Πώς μπορείς να τρως στα ακριβότερα ξενοδοχεία και να πηγαίνεις σε θέατρα, σινεμά και συναυλίες εντελώς ΤΖΑΜΠΑ!

(ή αλλιώς Δεν Πληρώνω Part 2)

Η ιδανική κοπέλα για μένα εκτός από ωραίο χαμόγελο, μεγάλη υπομονή και χαμηλά στάνταρς θα πρέπει να έχει και τρέλα για τις βόλτες με το αμάξι. Φαντάζομαι ότι είναι κατάλοιπο από την εποχή που παίζαμε βιντεοπαιχνίδια μικροί, όπου κολλημένοι σε μια οθόνη που πρόβαλλε Carmaggedon ή Need for Speed χαϊδεύαμε με μανία ένα joystick(το οποίο με τη σειρά του είναι υποκατάστατο του αυνανισμού) κι αναρωτιόμασταν γιατί δε μας προσέχουν τα κορίτσια, τα οποία φυσικά αγνοούσαν επιδεικτικά τα high scores που συγκρίναμε με πάθος στο προαύλιο του σχολείου και σιγομουρμούριζαν στη δική τους γωνιά κουτσομπολιά για τον ωραίο της τρίτης γυμνασίου ή για τους Hanson brothers (πλιζ ας μου πει κάποιος ότι θυμάται τους Hanson brothers).

 Οι διάλογοί μου με τα κορίτσια συνήθως πήγαιναν κάπως έτσι:

«Καλημέρα Βασίλη, πώς πέρασες το Σαββατοκύριακό?

«Α μια χαρά, τερμάτισα το Grand Turismo και ξεκλείδωσα τη Ferrari στην τελευταία πίστα. Μετά ήρθε ο Γιαννάκης να παίξουμε και του κόλλησα κάτι μπαντιλίκια στη μεγάλη στροφή στην πίστα με τα χιόνια μέχρι που τον άφησα 400 points πίσω. ΡΟΥΦΗΞΕ ΤΟ ΑΥΓΟΥΛΑΚΙ ΤΟΥ!... Εεχμ, για πες μου όμως εσύ πώς πέρασες?»

«Βαρετά, είδα πάλι 2 φορές τον Τιτανικό σε βιντεοκασέτα και μετά διάβασα Ιστορία. Λοιπόν τα λέμε μετά, γεια.»

Ο καθένας με τα γούστα του, πιο πολλά κοινά σημεία έβρισκες σε 2 παράλληλες ευθείες παρά σε μένα και τις συνομήλικές μου.

Η οδήγηση λοιπόν είναι σαν ένα μεγάλο βιντεοπαιχνίδι το έχουμε ξαναπεί, όπου τα βλέπεις όλα 3D, έχεις οθόνες-παράθυρα τριγύρω σου, φτιάχνεις το δικό σου soundtrack κι αν θες μπορείς να βγεις από το αμάξι και να αλληλεπιδράσεις με το περιβάλλον,  ενώ  αν συνοδεύεται κι από μια όμορφη παρουσία δίπλα σου για να μπορείς καθώς οδηγείς να πιάνεις κάτι απαλό που μυρίζει και όμορφα, τότε μπορούμε άνετα να μιλήσουμε για ένα παιδικό όνειρο που πραγματοποιείται. 

Μόνο που μαζί με όλα τα κατάλοιπα που κουβαλώ από την παιδική ηλικία, έχω κρατήσει και τη συνήθεια να κάνω ήχους όταν οδηγώ. Είναι πολλές φορές που ενώ οδηγώ, αρχίζω τα «γκαν γκααααααν», ή τα «βρουουουουμ βρουουμ» και διάφορες άλλες live ηχητικές αναπαραστάσεις του πώς κουμπώνει η ταχύτητα ή πώς τσιρίζουν τα λάστιχα, χωρίς απαραίτητα να συμβαίνει τίποτα από όλα αυτά εκείνη τη στιγμή, μπορεί δηλαδή εκείνη την ώρα το αμάξι να πηγαίνει με 20 και να μας παίζουν τα φώτα τα λεωφορεία από πίσω για να μας προσπεράσουν αλλά εγώ να χτυπιέμαι πίσω από το τιμόνι και να κάνω ήχους από σκασμένες εξατμίσεις και λιωμένα λάστιχα λες και έχω καταπιεί ηχογραφημένη κασέτα από την τελευταία καταδίωξη του Στιβ Μακ κουίν στο Bullit.

