Phantoms and friends

Εσύ είσαι Περήφανος Ηλίθιος?

Θα είμαι ειλικρινής. Αποφάσισα να βγω μπροστά στους προβολείς του ίντερνετ και πάνω στη σκηνή αυτού του blog για να μιλήσουμε για μια από τις μεγαλύτερες μάστιγες της εποχής μας. Μεγαλύτερη μάστιγα κι από τους ISIS, τα αεροπλάνα που πέφτουν σαν κοτόπουλα και τις 35 εκπομπές που κάνει ο Σεφερλής καθημερινά στο Mega. Σήμερα θα μιλήσουμε εν τάχει για την εναλλακτική ιατρική.

Αν όση ώρα διαβάζεις αυτό το κείμενο ακούς δυνατά ΓΚΝΤΟΥΠ ΓΚΝΤΟΥΠ θα είναι ο ήχος που κάνει το πληκτρολόγιό μου καθώς βαράω με οργή ένα-ένα τα πλήκτρα. Αν επίσης όσο διαβάζεις αυτό το κείμενο ακούς βαθιές ανάσες, θα είναι οι δικές μου καθώς προσπαθώ να κρατήσω την ψυχραιμία μου και να γράψω με κόσμιο τρόπο και χωρίς μπινελίκια για αυτή τη νέα φυλή που έχει βαλθεί να αφανίσει το ανθρώπινο γένος, η τρίτη πιο επικίνδυνη φάρα ανθρώπων μετά τους ναζί και τους οπαδούς του Justin Bieber. Αν όση ώρα διαβάζεις αυτό το κείμενο ακούς βήματα μέσα στο σπίτι ενώ μένεις μόνος, δε θα είμαι εγώ, σήκω πάνω μάλλον έχει μπει κλέφτης.

Οκέι, το καταλαβαίνω. Η συμβατική ιατρική είναι αυτό ακριβώς: συμβατική, mainstream, συνηθισμένη. Στις μέρες μας κανείς δε θέλει να είναι συνηθισμένος, ένας με τους πολλούς, να ακολουθεί την πεπατημένη. Δεν είναι κουλ να είσαι συνηθισμένος. Η εναλλακτική ιατρική είναι αυτό ακριβώς, cool, ασυνήθιστη, μοντέρνα. Είναι διαφορετική. Και το να είσαι διαφορετικός -μετά από μια ζωή που μας πίεζαν στο σχολείο, στο στρατό, στο πανεπιστήμιο, στη δουλειά να κάνουμε ό,τι κάνουν οι άλλοι, να είμαστε υπάκουοι και ρομποτάκια- τότε σίγουρα φαντάζει πιο θελκτικό να ακολουθήσεις το διαφορετικό. Δεν έχει σημασία για σένα το ότι η εναλλακτική ιατρική δεν έχει αποδειχτεί πουθενά ότι λειτουργεί, πέραν φυσικά από τη φίλη της θείας της γειτόνισσας που σώθηκε όταν δοκίμασε την τάδε αλόη από τη Βιρμανδία. Ένας άγγλος κωμικός είχε πει το εξής: "Ξέρεις πώς λένε την εναλλακτική ιατρική που αποδείχτηκε ότι είχε αποτέλεσμα? Ιατρική."

Οκέι, το καταλαβαίνω. Τα φάρμακα σε τρομάζουν. Οι φαρμακοβιομηχανίες είναι τεράστιες πολυεθνικές εταιρίες που όπως όλες οι πολυεθνικές εταιρίες έχουν σκοπό το κέρδος. Τόσα έχουμε ακούσει για φάρμακα που αποσύρθηκαν από την κυκλοφορία ή για σκευάσματα με παρενέργειες που εμφανίστηκαν στην πορεία και ήταν φρικαλέες (βλέπε θαλιδομίδη). Σχεδόν κάθε φάρμακο συνήθως έρχεται χέρι-χέρι με παρενέργειες όπως ναυτία, πονοκεφάλους, διάρροιες, αλλεργίες, αιμορραγία από τα μάτια, κατσαρίδες στο μπάνιο, κουτσουλιές πάνω στο αμάξι σου. Ή κάτι τέτοιο έχεις ακούσει τελοσπάντων. Αυτά τα πράματα δε θες να τα βάλεις στον οργανισμό σου. Δεν έχει σημασία αν εν τέλει κάνουν αυτό που δηλώνουν, δηλαδή σε θεραπεύουν. Δεν έχει σημασία αν οι πιθανότητες να πάθεις μία από τις άνωθεν παρενέργειες είναι ελάχιστες και το ότι η κυριότερη παρενέργεια που έχει η ιμπουπροφένη για παράδειγμα, είναι να σου περάσει ο πονοκέφαλος.

