Τι μας μαθαίνει το Hollywood

Μερικοί από εμάς προτίμησαν αντί να περάσουν την παιδική τους ηλικία κάνοντας φίλους, παίζοντας ποδόσφαιρο ή βγαίνοντας βόλτες με κορίτσια, να κάθονται σπίτι και να βλέπουν τηλεόραση. Αν η μοναδική σου πηγή πληροφόρησης για τον έξω κόσμο ήταν οι ταινίες, τότε θα ήσουν ένα πραγματικά πολύ μπερδεμένο παιδάκι που θα νόμιζε ότι ζει σε ένα κόσμο όπου με το παραμικρό τρακάρισμα τα αμάξια ανατινάζονται, όπου αν αρρωστήσεις κατά πάσα πιθανότητα θα έχεις μια σπάνια μετάλλαξη του ιού Εμπόλα κι όπου η σακούλα σκουπιδιών του γείτονα δεν περιέχει τα χαρτιά υγείας από την τουαλέτα του αλλά ένα πτώμα.

Για όλα αυτά φταίει το Hollywood. Παρακάτω είναι μερικά από τα πιο παράλογα πράγματα που μας έχει μάθει όλα αυτά τα χρόνια.

- Τι μας μαθαίνει το Hollywood για τους γιατρούς.

Οι γιατροί στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι γύρω στα 30, πανέμορφοι κι έχουν τη συνήθεια να γαμιούνται μεταξύ τους. Πιο συχνά θα τους τύχει να θεραπεύσουν μια σπάνια μορφή καρκίνου ή μια λοίμωξη από έναν αρχαίο ξεχασμένο ιό παρά έναν πονόλαιμο ή μια γαστρεντερίτιδα. Όταν βρίσκονται εκτός νοσοκομείου, στο δρόμο, σε διακοπές, μέχρι και στο σούπερ-μάρκετ τυχαίνουν συνεχώς διάφορα σοβαρά ατυχήματα γύρω τους όπου αυτοί προσφέρουν τις πρώτες βοήθειες.

 "Πετάχτηκα για ένα πακέτο τσιγάρα και βρέθηκε μπροστά μου αυτός ο τύπος που τον έχει καταπλακώσει ένα δέντρο. Αντί να φωνάξω ένα γερανό, ας ακούσω την καρδιά του με το στηθοσκόπιο όσο ο άλλος τον φωτίζει με τον φακό. Μπορεί να μη χρησιμεύουν πουθενά αυτά που κάνουμε, αλλά τουλάχιστον φαίνομαι cool μπροστά σε αυτό το γκομενάκι".

Κάθε ασθενής τους επηρεάζει προσωπικά και τους δίνει ένα μάθημα για τη δική τους ζωή, αν και στο τέλος του επεισοδίου τον έχουν ξεπεράσει. Σε γενικές γραμμές ζούνε ζωές συναρπαστικές και μια μέρα στη δουλειά δεν είναι ποτέ βαρετή. Ορίστε πώς είναι μια συνηθισμένη μέρα στο χειρουργείο 3 διαφορετικών νοσοκομείων:

Κάτι τέτοιες εικόνες είχα στο μυαλό μου όταν δήλωνα το μηχανογραφικό.

Αν ένας γιατρός είναι άνω των 50 τότε θα είναι ιδιοφυία. Σε αυτή την περίπτωση έχει το ελεύθερο να κάνει ό,τι γουστάρει, να αδιαφορεί για τον ασθενή, τους άλλους γιατρούς ή τον προϊστάμενό του και να γράφει στα παπάρια του την ιατρική δεοντολογία χωρίς καμία ουσιαστική επίπτωση. Αφού ο ασθενής θα κοντέψει να πεθάνει κάμποσες φορές, στο τέλος του επεισοδίου θα βρει τη σωστή μέθοδο για θεραπεία που θα του έρθει σαν θεία φώτιση όταν κάποιος δίπλα του πετάξει μια φαινομενικά άσχετη φράση.