Δείξε κατανόηση, κάπως πρέπει να ζήσω κι εγώ τη φαντασίωσή μου μιας και το αμάξι των γονιών δεν προσφέρεται για καγκουρο-μετατροπές  –φαντάζεσαι το πατέρα μου να πάει να βάλει Ερα-Σπορ και ξαφνικά να ακούσει τη μετάδοση του Ολυμπιακού από το subwoofer και το Σωτηρακόπουλο σε dolby digital, ενώ η εξάτμιση θα μουγκρίζει σαν τσαντισμένος δεινόσαυρος με βραχνάδα κι οι ζάντες θα στριφογυρίζουν?. Ούτε προσφέρεται για οδηγητικές μαγκιές γιατί αν το αμάξι πάθει το οτιδήποτε να είσαι σίγουρος πως τα επόμενα νέα μου θα τα μάθεις από το αστυνομικό δελτίο σε βίντεο με ένδειξη WARNING: VIEWER’S DISCRETION IS ADVISED, GRAPHIC IMAGES MAY BE DISTURBING TO SOME VIEWERS.

Ξέρεις όμως τι άλλο μου αρέσει εκτός από το να κάνω βόλτες με το αμάξι και να βγάζω ήχους? Τα τζάμπα πράγματα. Κι αν σου αρέσουν κι εσένα συνέχισε να διαβάζεις γιατί με αυτά θα καταπιαστούμε σήμερα. Δε θα σου πω κόλπα για την άρση μπαρών και το πώς θα περνάς την Αθηνών-Λαμίας χωρίς να πληρώσεις διόδια αλλά θα καταπιαστούμε με άλλες σημαντικότερες, ουσιαστικότερες και βασικότερες ανθρώπινες ανάγκες όπως:

1. Πώς να τρως τζάμπα στα ακριβότερα ξενοδοχεία.

Έχω δειπνήσει 2 φορές στο Divani Caravel, έχω πιεί 2 φορές καφέ στο Hilton τη μία μάλιστα με unlimited βουτήματα, έχω φάει σαντουιτσάκια στο Μέγαρο Μουσικής, ενώ λίγο πιο παλιά είχα ξετινάξει μπουφέ σε ξενοδοχείο της Αλεξανδρούπολης κι είχα παρευρεθεί σε δεξίωση στο εκθεσιακό κέντρο Αθηναΐς κάπου στο Βοτανικό. Όλα τζάμπα.

Όχι, δεν ήμουν καλεσμένος κάποιου πρέσβη που μας κακομάθαινε με Φερέρο Ροσέ, απλά είχα πάει να παρακολουθήσω ιατρικά συνέδρια. Τα ιατρικά συνέδρια, ειδικά όταν διοργανώνονται από φαρμακευτικές εταιρίες, κλείνουν τα καλύτερα μέρη και κάνουν πολυτελείς δεξιώσεις. Η τιμή για την είσοδο-εγγραφή είναι αρκετά τσιμπημένη για τους γιατρούς, αλλά για εμάς τους φοιτητές συνήθως είναι τζάμπα. Τα συνέδρια συχνά είναι τριήμερα (πουσουκου) και το μόνο που περιλαμβάνουν είναι πολλές ομιλίες με free coffee κατά τη διάρκεια της μέρας και δείπνο το βράδυ. 