Οκέι, το καταλαβαίνω. Τα εμβόλια περιέχουν συστατικά που ακούγονται πολύ τρομακτικά στα αθώα αυτιά σου όπως αλουμίνιο και φορμαλδεύδη. Κι έχεις ακούσει από μια φίλη σου ότι διάβασε στο ίντερνετ ότι προκαλούν αυτισμό. Και πιθανόν να διάβασες σε κάποιο "ψαγμένο" site (από εκείνα που δηλώνουν ότι υπάρχει φυτό που θεραπεύει τον καρκίνο και ότι μας έχουν επισκεφτεί εξωγήινοι αλλά οι κυβερνήσεις μας το κρύβουν) ότι τα εμβόλια δεν κάνουν τίποτα και ότι μόνο το καθαρό νερό και οι οργανωμένες αποχετεύσεις συνέβαλλαν στο να εξαφανιστούν οι επιδημίες, όχι τα εμβόλια. Δεν έχει σημασία για σένα ότι η ποσότητα αλουμινίου που θα βρεις σε ένα εμβόλιο είναι λιγότερη από όση θα έβρισκες σε ένα φρούτο. Ούτε σου κάνει κάποια διαφορά ότι η ποσότητα της φορμαλδεΰδης μέσα σε ένα εμβόλιο είναι πολύ λιγότερη απ'όση βρίσκεται τώρα μέσα στον οργανισμό σου, μιας και η φορμαλδεύδη είναι φυσικό προϊόν του μεταβολισμού σου. Και προφανώς δε σε νοιάζει ότι εκατομμύρια ανεξάρτητες έρευνες δεν έχουν δείξει καμία συσχέτιση μεταξύ εμβολίων και αυτισμού. Και φυσικά αδιαφορείς για το γεγονός ότι χάρη στα εμβόλια ασθένειες όπως ο κοκκύτης και η ιλαρά δε σκοτώνουν πλέον ούτε ένα από τα χιλιάδες παιδιά που σκότωναν πριν 100 χρόνια.

Οκέι, το καταλαβαίνω. Τα φυσικά γιατροσόφια είναι φυσικά. Και φυσικά οτιδήποτε φυσικό είναι πάντα καλύτερο. Δεν έχει σημασία αν ο χαρακτηρισμός "φυσικό" δε βγάζει νόημα. Δεν υφίσταται σαν έννοια. Η ευλογιά, το κώνιο, η μηνιγγίτιδα όλα από τη φύση ξεπήδησαν. Φυσικά είναι κι αυτά. Το τεράστιο Samsung κινητό σου με τα ραδιοκύματα που λαμβάνει και εκπέμπει δεν έχει καμία σχέση με το φυσικό τρόπο ζωής που υιοθετείς και παρόλαυτά το περιφέρεις άφοβα δίπλα στο παιδί σου. Το βάζεις να παίξει με το 10 ιντσών-καθόλου-φυσικό-tablet σου και να κάθεται να χαζεύει την 50-αρα-καθόλου-φυσική-τηλεόρασή σου.

Οκέι, το καταλαβαίνω. Το επεξεργασμένο φαγητό σε τρομάζει γιατί είναι αυτό ακριβώς, επεξεργασμένο. Προτιμάς να τρέφεσαι φυσικά, όπως έτρωγαν οι άνθρωποι παλιά. Δεν έχει σημασία για σένα το ότι οι άνθρωποι παλιά ζούσαν μάξιμουμ μέχρι τα 35 ενώ τώρα με τόσες επεξεργασμένες τροφές τριγύρω (και άρα σωστά συντηρημένες και απαλλαγμένες από τα μικρόβια) φτάνουμε άνετα τα 80.

Οκέι, το καταλαβαίνω. Δε θέλεις να φορτώνεις τον οργανισμό σου με τοξίνες. Το λέει και η λέξη, τοξίνες, πρέπει να είναι τοξικές. Μπορεί να μην ξέρεις τι ακριβώς είναι οι τοξίνες, εσύ θες να τις διώξεις από το σώμα σου. Έχεις ακούσει για αυτά τα βότανα που αποτοξινώνουν, τα αυτοκόλλητα πατούσας που τραβάνε τις τοξίνες από τον οργανισμό σου, για εκείνο το τσάι που αποτοξινώνει και δίνει ευεξία. Τι σημασία έχει αν τα νεφρά και το συκώτι σου αποτοξινώνουν τον οργανισμό σου αυτή τη στιγμή που διαβάζεις? Τζάμπα. Χωρίς να χρειαστεί να πληρώσεις τίποτα. Ούτε patches, ούτε βότανα, ούτε καν χρειάζεται να σηκωθείς από την καρέκλα.