Wilson: «Τα περιστέρια μού έχουν καταχέσει το μπαλκόνι».

House: «Αυτό είναι το βρήκα! Η δυσκοιλιότητα έχει προκαλέσει αποφρακτικό ειλεό που οφείλεται σε διαμεσεντερική κήλη! Θα πρέπει να του χορηγήσουμε αντιβιοτικό διάλυμα με λίγα φύλλα παπάγιας και τριμμένο τζίντζερ και σε μία ώρα θα είναι εντελώς υγιής να αγκαλιάζει την οικογένειά του και θα έρθουν μετά να με ευχαριστήσουν αλλά εγώ θα τους αγνοήσω επιδεικτικά».

Wilson: «Εεεμ, με το μπαλκόνι μου τι λες να κάνω?»

- Τι μας μαθαίνει το Hollywood για τις φυλακές.

Οι μισοί προσπαθούν να πηδήξουν τους άλλους μισούς στα ντους. Ακόμα κι αν είναι μέσα μόνο για 4-5 χρόνια και μπορούν να δέχονται επισκέψεις ή να βγαίνουν με αναστολή για λίγες μέρες, δε θα μπορέσουν να αντισταθούν στο τριχωτό κωλαράκι του συγκρατούμενού τους όταν σκύβει να πιάσει το σαπούνι. Προφανώς στις φυλακές του Hollywood ακόμα κι αν μπεις str8, αυτομάτως μετά από λίγα χρόνια θα γίνεις ξαναμμένος βιαστής αντρών. Όσο πιο νταγλαράς είσαι, τόσο μεγαλύτερες οι πιθανότητες να σε πιάσουν αυτές οι ορμές. Κάθε νέο τρόφιμο τον κάνουν σουρωτήρι για να του δείξουν ποιός είναι ο άντρας εκεί μέσα.

Οι φύλακες κατά κύριο λόγο είναι σαδιστές αγριάνθρωποι, πρόθυμοι να κάνουν τα στραβά μάτια στις τρυφερές συνευρέσεις στις ντουζιέρες ή στη διακίνηση των ναρκωτικών μες στις πτέρυγες, με αντάλλαγμα μερικά τσιγάρα ή μια χούφτα δολάρια. Αν πρόκειται για γυναικείες φυλακές, τότε οι φύλακες θα παρενοχλούν συνεχώς τις όμορφες κρατούμενες.

«Σήκω και βάλε τα χέρια σου στον τοίχο, πρέπει να σε ψάξω πάλι… Τι? Σε έψαξαν ήδη το πρωί?... Εεεεμ, είναιαιαι…ο κανονισμός… ναι, ναι ο κανονισμός λέει να σας ψάχνουμε εξονυχιστικά 3 φορές τη μέρα. Δύσκολη η δουλειά μας, άσε, αλλά πρέπει να τηρούμε κατά γράμμα το νόμο. Πώς? Τι είναι αυτό που σε πιέζει? Εεε, το γκλομπ μου είναι, το γκλομπ μου…»

Μπορεί να περνάνε δύσκολα μέσα στις φυλακές, αλλά ευτυχώς είναι εύκολο να αποδράσεις. Όλα τα κελιά πίσω από τους λεπτούς τοίχους τους συνδέονται με τεράστιους αεραγωγούς ή σωλήνες αποχέτευσης οι οποίοι οδηγούν έξω από τη φυλακή. Το μόνο που χρειάζεσαι είναι ένα κουτάλι να ανοίξεις μια τρύπα στον τοίχο και είσαι ελεύθερος.

- Τι μας μαθαίνει το Hollywood για τη βαρύτητα.

Στο Hollywood αν ξέρεις καράτε η βαρύτητα δε σε αγγίζει, θα μπορείς να κάνεις σβούρες και να ρίχνεις κλωτσιές πετώντας στον αέρα για κανα τέταρτο.