Κατά την εγγραφή σού δίνουν μια τσάντα αναμνηστική του συνεδρίου γεμάτη από σημειωματάρια, στυλό-διαφημιστικά φαρμάκων και τετράδια, ενώ έξω από τις αίθουσες που γίνονται οι ομιλίες υπάρχουν ακροβολισμένα διάφορα περιπτεράκια φαρμακευτικών αντιπροσώπων που απλόχερα προσφέρουν διαφημιστικά δωράκια. Στο πιο πρόσφατο συνέδριο στο Caravel εκτός από την καθιερωμένη τσάντα με τα σημειωματάρια, μας έδωσαν ένα ρολόι-μολυβοθήκη-θερμόμετρο (SO cool), ένα σκέτο ρολόι τσέπης κι ένα πληκτρολόγιο! Ήταν σαν να έκανε ξεπούλημα η Ρεζέρβα, και να άλλαξε το όνομα από Ρεζέρβα σε Olartan (φάρμακο για την υπέρταση). Στο τέλος μάλιστα έκαναν και κλήρωση για 3 βιβλία καρδιολογίας αξίας 100 ευρώ το ένα. Λίγο ακόμα και θα έβγαινε ο Φερεντίνος να αρχίσει να ρωτάει Deal or No Deal.

Κι αν αναρωτιέσαι «Δηλαδή τι, πρέπει να ξαναγυρίσω στο σχολείο, να αναπτύξω μυωπία διαβάζοντας για να περάσω ιατρική μπας και καταφέρω κι εγώ να τρώω τζάμπα στα ξενοδοχεία?», τότε θα σου πω ότι πρώτον η μυωπία δεν αναπτύσσεται μετά τα 21 κι ότι δεύτερον δεν είναι απαραίτητο να έχεις καμία σχέση με την  ιατρική για να έρθεις να φας! Η εγγραφή δεν είναι υποχρεωτική μπορείς κάλλιστα να την προσπεράσεις, hell μπορείς ακόμα και να μην παρακολουθήσεις καν τις ομιλίες αρκεί να δεις μόνο από το πρόγραμμα τι ώρα είναι το δείπνο, σε ποια αίθουσα γίνεται και να πας να κάτσεις και να περιμένεις να σε σερβίρουν!

Ειλικρινά είναι ΤΟΣΟ απλό. Σε όσα συνέδρια έχω πάει κανείς ποτέ δε με ρώτησε αν είμαι γιατρός, μάλιστα παραπάνω από τους μισούς δε φόραγαν καν το καρτελάκι με το όνομα που μας έδωσαν κατά την εγγραφή, ενώ αρκετοί είχαν φέρει και τους συνοδούς τους, συζύγους, αδέρφια, κουτσούβελα, μπατζανάκηδες που ουδεμία σχέση είχαν με το άθλημα.

Μπορείς να ενημερωθείς για το πού γίνονται συνέδρια ΕΔΩ.

The catch: There is always a catch. Στη δεξίωση θέλει λίγη προσοχή σε ποιο τραπέζι θα κάτσεις. Συνήθως τα τραπέζια είναι κυκλικά και χωράνε γύρω στα 10 άτομα οπότε αν σε ένα τραπέζι δεις τίποτα κοστουμαρισμένους μεγαλογιατρούς που γνωρίζονται μεταξύ τους ενώ εσένα η μόνη σου σχέση με την ιατρική είναι τα επεισόδια του Greys anatomy, καλύτερα απόφυγέ το γιατί πιθανότατα να αρχίσουν να συζήτανε για σπλήνες, συκώτια ή εγχειρήσεις ανοιχτής καρδιάς και το φαγητό σου να φαίνεται λιγότερο ελκυστικό κι από πατημένη γάτα στο δρόμο ή ακόμα χειρότερα μπορεί να σου πιάσουν την κουβέντα και να προκύψει διάλογος του στυλ:

Διπλανός σου: «Εσείς κύριε, είστε γιατρός?»