Οκέι, το καταλαβαίνω. Δε θέλεις χημικά στον οργανισμό σου. Ή τουλάχιστον νομίζεις ότι δεν τα θέλεις. Διαβάζεις τις ακαταλαβίστικες ετικέτες πίσω από τα προϊόντα του σούπερ-μάρκετ και σκέφτεσαι: "αν δε μπορώ να το προφέρω, σίγουρα δεν κάνει να το φάω!". Δε βάζω χημικά μέσα μου! θα σκέφτεσαι. Τι σημασία έχει αν κάθετι που υπάρχει στο σύμπαν είναι φτιαγμένο από χημικά? Αν τα πάντα έχουν χημική βάση?

Οκέι, το καταλαβαίνω. Ο βελονισμός υπάρχει εδώ και αιώνες και εκατομμύρια άνθρωποι δέχονται τα οφέλη του παγκοσμίως. Το ίδιο ισχύει και για τα ρέικι, τους χειροπράκτες, τους ιριδολόγους, τους ομοιοπαθητικούς. Μπορεί η γειτόνισσά σου, ο μπατζανάκης σου, ο συνάδελφος από το δίπλα γραφείο να ορκίζονται ότι ο τάδε εναλλακτικός θεραπευτής μπορεί να θεραπεύσει τα πάντα, από ακμή μέχρι καρκίνο. Και όλα με φυσικό τρόπο, χωρίς παρενέργειες και κινδύνους, καμία σχέση με τη συμβατική ιατρική με τις παρενέργειες και τα προβλήματά της. Δεν έχει σημασία για σένα αν καμία επίσημη έρευνα δεν έχει αποδείξει ότι έχουν έστω και ένα θετικό αποτέλεσμα σε τόσους αιώνες εφαρμογής. Ναι τα φάρμακα έχουν παρενέργειες, ναι οι χημειοθεραπείες προκαλούν προβλήματα στον πάσχοντα, αλλά αυτό συμβαίνει γιατί έχουν και ενέργειες γαμώτο. Καμία ιατρική θεραπεία δεν είναι 100% ασφαλής και όποιος σου πει το αντίθετο σου λέει ψέμματα.  

Οπότε οκέι το καταλαβαίνω. Είναι κουλ να είσαι διαφορετικός. Αν όμως σε ενδιαφέρει να είσαι πραγματικά εναλλακτικός, τελείως διαφορετικός, εντελώς πρωτοπόρος, άσε την εναλλακτική ιατρική και δοκίμασε να φορέσεις το βρακί στο κεφάλι σου. Αγόρασε πολύχρωμα μεγάλα γυαλιά ηλίου. Πάρε αμάξι σε φανταζί χρώμα. Φόρα φουλάρια. Αλλά τουλάχιστον μη χρησιμοποιείς την εναλλακτική ιατρική αντί της κλασικής ιατρικής μόνο και μόνο επειδή είναι εναλλακτική. Μην πιστεύεις όσες επικεφαλίδες βλέπεις στο facebook ή όσα σου είπε μια αμόρφωτη γυναίκα στο φούρνο. Και μην πιστεύεις ότι ξέρεις περισσότερα από το γιατρό σου μόνο και μόνο επειδή googlαρες κάτι. Το να γίνει γιατρός κάποιος θα χρειαστεί πάνω από μια δεκαετία σπουδών, πώς είναι δυνατόν να πιστεύεις ότι ξέρεις περισσότερα επειδή αφιέρωσες 3 λεπτά να διαβάσεις ένα ανυπόγραφο κείμενο σε ένα αμφιβόλου ποιότητας σάιτ στο ίντερνετ?

Κλείνω αυτό το βαρετό κείμενο με μια επίκληση σε σένα αγαπητή μαμά που δε θες να εμβολιάσεις το παιδί σου.  Οκέι, το καταλαβαίνω. Δεν θες να το εμβολιάσεις γιατί "πού ξέρεις τι βάζουν μέσα?". Μην το εμβολιάσεις. Αν όμως φτάσει 30 και αναρωτιέται γιατί δε μπορεί να κάνει παιδιά, επειδή κόλλησε μαγουλάδες μικρός γιατί δεν του έκανες το εμβόλιο, ετοίμασε μια απάντηση. Αποθήκευσε τα λινκ από τα site που ενημερώνεσαι να του τα δείξεις. Όταν δε μπορεί να πιει ούτε μια μπύρα στα γενέθλιά του γιατί κόλλησε ηπατίτιδα στον στρατό και ζει με το άγχος πότε θα καταρρεύσει το συκώτι του, τότε να του πεις "τουλάχιστον δεν είσαι αυτιστικός, όπως είχα διαβάσει σε κείνο το σάιτ!".