Ανάλογα με την περίσταση όμως, μπορείς να μεταβάλλεις το βάρος σου και να το κάνεις να φτάσει μέχρι και τους 50 τόνους. Θυμήσου για παράδειγμα την επική αρχική σκηνή της ταινίας Goldeneye, όπου ο Μποντ προσπαθώντας να ξεφύγει από κάτι κακούς Ρώσους τρέχει να προλάβει ένα αεροπλάνο. Όταν το αεροπλάνο πέφτει στον γκρεμό, πέφτει κι ο Μποντ από πίσω του. Και μετά ακολουθεί μια σκηνή που θα έκανε το Νεύτωνα να κάνει όλα τα μήλα κομπόστα και να παρατήσει τη φυσική για να ασχοληθεί με το τραγούδι: ο Μποντ πέφτει γρηγορότερα από το αεροπλάνο, μάλιστα καταφέρνει και το φτάνει και μπαίνει και σαν κύριος από την πλαϊνή πόρτα!

Παρακάτω είναι το βιντεάκι αυτής της σκηνής.

- Τι μας μαθαίνει το Hollywood για τις ψυχικές-διανοητικές ασθένειες.

Αν είσαι σχιζοφρενής, τότε είσαι δολοφόνος. Θα τριγυρνάς σε σκοτεινά σοκάκια με ένα πριόνι και θα κάνεις συλλογή από σπλήνες. Στο σπίτι αντί για γυάλα με χρυσόψαρο, θα έχεις ένα βαζάκι γεμάτο ανθρώπινα μάτια. Θα ακούς φωνές που θα σου λένε να πιείς το αίμα του γείτονα.

Ένας τυπικός τρόφιμος του Δρομοκαίτιου. Απ’ότι δηλώνει έχει σαν χόμπι να κουρεύει θάμνους με το πριόνι του. 

Αν όμως είσαι ψυχαναγκαστικός, αυτιστικός, ακόμα και διανοητικά καθυστερημένος τότε κατά πάσα πιθανότητα θα έχεις κάποια άλλη ιδιοφυή ικανότητα, για παράδειγμα θα έχεις φωτογραφική μνήμη, θα μπορείς να σπάσεις κωδικούς εθνικής ασφάλειας, θα κάνεις πολύπλοκες μαθηματικές πράξεις ή θα βοηθάς την αστυνομία λύνοντας πολύπλοκα εγκλήματα.

«Κάνε μου μια χάρη, επειδή αυτό είναι το κομπιούτερ της δουλειάς μου δείξε μου πώς σβήνεις τα σάιτ με τσόντες από το ιστορικό και μετά θα σε προστατεύσω από όσους τρομοκράτες θέλεις» Bruce Willis - Mercury Rising.

- Τι μας μαθαίνει το Hollywood για τους στρατιώτες.

Οι στρατιώτες του Hollywood είναι τσιτωμένοι μύες που έχουν στην κορυφή ένα κεφάλι που μιλάει. Ζυγίζουν γύρω στα 200 κιλά τα 150 των οποίων είναι στεροειδείς ορμόνες. Έχουν υπεράνθρωπες δυνάμεις, κουβαλάνε τεράστια αυτόματα όπλα που εκτοξεύουν 1500 σφαίρες το δευτερόλεπτο και τα οποία δε χρειάζεται να τα κάνουν reload σχεδόν ποτέ, ενώ την περόνη από τις χειροβομβίδες τη βγάζουν μόνο με τα δόντια τους.

Ο στρατιώτης Άρνολντ κρατάει στα χέρια του μια πολυκατοικία κι ετοιμάζεται να την πετάξει.

