιατί υπάρχει η πιθανότητα να βρέθηκε συμβατός δότης. Είχε τη βαλίτσα της έτοιμη, στην πόρτα του σπιτιού της τα τελευταία 3 χρόνια, με πιτζάμες, εσώρουχα και σεντόνια, όλα όσα θα χρειαζόταν για τη νοσηλεία της, ανά πάσα στιγμή σε ετοιμότητα μόλις την ειδοποιούσαν ότι βρέθηκε όργανο. Αυτή είναι η τέταρτη φορά που την καλούν, τις 3 προηγούμενες οι εξετάσεις έδειξαν ότι πιθανότατα θα το απέρριπτε το όργανο. Είναι ενθουσιασμένη στην προοπτική ότι θα γίνει η μεταμόσχευση, θα μπορέσει να επισκεφτεί επιτέλους τον πατέρα της στην επαρχία και να μείνει εκεί μόνιμα μαζί του. Χωρίς να χρειάζεται να βρίσκεται δίπλα από ένα νοσοκομείο για την αιμοκάθαρση 3 φορές τη βδομάδα.

Η κυρία Ζ είναι στο τελευταίο στάδιο της νεφρικής ανεπάρκειας. Μετά από τόσα χρόνια αιμοκάθαρσης και μέσα-έξω σε νοσοκομεία, θέλει επιτέλους να προχωρήσει η ζωή της σαν των υπόλοιπων ανθρώπων. Να απελευθερωθεί από τα συνεχή ραντεβού με τα νοσοκομεία. Να αφοσιωθεί στη ζωή της. Ένας χειρουργός έρχεται πάνω από το κρεβάτι της και της σχεδιάζει περίπου τι θα κάνει στο χειρουργείο. Θα κάνω κάτι παρόμοιο με αυτό που κάνει ένας υδραυλικός, της λέει. Φαίνεται απλό αλλά δεν είναι. Για να αναρρώσεις πλήρως θα χρειαστείς περίπου ένα μήνα. Είσαι πρόθυμη?

Φυσικά και είναι. Το νοσηλευτικό προσωπικό σαν ευγενικά άσπρα υπερ-μεγέθη κουνούπια την τριγυρίζουν, της ρουφάνε το αίμα και γεμίζουν φιαλίδια. Η κυρία Ζ ελπίζει μέσα της αυτή η φορά να είναι η τυχερή. Την προηγούμενη φορά μόλις της είπαν ότι δε θα μπορούσε να δεχτεί το όργανο έβαλε τα κλάματα. Απελπίστηκε.

Αργότερα την ίδια νύχτα, η κυρία Ζ ενημερώνεται ότι πάλι οι εξετάσεις έδειξαν ότι υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να απορριφθεί το όργανο και την στέλνουν ξανά σπίτι, με μόνη επιλογή της να συνεχίσει την αιμοκάθαρση και όπου την βγάλει...

Οι άνθρωποι με νεφρική ανεπάρκεια καταβάλλουν ηρωικές προσπάθειες για να επιβιώσουν. Δύσκολα αντιλαμβάνεται κάποιος τι κόπο απαιτεί η αιμοκάθαρση. Πόση υπομονή ζητά. Για να κυκλοφορήσει όλο το αίμα από το μηχάνημα χρειάζεται περίπου 4 ώρες. 4 ώρες στις οποίες ο ασθενής είναι δεμένος στο μηχάνημα χωρίς να κουνηθεί ρούπι. 4 ώρες στις οποίες ζητάμε από την καρδιά και τα αγγεία να καταβάλλουν τόση προσπάθεια όση αν οι ασθενείς έτρεχαν 20 χιλιόμετρα. Και όλα αυτά να τα κάνουν 3 φορές τη βδομάδα! Και μετά να έχεις την απαίτηση από αυτούς τους ανθρώπους να σηκωθούν, να γυρίσουν σπίτι τους με το λεωφορείο, να επιστρέψουν στις οικογένειές τους, στις δουλειές τους, στις υποχρεώσεις τους. Θυμήσου τα αυτά την επόμενη φορά που θα γκρινιάζεις για τα δικά σου προβλήματα.

Σίγουρα είναι πολύ εύκολο να αντιληφθείς πόσο θα βελτιωνόταν η ζωή αυτών των ανθρώπων με μια μεταμόσχευση. Ενός κιρρωτικού πώς θα άλλαζαν τα πράγματα με ένα νέο ήπαρ. Ενός καρδιοπαθή με μια καινούργια καρδιά.