Όλους αυτούς τους ανθρώπους που σνομπάρουν και αγνοούν χρόνια επιστημονικής γνώσης και έρευνας επειδή διάβασαν κάτι στο ίντερνετ, είναι οι Περήφανοι Ηλίθιοι. Υπάρχει και επίσημα σαν όρος στην ψυχιατρική, είναι το Dunning-Kruger effect, όπου άσχετοι με το αντικείμενο άνθρωποι, αδαείς και αστοιχείωτοι, εσφαλμένα υποστηρίζουν σθεναρά μια άποψη για την οποία γνωρίζουν ελάχιστα πράγματα. 

Ο αδαής και αφελής άνθρωπος που προσπαθεί να ξεχωρίσει σε ένα κόσμο υπερ-πληροφορημένων και μορφωμένων ανθρώπων πασχίζει να πιαστεί από μια "εναλλακτική άποψη" και να ξεχωρίσει, να γίνει ομάδα με άλλους όμοιους "εναλλακτικούς" ανθρώπους και να καλύψει έτσι το κενό της αδιάφορης προσωπικότητάς του. Μαμάδες που από απλές νοικοκυρές απέκτησαν κύρος και τουπέ γιατί σθεναρά δε δέχονται να κάνουν εμβόλια και να συμβάλλουν στην παγκόσμια συνωμοσία να κρατηθεί το ανθρώπινο γένος υγιές. Ή μαμάδες που θηλάζουν τα παιδιά τους μέχρι να φύγει το αγοράκι για φαντάρος. Way to go, moms τώρα αποκτήσατε προσωπικότητα.

Όποια γνώση αποκτιέται με 5 λεπτά ανάγνωσης σε μια οθόνη, δεν είναι γνώση. 

Αυτό το κείμενο θα σου πήρε πάνω από 5 λεπτά να το διαβάσεις οπότε μπορείς να δεχτείς όλα όσα είπα ως σωστά και αληθή. Εξάλλου τα διάβασες στο internet οπότε πρέπει να ισχύουν, έτσι δεν πάει? 

Εκτός κι αν αποφάσιζες να ρωτήσεις κάποιον πιο ειδικό ή να ψάξεις μόνος σου σε χιλιάδες σελίδες βιβλιογραφίας. Αλλά ποιός έχει χρόνο γι'αυτά.

Τρία applications που θα σου αλλάξουν τη ζωή!

 Αυτή τη φορά αντί να γράψω κάτι ουσιώδες και χρήσιμο για τα φλέγοντα θέματα που απασχολούν τον πλανήτη (διαμάχες Ισραηλινών Παλαιστινίων, Μουντιάλ, χωρισμός Πέτρου-Τζένη) θα χρησιμοποιήσω αυτό τον χώρο για να προωθήσω κάποιες ιδέες για μερικά applications που πιστεύω πως  θα αλλάξουν τη ζωή της ανθρωπότητας και θα μου χαρίσουν δόξα και υστεροφημία έως την αιωνιότητα. Ξέρεις τι είναι τα applications, εφαρμογές που εγκαθιστάς με το κιλό στα λάπτοπ, στα κινητά ή στα τάμπλετ και που συνήθως δε χρησιμοποιείς ποτέ και μετά αναρωτιέσαι γιατί σέρνεται ο υπολογιστής σου και γιατί ανοιγοκλείνει συνέχεια το κινητό σου.

 Τις δικές μου εφαρμογές θα τις χρησιμοποιείς εντατικά με μοναδική προϋπόθεση βέβαια να μετατραπούν από απλές ιδέες που θα τις παρουσιάσω εδώ σε κανονικά applications. Θα τα έφτιαχνα εγώ εξ'ολοκλήρου αυτά τα προγράμματα αρκεί να είχα τις γνώσεις που χρειάζεται για κάτι τέτοιο, το budget και την υπομονή. Δεν έχω τίποτα από τα τρία. Η ελπίδα μου είναι ότι ένας έμπειρος προγραμματιστής θα βρεθεί τυχαία σε αυτό το blog, θα του αρέσουν οι ιδέες μου, θα τις μετατρέψει σε applications που θα κάνουν επιτυχία και μετά θα αναγκαστεί να μου δώσει ένα μεγάλο μερίδιο από τα κέρδη του, κανένα μέρος του οποίου δε θα δωρίσω για καλό σκοπό.