Ξέρουν όλες τις πολεμικές τέχνες και παρόλες τις ικανότητές τους να βγάζουν την καρωτίδα του άλλου με τα δόντια ή να αντέχουν τραύματα από δέκα σφαίρες και 30 εκρήξεις, δε θα αντέξουν τον πόνο αν τους δαγκώσει στο χέρι μια γυναίκα ή αν τους πατήσει με δύναμη το πόδι με το τακούνι της. Απαραίτητο αξεσουάρ τους είναι ένα τεράστιο μαχαίρι-χατζάρα για να ξεκοιλιάσουν κάποιον προς το τέλος της ταινίας. Ενίοτε έχουν κι άλλα πιο ασήμαντα όπλα, απλά και μόνο επειδή είναι cool.

"Μπορεί ένα μυδραλιοβόλο να ήταν πιο χρήσιμο, αλλά το τόξο αναδεικνύει καλύτερα τα μπράτσα μου." -Rambo.

Δε φοράνε ποτέ κράνος, ούτε αλεξίσφαιρο, ενώ το καμουφλάζ τους περιορίζεται σε λίγες γραμμές πράσινης μπογιάς στο πρόσωπο.

Μαύρος sidekick: Ρε Άρνολντ, δε θα ήταν καλύτερα να φόραγες έστω ένα χακί μπλουζάκι για καμουφλάζ? I mean, come on, έχεις ζωγραφίσει μόνο μια γραμμή στο δεξί σου μάγουλο, πιστεύεις ότι είναι αρκετό? Άσε που τα φουσκωμένα μπράτσα σου γυαλίζουν και φαίνονται από χιλιόμετρα.

Άρνολντ: Τα μπράτσα μου δεν είναι για να καμουφλάρονται αλλά για να φαίνονται, δεν κατέστρεψα εγώ ένα συκώτι για να φουσκώσουν και μετά να τα κρύβω. Βούλωστο τώρα γιατί ακούει και το γκομενάκι.

- Τι μας μαθαίνει το Hollywood για τις συμπτώσεις.

Αν είσαι γιατρός θα γίνει δίπλα σου ένα ατύχημα, αν είσαι αστυνομικός θα γίνει κοντά σου ένας φόνος, αν είσαι υπερ-ήρωας θα απαγάγει τη γκόμενά σου ένας μεταλλαγμένος, αν είσαι χάκερ θα γίνει μια ηλεκτρονική επίθεση και θα χρειαστούν τη βοήθειά σου, αν είσαι χημικός θα σου ζητήσουν να απενεργοποιήσεις ένα χημικό όπλο, αν είσαι γυναίκα θα ερωτευτείς, αν είσαι άντρας θα έχεις για βοηθό sidekick μια όμορφη γυναίκα.

Αυτή εδώ είναι μια πυρηνική φυσικός, βοηθός του James Bond, ονόματι Dr. Christmas Jones, που απενεργοποιεί πυρηνικές κεφαλές στο Αζερμπαϊτζάν. Δεν το έβγαλα από το μυαλό μου, αυτός ακριβώς είναι ο ρόλος, το outfit και το όνομά της στην ταινία του James Bond, The world is not enough.

Στην πρόσφατη ταινία Unknown με τον Liam Neeson, ο Liam έχει το ρόλο ενός αμερικανού που πηγαίνει για ένα συνέδριο στο Βερολίνο και στο δρόμο προς το ξενοδοχείο έχει ένα ατύχημα με το ταξί και χάνει όλα του τα στοιχεία. Βρίσκεται τελοσπάντων μπλεγμένος σε ένα παράλογο σενάριο και προσπαθώντας να βρει μια άκρη ψάχνει τον ταξιτζή μπας και τον βοηθήσει. Πώς νομίζεις ότι είναι ο ταξιτζής? Κλασσικός λαϊκός τύπος με κοιλιά και τρίχα στο στέρνο που ακούει Έρα-Σπορ ή τον αντίστοιχο αθλητικό ραδιοφωνικό σταθμό του Βερολίνου? Μήπως είναι νεαρός? Γέρος? Έστω μεσήλικη γυναίκα?

Όχι, ο ταξιτζής ήταν αυτή εδώ.