Η Ελλάδα είναι τελευταία στις χώρες της Ευρώπης όσον αφορά στη δωρεά οργάνων προς μεταμόσχευση, όπως δημοσίευσε και το Βήμα σε αυτό το άρθρο.  Μόνο επτά δότες ανά εκατομμύριο πληθυσμού.  Η χώρα μας είναι πάντα συνεπής ουραγός στις λίστες που αφορούν κοινωνικές ευαισθησίες. Σε αυτό τουλάχιστον ποτέ δεν απογοητεύει. Εμείς οι Ελεύθεροι Έλληνες έχουμε διάθεση να το παίξουμε επαναστάτες και ευαισθητοποιημένοι εκ του ασφαλούς με μερικά κλικ και μερικά share, με λογύδρια και κατεβατά σχόλια υπέρ των αδυνάτων και των αδύναμων, με διαδικτυακές κραυγές και ιαχές στον κενό χώρο κάτω από βιντεάκια του youtube, αλλά όταν έρθει η ώρα να αποδείξουμε έμπρακτα τις πεποιθήσεις μας την κάνουμε με ελαφρά.

Αν έφτασες μέχρι εδώ μπορεί να πιστεύεις ότι είμαι υπέρ της υποχρεωτικής δωρεάς οργάνων. Η προσωπική μου άποψη είναι ότι κανείς δεν πρέπει να πειράξει ούτε ένα νύχι χωρίς τη συναίνεση του ατόμου ή των συγγενών. Το θέμα όμως είναι να ενημερωνόμαστε, να είμαστε ψύχραιμοι και σκεπτόμενοι άνθρωποι και μετά η πλειοψηφία των ανθρώπων να δηλώνουμε από μόνοι μας εθελοντές. Μην περιμένεις από μένα να σου πω τι να κάνεις. Μην είσαι σαν τα πρόβατα που πιστεύουν ότι πρέπει να είναι καλοί άνθρωποι γιατί αλλιώς ο Παϊσιος προέβλεψε ότι θα καταστρεφεί ο κόσμος, ούτε σαν τους άλλους που έπαψαν να είναι φιλόζωοι επειδή ο Mikeius ανέβασε βίντεο που έκραζε και υποστήριζε ότι έχουμε σοβαρότερα προβλήματα να ασχοληθούμε. Τίποτα δεν είναι μόνο άσπρο ή μόνο μαύρο. Κανείς δεν είναι πιο έξυπνος από σένα ώστε να σου επιβάλλει τι πρέπει να κάνεις. Ούτε πρέπει όμως να είσαι τόσο αφελής ώστε να καταφέρνουν να σε εξαπατούν λέγοντάς σου τρομοκρατίες για γιατρούς που παραμονεύουν με το νυστέρι περιμένοντας να λιποθυμήσεις για να σου πάρουν το νεφρό. Ψάξε να βρεις όλα τα δεδομένα, μόνος σου, και κατέληξε μόνος σου σε ένα συμπέρασμα. 

Είναι μια συζήτηση που πρέπει να αρχίσει να μπαίνει σιγά σιγά στις οικογένειες. Ο θάνατος είναι ένα μεγάλο ταμπού και όχι αδικαιολόγητα. Η δωρεά οργάνων θα πρέπει να γίνει ένα σύνηθες φαινόμενο, να μπορούν οι άνθρωποι να το συζητούν άφοβα και ελεύθερα. Μέχρι τώρα δε συζητιέται πουθενά, όλοι φοβούνται πως κούφια η ώρα αν βρεθούν υπό μηχανική υποστήριξη, στο life support που λένε, και έχουν υπογράψει να είναι δωρητές τότε οι γιατροί θα τους αφήσουν να πεθάνουν μια ώρα αρχύτερα. Πώς έχει καθιερωθεί αυτή η παπαριά και το πιστεύουν όλοι δεν ξέρω.

Υπάρχουν κριτήρια και δικλείδες ασφαλείας στα νοσοκομεία. Εξάλλου, όπως εμπιστεύεσαι τη ζωή σου στο γιατρό έτσι θα έπρεπε να του εμπιστευτείς και το θάνατό σου.