 ΙΔΕΑ 1η: DeadlineTrainer.

Πολλοί άνθρωποι όταν τους ρωτάνε ποιο είναι το μεγαλύτερό τους ελάττωμα αντί να απαντήσουν ειλικρινά και να εξομολογηθούν τα ελαττώματά τους, υπεκφεύγουν και λένε κάτι κουλά του στυλ το μεγαλύτερό μου ελάττωμα είναι η υπερβολική καλοσύνη ή η υπερβολική ειλικρίνεια.

Εκτός κι αν η συζήτηση εξελιχθεί ως εξής:
-Ποιό είναι το μεγαλύτερό σου ελάττωμα?
-Η ειλικρίνεια.
-Δε νομίζω ότι η ειλικρίνεια είναι ελάττωμα.
-Χέστηκα για το τι νομίζεις!
μόνο σε μια τέτοια περίπτωση η ειλικρίνεια θα μπορούσε να θεωρηθεί ελάττωμα.

 Όταν με ρωτάνε εμένα για το μεγαλύτερό μου ελάττωμα απαντάω την αναβλητικότητα. Αυτό που μπορώ να κάνω σήμερα, δε θα το αφήσω για αύριο θα το αφήσω για τον επόμενο μήνα. Εδώ που τα λέμε η απόλυτη συνέπεια και η συνεχής παραγωγικότητα είναι πράγματα βαρετά. Το να καθυστερείς μια διωρία, να τη φτάνεις στα άκρα και να τρέχεις μετά την τελευταία στιγμή κάνει τη ζωή πιο συναρπαστική, πιο περιπετειώδη. Φυσικά "πιο συναρπαστική" σημαίνει επίσης και "πιο στρεσογόνα" το οποίο είναι θετικό μόνο αν σου αρέσουν οι αφόρητοι πόνοι στο στήθος και ο πρόωρος θάνατος.

Όπως και να'χει, μόνο ένας ψυχαναγκαστικός ναζί θα μπορούσε να εκπληρώσει όλες τις εκκρεμότητές του στην ώρα τους χωρίς να χρειάζεται μια Δαμόκλειο σπάθη να κρέμεται πάνω από το κεφάλι του με την ταμπέλα ΔΙΩΡΙΑ για να τον κινητοποιήσει. Αυτό λοιπόν που χρειάζεται ένας συνηθισμένος, απλός, καθημερινός, αναβλητικός τεμπέλης σαν εμένα κι εσένα είναι μια εφαρμογή που θα αύξανε λίγο τον κίνδυνο, θα ανέβαζε την μπάνκα, θα εκτόξευε το ρίσκο και θα σε έβαζε all-in στο τραπέζι. Όλα ή τίποτα.

Εδώ έρχεται το DeadlineTrainer. Την πρώτη φορά που θα εγκαταστήσεις το DeadlineTrainer, χωρίς να σε ρωτήσει θα κλειδώσει τον υπολογιστή σου και θα δεχτεί να τον ξεκλειδώσει μόνο αν ποζάρεις για μια σειρά από φωτογραφίες που θα τραβάει η ενσωματωμένη κάμερα του λάπτοπ ή του κινητού σου. Στην αρχή θα είναι απλές φωτογραφίες, αθώες selfies τις οποίες η εφαρμογή αργά και προοδευτικά θα σε αναγκάζει να είναι όλο και πιο προκλητικές. Θα ξεκινήσεις με απλά χαμόγελα, θα δείχνεις λίγο λαιμό, λίγο στήθος και σταδιακά σαν έκφυλος φωτογράφος που προσπαθεί να αποπλανήσει άμυαλο ξανθό μοντέλο θα σου τραβάει όλο και πιο πρόστυχες όλο και πιο σοκαριστικές φωτογραφίες, σε κάθεμια από τις οποίες θα φαίνεται ξεκάθαρα το πρόσωπό σου (ακόμα κι αν στις περισσότερες είναι μερικώς κρυμμένο από τα ανοιχτά πόδια σου) για να μην αμφιβάλλει κανείς ότι οι φωτογραφίες είναι δικές σου.

Έχοντας δημιουργήσει αυτό το εξευτελιστικό άλμπουμ η εφαρμογή θα κλειδώσει τις φωτογραφίες σου και θα τις αποθηκεύσει σε μια σκοτεινή κι αραχνιασμένη γωνιά του σκληρού σου δίσκου, μακριά από όλα τα μάτια, ακόμα και τα δικά σου. Μετά από αυτό η εφαρμογή θα ξεχάσει την αρχική σου αποπλάνηση και τα λάφυρα-φωτογραφίες που αποκόμισε, και θα μετατραπεί σε ένα απλό organizer. Ένα organizer με δόντια...