Το φόρεμα και τα παπούτσια τα αγόρασε με τα γενναιόδωρα πουρμπουάρ που της άφηναν οι άντρες πελάτες στο ταξί.

Γενικά, εκτός από τη φοβερή σύμπτωση οι πρωταγωνιστές να βρίσκουν στο διάβα τους όμορφες γυναίκες, συμβαίνει και η άλλη σύμπτωση να μην τους πετυχαίνει καμία σφαίρα ή όταν τους πετυχαίνουν σφαίρες να τραυματίζονται σε non-lethal σημεία, όπως χέρι, πόδι, ώμο ή χαμηλά στο στομάχι. Τα σημεία αυτά στην πραγματική ζωή είναι totally lethal για παράδειγμα στο χέρι αν τρυπήσει η βραχιόνια αρτηρία στραγγίζει ο άλλος από αίμα μέσα σε ένα τέταρτο, εξίσου και στο πόδι με τη μηριαία, ενώ στην περιοχή της κοιλιάς μπορείς να αποχαιρετίσεις συκώτι, σπλήνα ή λίγο λεπτό έντερο. Παρόλαυτα στο Hollywood τα ξεπερνάνε όλα γρήγορα αρκεί να put pressure on it.

Το μόνο σκηνικό στο οποίο την έχεις πουτσίσει σίγουρα είναι αν βρίσκεσαι στον πόλεμο, δεν είσαι πρωταγωνιστής και πεις κάτι με το οποίο μπορεί να δεθεί συναισθηματικά μαζί σου ο θεατής, όπως ότι σου λείπει η οικογένειά σου. Ο θάνατος είναι πιο σίγουρος κι από το να περπατήσεις στην Ομόνοια βράδυ ολομόναχος.

-Καλά πώς το έπαθε αυτό? Ποιός τον πυροβόλησε?

-Δεν ξέρω λοχαγέ, μας έλεγε πόσο του λείπει η γυναίκα του κι η μικρή νεογέννητη κόρη του και ξαφνικά έγιναν τα άντερά του ομελέτα.

Πάντως μιας και μιλάμε για συμπτώσεις, αυτό εδώ το βίντεο δείχνει πόσο μικρός είναι ο κόσμος (του Hollywood):

-Τι μας μαθαίνει το Hollywood για τα εθνικά στερεότυπα.

Όλοι οι Ασιάτες ξέρουν καράτε, είναι κοντοί, μικροκαμωμένοι και μπορούν να σε τουλουμιάσουν στο ξύλο πιο γρήγορα απ'το να πεις σούσι. Οι Ρώσοι κατά κύριο λόγο είναι τρομοκράτες με προφορές πιο βαριές κι από τα κιλά που σηκώνει ο Σταλόνε, οι Αφρικανοί είναι ανθρωποφάγοι, οι Μεξικανοί έμποροι ναρκωτικών, οι Άγγλοι είναι τζέντλεμεν, οι Ιταλοί μαφιόζοι και οι Γάλλοι φλώροι.

Στο Hollywood θέλοντας να είναι politically correct χρησιμοποιούν λευκούς και μαύρους ηθοποιούς, για να έχουν ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα του πληθυσμού, να στοχεύουν και στο έγχρωμο κομμάτι του target group και να μην κατηγορηθούν ως ρατσιστές. Επειδή όμως το (ανύπαρκτο)white pride δεν έχει εκλείψει από το υποσυνείδητο πολλών ανθρώπων, στη συντριπτική πλειοψηφία των ταινιών οι μαύροι χρησιμοποιούνται σαν sidekicks-βοηθοί.