Εσύ: «Εμμμ…(προσπαθείς να καταπιείς το φαί με το οποίο έχεις μπουκωθεί)…ναι, ναι γιατρός είμαι.»

Διπλανός: «Έχουμε εδώ μια κουβέντα και αναρωτιόμαστε η σωστή δόση για τη θεραπεία της ευλογιάς είναι 6 γραμμάρια Ν-μεθυλισατινο-β-θειοσεμικαρβαζόνη εφ’άπαξ ή μήπως υπεράνοση σφαιρίνη 0,2 κ.ε. ανά χιλιόγραμμο?»

Εσύ: «Εχμμ, νομίζω αυτό το πρώτο… το μεθυυυυ...σατέν, του εχμ…του θείου… Αλήθεια, είδε κανείς το ματσάκι χθες βράδυ?»

2. Πώς να πηγαίνεις τζάμπα στο σινεμά, θέατρο και σε άλλα παρόμοια χάπενινγκ.

Το μόνο που χρειάζεσαι είναι λίγη κάρτα στο κινητό και ανοιχτά αυτιά. Σχεδόν όλοι οι ραδιοφωνικοί σταθμοί μοιράζουν προσκλήσεις με το κιλό κάθε βδομάδα έτσι όταν ακούσεις στο ραδιόφωνο ή δεις σε κάποιο περιοδικό «Στείλτε και Κερδίστε μια πρόσκληση για avant-premiere της τάδε ταινίας στο σινεμά», μη βαρεθείς και στείλε γιατί κατά πάσα πιθανότητα θα κερδίσεις. Εκτός από τους ραδιοφωνικούς σταθμούς, Στείλτε και Κερδίστε θα βρεις σε Athens Voice, στο Αθηνόραμα, στο φοβερό elculture (το οποίο δίνει προσκλήσεις για άπειρα θέατρα, αν και παραδόξως το μόνο που έχω καταφέρει να κερδίσω μέχρι τώρα ήταν μια διπλή είσοδο για τη φιλαρμονική της Πάρνηθας), ενώ υπάρχει κι αυτό εδώ το site για κάθε είδος διαγωνισμού.

Ειδικά για το σινεμά γίνονται τόσο συχνά αυτές οι avant-premieres που μια φορά που είχα κερδίσει, είχα μπερδέψει τα σινεμά και πήγα σε λάθος μέρος, όπου εκεί εντελώς τυχαία αντί για τον Red διοργάνωνε μια άλλη πρεμιέρα ο Rock Fm και μας έβαλαν μέσα παρόλο που δεν έβρισκαν το όνομά μου στη λίστα! Δεν κάτσαμε όμως γιατί αφενός η παράσταση ήταν μούφα κι αφετέρου γιατί ο παραγωγός του Rock ήταν αγενής μέχρι να συνειδητοποιήσουμε ότι είχαμε κάνει λάθος. Επίσης είχα κερδίσει διπλή πρόσκληση για μια γαμάτη παράσταση για ένα μπαλέτο με «άντρες» υπό τους ήχους κλασικών ροκ κομματιών στο θέατρο Badminton (η χαρά του γκέι), για έναν τελικό ενός live διαγωνισμού τραγουδιού στο Gazoo που τον παρουσίαζε η Σίσσυ Χρηστίδου κι ήταν guest ο Νίβο (δηλαδή παρακμή αλλά τουλάχιστον είχε free booze) και για άλλα που τώρα βαριέμαι να θυμηθώ.

The catch: Θα πρέπει να ακούς τακτικά το ραδιοφωνικό σταθμό. Και με μερικούς σταθμούς αυτό από μόνο του είναι μεγάλη δοκιμασία. Συνήθως ακούω Red ο οποίος εκτός του ότι παίζει ξένο ροκ, γενικά είναι και ο πιο αξιοπρεπής σταθμός στο θέμα των προσκλήσεων, δε σε ζαλίζουν κάθε τρεις και λίγο να στείλεις μήνυμα, ανακοινώνουν μια-δυο φορές το διαγωνισμό κι αν στείλεις κατά πάσα πιθανότητα θα την καβατζωσεις σίγουρα την πρόσκληση και θα σου έρθει ειδοποίηση ότι κέρδισες με μήνυμα.