Λες στην εφαρμογή τι εκκρεμότητα θες να εκπληρώσεις -από το να γράψεις το πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου που πάντα έλεγες να ξεκινήσεις, μέχρι το να θυμηθείς να ψωνίσεις αλεύρι από το σούπερ-μάρκετ- και συμπληρώνεις και τη διωρία μέχρι την οποία πρέπει να έχεις εκπληρώσει αυτό τον στόχο.

Τότε είναι που η εφαρμογή θα αρχίσει να δουλεύει για το σκοπό τον οποίο δημιουργήθηκε. Το DeadlineTrainer θα παρακολουθεί και θα καταγράφει την πρόοδό σου αλλά φευ! Έχε κατά νου ότι αν αποτύχεις να εκπληρώσεις το στόχο σου στη σωστή του ώρα, αν δεν καταφέρεις να φτάσεις τη διωρία, αν κωλυσιεργήσεις ή τεμπελιάσεις, η εφαρμογή θα ξεκλειδώσει όλες τις φωτογραφίες σου και θα αρχίσει να τις δημοσιεύει μία προς μία στο λογαριασμό σου στο facebook. Θα τις στέλνει με e-mail σε όλους τους γνωστούς σου. Θα τις μοιράσει με μήνυμα σε όλες τις επαφές σου. Θα τις ταχυδρομήσει ακόμα και με γράμμα στη γιαγιά σου στο χωριό. 

Μια τέτοια εφαρμογή θα εκτόξευε την παραγωγικότητα της χώρας στο 85% (βάζω τυχαία ένα ποσοστό για να δώσω περισσότερο κύρος στην πρόταση) και θα έδινε ακόμα και στις πιο ανούσιες και βαρετές καθημερινές εργασίες ένα νόημα και μια ουσία που τόσο λείπει από τη βαρετή καθημερινότητά μας.

DeadlineTrainer λοιπόν, σύντομα σε Windows7/8/8.1, IOS και Android 4.1 και πάνω. Αρκεί να δεήσει κάποιος προγραμματιστής να το φτιάξει και να μου δώσει τα μισά κέρδη.

ΙΔΕΑ 2η: FacebookDecoder.

 Βαρέθηκες να βλέπεις τον τοίχο σου στο Facebook να γεμίζει από ανούσια status? Βαρέθηκες να βομβαρδίζεσαι συνεχώς από βαρετές λεπτομέρειες των ακόμα πιο βαρετών ζωών των διαδικτυακών φίλων και γνωστών σου? Σιχάθηκες να βλέπεις συνέχεια φωτογραφίες από τα φαγητά που τρώνε και τα ποτά που πίνουν λες και εμείς οι υπόλοιποι δεν έχουμε ξαναδεί φαγητό σε πιάτο και περιμέναμε αυτούς να μας ανοίξουν τα μάτια?

Βρέθηκες ποτέ ένα βήμα πριν να θελήσεις να κρεμαστείς από τον πολυέλαιο του σαλονιού σου επειδή δεν αντέχεις άλλο να κάνουν όλοι check in στο τάδε μπουζουκάδικο ή στο δείνα κυριλέ εστιατόριο? Σκέφτηκες ποτέ να ρίξεις χλωρίνη στα μάτια σου γιατί τα λυπάσαι να βλέπουν συνεχώς προσωπικές φωτογραφίες από διακοπές των φίλων σου, στις οποίες χαριεντίζονται και ξερογλύφονται με το έτερόν τους ήμισυ, φωτογραφίες από την τουαλέτα τους χωρίς να φοράνε μπλουζάκι, από την παραλία με φόντο μαργαρίτες και καϊπιρίνιες, από το ξενοδοχείο που βρίσκονται διακοπές και γενικά από όποιο μέρος τους ξεβράσει η μοίρα και το ελάχιστο εισόδημά τους?

Ήσουν ποτέ ένα στάδιο πριν να αρχίσεις να κοπανάς το κεφάλι σου στον τοίχο μέχρι να σε ταΐζουν με το κουτάλι γιατί αναρωτιόσουν για πόσο ακόμα for the love of God θα σε κατακλύζουν με γκομενακίστικες- αμπελοφιλοσοφίες του κώλου όπως οι παρακάτω?