Δες εδώ μερικές χαρακτηριστικές αφίσες:

black sidekick #1

 black sidekick #2

black sidekick #3

 black sidekick #4

 black sidekick #5

 black sidekick #6

 black sidekick #7

 black sidekick #8

Στις ταινίες όπου πρωταγωνιστεί μαύρος ηθοποιός, ο sidekick ποτέ δεν είναι λευκός. Θα είναι κι αυτός μαύρος

ή κάποιας άλλης εθνικής μειονότητας

chinese sidekick

Το Hollywood δεν περιορίζεται μόνο στο χρώμα αλλά χρησιμοποιεί σαν sidekick και οποιονδήποτε άλλον διαθέτει χαρακτηριστικά που παρεκλίνουν από το πρότυπο "λευκός, όμορφος πρωταγωνιστής", όπως:

 fat sidekick #1

fat sidekick #2

 Κοκκινοτρίχης sidekick

All-the-different-colours-and-shapes sidekicks

- Τι μας μαθαίνει το Hollywood για τα αυτοκίνητα.

Συνήθως τα άτομα που οδηγούν στις ταινίες κουνάνε το τιμόνι δεξιά κι αριστερά κι ας το αμάξι πηγαίνει ευθεία, ενώ ποτέ δε φαίνονται να αλλάζουν ταχύτητες ή να σταματάνε σε φανάρια. Αφήνουν πάντα ρέστα στους ταξιτζήδες(«keep the change») κάτι που είναι λογικό μιας και οι ταξιτζήδες του Hollywood υπακούνε πάντα όταν τους λες «follow that car!».  Αν έλεγες σε έναν έλληνα ταξιτζή «Γρήγορα, ακολούθησε αυτό το αμάξι!» πιθανότατα ο ταρίφας να σου απαντούσε «φιλαράκο, δώσε μου πέντε λεπτάκια να πετάξουμε τη μανταμίτσα λίγο πιο κάτω που βιάζεται και μετά ακολουθώ όποιον θες. Εσείς κύριε πού πάτε? Μπείτε, μπείτε στο δρόμο μας είστε κι εσείς, θα κάνουμε μια μικρή παρακαμψούλα αλλά όλοι θα εξυπηρετηθείτε!»

Τα αμάξια του Hollywood δεν τα κλειδώνουν ποτέ, πολλές φορές δε μπαίνουν καν στον κόπο να τους ανεβάσουν ούτε τα παράθυρα, μπορείς να ανάψεις τη μηχανή απλά αν βραχυκυκλώσεις μερικά καλωδιάκια κάτω από το τιμόνι, ενώ με την παραμικρή σύγκρουση εκρήγνυνται λες και αντί για βενζίνη είναι γεμάτα με νιτρογλυκερίνη. Όταν πέφτουν από γκρεμό καμιά φορά εκρήγνυνται πριν καν φτάσουν στον πάτο, λες και ανατινάχτηκαν στον αέρα από την τρομάρα τους. Στην πραγματική ζωή ένα κανονικό αμάξι είναι πολύ δύσκολο να ανατιναχτεί μετά από σύγκρουση, θα πρέπει να έχει τρυπήσει το ντεπόζιτο της βενζίνης, να έχει στάξει μεγάλη ποσότητα στο δρόμο και να υπάρχει και κάποια πηγή φωτιάς τριγύρω για να την αναφλέξει.

 «Wtf, ακούμπησα σε αυτό το αμάξι να δέσω τα κορδόνια μου κι αυτό ανατινάχτηκε. Θα κάνω τον Κινέζο, ευτυχώς έχω αφήσει μούσι και δε θα με αναγνωρίσουν».

- Τι μας μαθαίνει το Hollywood για τους αστυνομικούς.

Με τόσες πολλές αστυνομικές σειρές που υπάρχουν και με ένα φόνο τουλάχιστον σε κάθε επεισόδιο αυτό σημαίνει ότι στο Hollywood θα πρέπει να γκρεμίζονται οι πολυκατοικίες και να ανοίγουν νεκροταφεία.

Κάθε 10 δευτερόλεπτα στο Hollywood σκοτώνεται κι από ένας κομπάρσος.