Στον Galaxy λένε κάτι του στυλ «Ο έκτος που θα πάρει τηλέφωνο κερδίζει» κάτι που είναι μούφα γιατί σκοτώνεσαι εσύ να τηλεφωνήσεις, ακούς για κανα δεκάλεπτο τον ήχο του κατειλημμένου κι όταν μετά από  νεύρα τσαντάλια καταφέρνεις και πιάνεις γραμμή, σου λένε: «Τι κρίμα είστε ο έβδομος που καλεί, δεν κερδίσατε!». Στον Kiss μπορεί να σε βάλουν να τους πεις ποιό τραγούδι έπαιξε μόλις αν θες να λάβεις συμμετοχή ενώ κι ο Fresh και ο Village δίνουν καλές προσκλήσεις, αλλά αυτά τα ντανσο-πόπ δεν είναι για τα χοντροκομμένα ροκ αυτιά μου οπότε δεν ακούω.

3. Πώς να πας τζάμπα σε συναυλίες.

Εκτός κι αν έχεις φίλο το μπασίστα και μπορέσει να σε βάλει τζάμπα ή είσαι groupie και κοιμάσαι με το μισό συγκρότημα, εισιτήρια σε συναυλίες κερδίζεις συνήθως πάλι με τον τρόπο «Στείλτε και Κερδίστε». Κάπως έτσι είχα ανακαλύψει τους Rosebleed, όταν είχα κερδίσει από τον Red πρόσκληση για ένα μπαρ στην Ηλιούπολη όπου θα έπαιζαν κι ενώ αρχικά πήγα απλά για το τζάμπα ποτό(γύφτος) έφυγα με ανακάλυψη γαμάτου ελληνικού συγκροτήματος.

The catch: Καμιά φορά τα πράγματα δεν είναι όπως τα περιμένεις και ειδικά αν ανακατευτεί κι η τηλεόραση τότε να εισαι σίγουρος πως τίποτα δε θα είναι όπως φαίνεται. Τις προάλλες το κορίτσι είχε κερδίσει πρόσκληση για ένα Amstel live από την fan page των Μπλε που θα έπαιζαν μαζί με τον Λάκη Παπαδόπουλο και τον Αντώνη Μιτζέλο. Αν δεν ξέρεις τι εστί Amstel live θα σε ενημερώσω ότι υποτίθεται ότι πρόκειται για live συναυλίες καλλιτεχνών που προβάλλονται από τον ΣΚΑΙ κάθε Κυριακή απόγευμα κι έχουν χορηγό την Amstel.

Κατ’αρχάς αντί για Κυριακή που προβάλλεται η εκπομπή, μας κάλεσαν να πάμε Τρίτη πρώτο στοιχείο που θα έπρεπε να μας παραξενέψει. Αφού μελετήσαμε από ποιες γωνίες είναι αδύνατο γεωμετρικά να μας συλλάβει ο φακός της κάμερας αράξαμε κάπου κρατώντας τα μπυρόνια και περιμέναμε να ξεκινήσει η συναυλία. 

Και μετά συνειδητοποιήσαμε ότι ακόμα και τα επεισόδια του Ρετιρέ που δείχνει το Μέγκα τα καλοκαίρια είναι πιο live από το Amstel live, η πατημένη γάτα στο δρόμο που ανέφερα πιο πάνω είναι πιο live από τα Amstel live, οι κάτοικοι του πρώτου νεκροταφείου είναι πιο live από τα Amstel live. 