Δέκα μέρες αργότερα, ο κύριος Ψ ευγνώμων για το νεφρό της κυρίας Χ αναρρώνει ακόμα στο νοσοκομείο. Δυσκολεύεται ακόμα να περπατήσει και έχει τρομοκρατηθεί από το πόσα φάρμακα έχει πάρει αυτές τις μέρες αλλά νιώθει πως η ζωή του αλλάζει. Σε λίγους μήνες θα βγει να ψάξει για δουλειά. Είναι ευγνώμων απέναντι σε όλους τους γιατρούς και το νοσηλευτικό προσωπικό για τη καλή δουλειά που έκαναν. Το μόνο που δε μπορούν να του απαντήσουν είναι για πόσο καιρό θα λειτουργεί το νέο όργανο στο σώμα του.

Πώς είναι άραγε να ζει κανείς με ένα κομμάτι ενός άλλου ανθρώπου μέσα του? Το νεφρό της κυρίας Χ ήταν κομμάτι της από τότε που σχηματίστηκε σαν έμβρυο στην κοιλιά της μαμάς της. Το νεφρό το κουβαλούσε πάντα μαζί της, στις πιο ιδιαίτερες στιγμές της, αυτό το νεφρό διύλισε το πρώτο γάλα που ήπιε σαν μωρό, αυτό το νεφρό παρήγαγε τη βιταμίνη D3 που αναπτύσσει τα οστά και από μωράκι έγινε γυναίκα, αυτό το νεφρό την έκανε να κατουριέται συνέχεια όταν ήταν αγχωμένη στις πρώτες εξετάσεις της στο σχολείο, αυτό το νεφρό -παράγωντας ρενίνη- ανέβασε την πίεσή της και κοκκίνισε το πρόσωπό της όταν δέχτηκε το πρώτο της φιλί. Τώρα αυτό το ηρωικό νεφρό αφού τη συνόδευσε μέχρι την τελευταία της πνοή έρχεται να χαρίσει χρόνια και να βελτιώσει την ποιότητα της ζωής σε έναν άλλο άνθρωπο.

Η δωρεά οργάνων είναι η μοναδική έννοια σε ολόκληρη τη φύση που μπορεί να δώσει μια θετική και αισιόδοξη οπτική σε έναν θάνατο.

Υ.Γ.1 Όλα τα παραπάνω περιστατικά είναι αληθινά. Η μοναδική επαφή που είχα με τους ασθενείς ήταν απλά διαβάζοντας τα ιστορικά τους, δεν τους συνάντησα ποτέ. Κάποιες προσωπικές περιγραφές των ασθενών και των συγγενών τους ήταν προϊόντα της φαντασίας μου, αυτά μου ήρθαν στο μυαλό μου όταν διάβαζα τα ιστορικά και γι’αυτό τα έγραψα. Είμαι σίγουρος πως όσα έγραψα δε διαφέρουν πολύ από όσα συνέβησαν στην πραγματικότητα.

Υ.Γ.2 Η κοπέλα που είχε κάνει share στο facebook τη δήλωση που είδες στην αρχή αυτού του ποστ, παρότρυνε όσους ενδιαφέρονταν, να παρακολουθήσουν μια ημερίδα με βάση την εναντίωση στην υποχρεωτική δωρεά οργάνων. Η ημερίδα θα διοργανωνόταν από δύο μητροπολίτες και μερικά άλλα χάι ονόματα της εκκλησίας υπό την αιγίδα των Δεν Πληρώνω-μερικοί δε χάνουν ποτέ ευκαιρία να παλέψουν για να ξαναγυρίσουμε πίσω στις παλιές καλές χρυσές εποχές του μεσαίωνα.

Αυτή η κοπέλα, η οποία ήταν φίλη μιας πρώην ενός φίλου την οποία είχα δει όλες κι όλες δυο φορές στη ζωή μου και είχα αποδεχτεί το αίτημα φιλίας της από ευγένεια, είχε σαν profile picture μια εικόνα από το κίνημα Δεν Πληρώνω. Άλλη μια ελληνίδα επαναστάτρια σκέφτηκα, απόγονος της Λασκαρίνας Μπουμπουλίνας και της Μαντώ Μαυρογένους, έτοιμη να χωθεί στα χαρακώματα και να μην αφήσει να της πάρουν ούτε ένα ευρώ οι κακοί άνθρωποι. Ούτε ένα ευρώ, ούτε ένα νεφρό.