 Αρχικά πίστευα ότι για όλες αυτές τις μαζικά δημοσιευμένες μαλακίες έφταιγαν οι υπολογιστές. Η έκρηξη του διαδικτύου. Αυτή η αμέση δικτύωση πίσω από μια οθόνη που μας μετέτρεπε όλους αργά και σταθερά σε ένα τσούρμο ψεύτικους ερασιτέχνες ηθοποιούς. Όλοι δήθεν έχουμε ευαισθησίες για τα καημένα τα αδέσποτα, για τον τραυματισμό του Νεημάρ, για την ήττα των βραζιλιάνων αλλά στα αρχίδια μας οι καθημερινοί νεκροί στην Παλαιστίνη και το Ισραήλ. Όλοι πανικοβαλλόμαστε μαζικά με την πρώτη μπούρδα που θα ακούσουμε για τα εμβόλια που προκαλούν αυτισμό ή για τα αεροπλάνα που μας ψεκάζουν αλλά θα συνεχίσουμε να κάνουμε ομοιοπαθητική χωρίς καν να ψάξουμε τι ακριβώς είναι η ομοιοπαθητική. Και γενικά όλοι τελοσπάντων είμαστε πολύ γαμάτοι και ψαγμένοι και in. Στο facebook.

Η συνταγή είναι απλή: διάλεξε την πιο κολακευτική σου φωτογραφία για προφίλ (φρόντισε να σε δείχνει αδύνατο και να έχει στο φόντο κάτι που να δηλώνει ότι είσαι cool, όπως μια παραλία, ένα μπαρ ή γκόμενες), καλλιέργησε μια "προσωπικότητα" που δεν έχει σχέση με τον πραγματικό σου χαρακτήρα αλλά στους άλλους φαίνεται ευαίσθητη και ψαγμένη και μετά αφόδευσε ένα ποτάμι από κουράδες του μυαλού σου.

Η εφαρμογή FacebookDecoder έρχεται να δώσει τέλος σε όλο αυτό. Θα μετατρέπει κάθε ηλίθιο κι ανούσιο στάτους, κάθε φωτογραφία φαγητού ή ποτού, κάθε αμπελοφιλοσοφία, στη φράση: ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΤΕ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΜΟΥ. Θέλει να γράψει ο άλλος "Γιουχουου! Περνάμε γαμάτα στη Μύκονο!"? η εφαρμογή θα το μετατρέπει αυτομάτως σε "ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΤΕ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΜΟΥ". Θέλει να γράψει η άλλη "Μεγάλος έρωτας είναι αυτός που σβήνει τον προηγούμενο, κανένας άλλος"? θα μετατρέπεται αμέσως σε ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΤΕ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΜΟΥ. Πιστεύω πως το 90% όλων των διαδικτυακών συζητήσεων που λαμβάνουν χώρα (το ποσοστό είναι πάλι τυχαίο, απλά δίνω κύρος στην πρόταση) θα μπορούσε άνετα να αντικατασταθεί με ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΤΕ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΜΟΥ.

Ίσως αυτό να είναι το επόμενο στάδιο της εξέλιξης του ανθρώπου. Ίσως τα greeklish, τα emoticons και οι ξενόφερτες συντμήσεις τύπου "k,lol,bb!" να μην είναι τίποτα άλλο από μια απεγνωσμένη προσπάθεια που κάνει η βασανισμένη ψυχή μας για να εκπέμψει με τον απλούστερο τρόπο κι από τον πυρήνα της το ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΤΕ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΜΟΥ.

Ίσως το επόμενο στάδιο της εφαρμογής να είναι μια περαιτέρω μείωση των ανούσιων λέξεων και το ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΤΕ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΜΟΥ να μετατραπεί με τη σειρά του σε ένα μακρόσυρτο μπιιιιιιπ. Αντί να πρέπει να  κάτσεις και να σκεφτείς ένα έξυπνο και πιασάρικο status στο facebook ή να χαραμίζεις τις διακοπές σου βγάζοντας φωτογραφίες τα φαγητά και τα ποτά σου, στα οποία οι φίλοι σου θα δώσουν ελάχιστη προσοχή γιατί θα αγωνιούν για τα δικό τους status και για την αποδοχή και τα likes των δικών τους φωτογραφιών, αυτό που θα κάνει η εφαρμογή είναι να τα μετατρέπει όλα σε ένα απλό μπιπ. Δηλαδή μια απλή συζήτηση στο facebook με τη χρήση του FacebookDecoderθα είναι κάπως έτσι:

Εσύ: Μπιιιπ (ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΤΕ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΜΟΥ)