Πρώτα βγήκε η παρουσιάστρια να μας καλωσορίσει, μετά από δυο τραγούδια μας καληνύχτισε και μας αποχαιρέτισε(!), μετά βγήκε και μας είπε ότι αμέσως τώρα βγαίνουν στη σκηνή οι Μπλε με τον Λάκη Παπαδόπουλο ενώ όχι μόνο δε βγήκαν αλλά άρχισε να παίρνει συνέντευξη από τον Μιτζέλο. Προφανώς ήταν κάργα μαγνητοσκοπημένο και μάλιστα σε τόσο παράξενη σειρά που το timeline του Lost θα ήταν λιγότερο πολύπλοκο. Αυτή η εκπομπή ήταν ο εφιάλτης του μοντέρ.

Κι όλα αυτά συνδύασέ τα με μεγάλες παύσεις ανάμεσα στα τραγούδια που έσπαγαν μόνο από τις αγριοφωνάρες ενός πληθωρικού floor manager ο οποίος όταν δε φώναζε σε εμάς που κρυβόμασταν πίσω από τις κάμερες να πάμε πιο μπροστά και να κάνουμε μπούγιο για να φαίνεται ότι υπάρχει κόσμος, μετρούσε αντίστροφα ουρλιάζοντας "ΠΕΝΤΕ.. ΤΕΣΣΕΡΑ… κτλ κτλ" για να χειροκροτήσουμε και να δείξουμε ότι περνάμε υπέροχα.

Τουλάχιστον είχε τζάμπα unlimited μπύρα, οπότε δεν παραπονιέμαι.

Σε όλα τα παραπάνω Δεν Πληρώνω οι ζημιωμένοι κατά κύριο λόγο είναι οι μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες πχ φαρμακευτικές εταιρίες, η Amstel, τα Village κτλ ή έστω αξιοποιείς ήδη υπάρχουσες προσφορές και προσκλήσεις, οπότε μπορείς να ακολουθήσεις τις προτάσεις μου χωρίς τύψεις ότι κλέβεις το κράτος ή το συνάνθρωπό σου τον μεροκαματιάρη. Μπορείς επίσης να το επεκτείνεις και σε άλλους τομείς που δικαιωματικά δεν πρέπει να πληρώνεις, πχ στο εστιατόριο όταν έρχονται και σου ανοίγουν εμφιαλωμένο νερό χωρίς να σε ρωτήσουν και μετά στο χρεώνουν 3 ευρώ, μπορείς κάλλιστα να μην το πληρώσεις, δηλαδή συγνώμη αν ο σερβιτόρος παλάβωνε και άνοιγε ένα μπουκάλι κρασί 500 ευρώ και σου έδινε να το πιείς θα έπρεπε μετά να το πληρώσεις?

Τέλος μακάρι η χώρα του Δεν Πληρώνω να γινόταν και χώρα του Δεν Καπνίζω, αλλά φαίνεται ο Έλληνας μπορεί να γκρινιάζει αλλά τα 4 ευρώ τη μέρα για τα τσιγάρα του μια χαρά τα διαθέτει.

Όπως και να’χει, προσπάθησε να στηρίζεις οικονομικά όσα χάπενινγκ πιστεύεις ότι το αξίζουν, όπως για παράδειγμα η παράσταση που με πήγε σήμερα ο swift, το «Δε μιλάμε γι’αυτά» στο θέατρο του Νέου Κόσμου, όπου πήγαμε τελείως απροετοίμαστοι κι ανίδεοι για το τι παίζει και βρεθήκαμε ξαφνικά σε foul frontal nudity 4 ατόμων που απογείωσαν ένα ακομπλεξάριστο και προκλητικό για κάποιους σενάριο. Try it.

Κλείνω με μια απίστευτη διασκευή ενός φοβερού κομματιού.

Lol I’m just fucking around, αν έκανες κλικ στο βιντεάκι του Πανταζή για το καλό της ψυχικής σου υγείας προσπάθησε να ξεχάσεις αυτό που άκουσες και δες εδώ την πραγματική απίστευτη διασκευή ενός φοβερού κομματιού. Δες το!