Στην περίπτωση που υπάρχει ένας εξωτερικός συνεργάτης της αστυνομίας π.χ. ένας ψυχαναγκαστικός πρώην ντετέκτιβ(Monk), μια μαθηματική διάνοια(Numb3rs), ένας διάδοχος του Uri Geller(Mentalist), ένα ανήλικο κορίτσι(Veronica Mars), ένας παρανοϊκός επιστήμονας(Fringe) ή ένα μέντιουμ(Medium), τότε οι απλοί αστυνομικοί θα είναι τελείως άχρηστοι, θα συλλαμβάνουν πάντα τον λάθος ύποπτο και θα αγνοούν συνεχώς τη γνώμη του ιδιοφυούς συνεργάτη ξεχνώντας ότι σε κάθε επεισόδιο αυτός είχε πάντα δίκιο.

Αν δεν υπάρχει εξωτερικός συνεργάτης, μόνο τότε η αστυνομία τα καταφέρνει μια χαρά. Συνήθως μια μικρή ομάδα αναλαμβάνει τα πάντα, για παράδειγμα στη σειρά CSI και στα άπειρα spin-off κλώνους της μια ομάδα από εγκληματολόγους αναλαμβάνει να βρεθεί στη σκηνή του εγκλήματος, να συλλέξει τα στοιχεία, να ανακρίνει τους μάρτυρες, να αναλύσει τα στοιχεία, να κάνει background check ή οτιδήποτε άλλο προσποιούνται ό,τι ελέγχουν, να καταδιώξει υπόπτους, να απενεργοποιήσει βόμβες, να πιάσει τρομοκράτες και όλα αυτά ενώ βρίσκουν χρόνο να ασχοληθούν και με τα δικά τους προσωπικά ζητήματα. 

Αρχίζω να πιστεύω ότι στα επεισόδια που δεν έχω δει θα τους δείχνει να κάνουν και τις υπόλοιπες δουλειές του τμήματος, δηλαδή να καθαρίζουν τουαλέτες, να πλένουν τα τζάμια, να ξεβουλώνουν την αποχέτευση κτλ.

Ανάμεσα στις τόσες δουλειές τους ποζάρουν και για μοντέλα.

Είναι εντυπωσιακό πάντως πώς τους κάθεται τόσο βολικά και συμβαίνει μόνο ένας φόνος κάθε βδομάδα. Αν συμβεί και δεύτερος φόνος μες στην ίδια εβδομάδα, τότε οι φόνοι θα συνδέονται μεταξύ τους.

Η λίστα με τα κουλά του Hollywood θα μπορούσε να συνεχίζεται επ’άπειρον με τα κλασικά χιλιοειπωμένα κλισέ όπως των νίντζα που στριφογυρίζουν κι επιτίθενται ένας ένας, των κακών που βγάζουν λόγο πριν σκοτώσουν τον πρωταγωνιστή δίνοντάς του την ευκαιρία να δραπετεύσει, τα κινητά που δεν έχουν μπαταρία ή σήμα την πιο κρίσιμη στιγμή, τις κλισέ μαγκιές των ηρώων όπως το «is that the best you can do?» που λένε όταν έχουν φάει μόλις μια τόσο δυνατή μπουνιά που είναι ικανή να ξεγράψει από τη μνήμη τους τις αναμνήσεις από ολόκληρη την τρίτη γυμνασίου, ή τις βόμβες με τους μεγάλους κόκκινους αριθμούς που μετράνε αντίστροφα κάνοντας μπιπ μπιπ, αλλά θα σταματήσω εδώ γιατί αρκετά ασχοληθήκαμε με το Hollywood και τις αηδίες του.

Καλύτερα άσε το Hollywood στους καμένους οπαδούς του και βγες μια βόλτα έξω. Η ζωή είναι πολύ πιο ενδιαφέρουσα από τον κινηματογράφο. Και πιο παράλογη. Κι εντελώς πιο απρόβλεπτη.

Εγώ πάντως πάω να κατεβάσω καμιά ταινιούλα.