Τη διέγραψα επιτόπου, προσπαθώντας μάλιστα να κλικάρω τη λέξη ΔΙΑΓΡΑΦΗ με δύναμη, αισθητά, σαν να κοπανάω με οργή το ακουστικό ενός τηλεφώνου.

Εκτός από το κίνημα Δεν Πληρώνω, το οποίο είναι τόσο παράλογο και αστείο που φαντάζομαι ότι θα κάνει τα υπόλοιπα κινήματα να κοκκινίζουν από ντροπή κάθε φορά που ανοίγει το στόμα του, άποψη για τη δωρεά οργάνων έχουν εκφέρει και άλλες σκεπτόμενες ομάδες της κοινωνίας μας όπως η εκκλησία όπως προανέφερα αλλά και οι Ελεύθεροι Έλληνες.

Ποιοί είναι οι Ελεύθεροι Έλληνες? Δεν τους ξέρεις? Α, δε φαντάζεσαι τι χάνεις. Οι Ελεύθεροι Έλληνες δηλώνουν πως αναπνέουν στο όνομα της Ελλάδας και της Ελευθερίας. Δεν καταλαβαίνω τι σημαίνει αυτό ακριβώς, μάλλον είναι πολύ ποιητικοί για τα γούστα μου. Και για τη λογική ολότελα.

Όπως βλέπεις και στη φωτό όπλα τους είναι η Αρετή, η Τόλμη και η Αυτοθυσία. Είδες που στο λεγα, πουθενά δεν αναφέρουν τη λογική. Οι Ελεύθεροι Έλληνες δε χαρίζονται. Φωνάζουν μέσα από τα στήθια (σε αντίθεση με τους υπόλοιπους θνητούς που φωνάζουμε έξω από τα στήθια ή απλά μέσα από τα στόματα): Ταν ή Επί Τας.

Αν βέβαια θέλαμε να είμαστε σωστοί θα έπρεπε να γράφουν: Ἢ τὰν ἢ ἐπὶ τᾶς, αλλά βρε αδερφέ στη σωστή ελληνική ορθογραφία θα κολλήσουμε τώρα? Οι Ελεύθεροι Έλληνες έχουν να ασχοληθούν με σοβαρότερα θέματα που απασχολούν το σύγχρονο άνθρωπο όπως Διδαχές-Προφητείες, φωτοβολταϊκά οικιακής χρήσης, διατροφή, εκτρώσεις, φακέλωμα, Δεν Πληρώνω(ωπ ένας κοινός γνωστός, τι σύμπτωση) και Το Γάλα Βλάπτει την Υγεία.

Γιατί μπορεί το γάλα να βλάπτει την υγεία? Γιατί άντε γαμήσου, να γιατί, Ελεύθεροι Έλληνες είναι θα τα βάλουν και με το γάλα άμα θέλουν. Οι Ελεύθεροι Έλληνες δεν πίνουν γάλα γιατί πιστεύουν ότι βλάπτει, και φαντάζομαι θα ανήκουν σε αυτή τη μερίδα ανθρώπων που δε θέλουν να κάνουν εμβόλια στα παιδιά τους γιατί πιστεύουν ότι τα εμβόλια είναι μια συνομωσία για να βγάζουν λεφτά οι εταιρίες, σε αυτή τη μερίδα ανθρώπων που είναι κατά των φαρμάκων αλλά θα τρέξουν να αγοράσουν ομοιοπαθητικά και να τους ξεματιάσει η γειτόνισσα, σε αυτή την κατηγορία ανθρώπων που θα ψωνίσουν από εκείνα τα βραχιόλια για καλύτερη ισορροπία από το υλικό που χρησιμοποιούν και οι αστροναύτες στο διάστημα και θα φορέσουν και αυτό τον κορσέ telemarketing με νανοτεχνολογία και βιο-κεραμικό υλικό.

Οι πολέμιοι της δωρεάς οργάνων έχουν και σελίδα στο Facebook, αν θες να γελάσεις κάνε κλικ ΕΔΩ. Το πιο εντυπωσιακό κομμάτι αυτής της σελίδας είναι πόσα ορθογραφικά λάθη μπορεί να χωρέσει κάποιος μέσα σε δύο προτάσεις.

Μετά τη δημοσίευση αυτής της σελίδας η ελληνική γλώσσα φόρεσε make-up για να κρύψει τα σημάδια και πήγε και γράφτηκε αμέσως στο σύλλογο κακοποιημένων γυναικών για ψυχολογική υποστήριξη.