Facebook φίλος σου: Μπιπ-Μπιπ (Η ΥΠΑΡΞΗ ΣΟΥ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΘΗΚΕ. ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΤΕ ΚΑΙ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΥΠΑΡΞΗ)

Εσύ: Μπιπ-Μπιπ (ΚΑΙ Η ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΥΠΑΡΞΗ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΘΗΚΕ. ΤΕΛΟΣ ΣΥΖΗΤΗΣΗΣ)

Ίσως η εφαρμογή να μας κάνει να φαινόμαστε σαν ρομπότ. Ίσως να είναι τελείως απάνθρωπη. Αλλά τουλάχιστον θα είσαι ευγενικός, θα παίρνεις την επιβεβαίωση που τόσο απεγνωσμένα χρειάζεσαι και θα σου δημιουργήσει τόσο πολύ ελεύθερο χρόνο απαλλαγμένο από ανούσιες συζητήσεις και σαχλές φωτογραφίες που θα βρεις χρόνο να ανακαλύψεις θεραπείες για σπάνιες αρρώστιες ή να πλάσεις κουλουράκια. Οπότε μην το φοβάσαι αυτό το μέλλον σου. Αγκάλιασέ το.



Ιδεα 3η: Tattoo-Translator Free Version

 Με αυτή την εφαρμογή θα μπορέσεις επιτέλους να μάθεις τι στο καλό λένε όλα αυτά τα ακαταλαβίστικα τατουάζ σε όλους τους μοντέρνους τύπους που βλέπεις τριγύρω σου. Η εφαρμογή Tattoo-Translator θα έχει πλούσια ενημερωμένο κινέζικο λεξικό, μιας και η κινεζική γραμματοσειρά είναι η πιο ευρέως διαδεδομένη (ειδικά στα βόρεια και νότια προάστια).

 (την παραπάνω φωτό δεν την έφτιαξα εγώ, τη βρήκα στα κιτάπια του ίντερνετ)

  Έτσι θα ξέρεις πλέον ότι ο σερβιτόρος που σε σέρβιρε έχει γραμμένο στον πήχη του τη λέξη Δύναμη και Σεβασμός, ενώ η τύπισσα μπροστά σου στο μετρό έχει γράψει στο σβέρκο της Φωτιά. Το Tattoo-Translator Free Version θα έχει ευρύ database από σύμβολα και την ερμηνεία τους, αν και να είσαι σίγουρος πως το 99% (τυχαίο ποσοστό, ξέρεις εσύ) των συμβόλων που καταλήγουν να γίνουν τατουάζ δε σημαίνουν τίποτα απολύτως.

Κι αν αποφασίσεις να αγοράσεις την εφαρμογή Tattoo-Translator Paid Version θα έχεις πρόσβαση σε μια πιο εξειδικευμένη μετάφραση-σχολιασμό για κάθε ένα τύπο τατουάζ που υπάρχει. Για παράδειγμα τα παρακάτω τατουάζ μετά από ένα σκανάρισμα με την εφαρμογή Tattoo-Translator Paid Version σημαίνουν τα εξής:

"Δεν είχα φαντασία να σκεφτώ κάτι έξυπνο κι έτσι έκανα απλά αστεράκια, όπως έχω δει να κάνουν οι γκόμενες. Λογικά για να τα κάνουν θα τους αρέσει, οπότε θα αυξηθούν οι πιθανότητές μου να γαμήσω".

"Κάπου στο ίντερνετ σίγουρα υπάρχει ένα τσοντοβιντεάκι με εμένα πρωταγωνίστρια".

"Δεν καταλαβαίνω γιατί δε μπορώ να βρω δουλειά".

"Από δω και στο εξής θα κυκλοφορώ μόνο με κότσο".

"Δε μπορώ να καταλάβω γιατί τα παιδάκια με δείχνουν συνέχεια με το δάχτυλο κάθε φορά που περνάω από μπροστά τους".

"Τι εννοείς ότι ούτε με τατουάζ δεν πρόκειται να βρω να γαμήσω?"

"Καλύτερα να έμενα στις γκομενακίστικες αμπελοφιλοσοφίες του facebook. Γιατί έπρεπε να το χτυπήσω και σε τατουάζ?"


Tattoo-Translator λοιπόν. Πριν σκεφτείς να κάνεις τατουάζ τουλάχιστον συμβουλέψου το.




Έβαλα εγώ τις ιδέες, ας βάλει κάποιος το budget και τον προγραμματιστή. Φήμη και πλούτη σας ερχόμαστε!




Μπιιιπ. ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΤΕ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΜΟΥ. ΤΕΛΟΣ ΣΥΖΗΤΗΣΗΣ.

Σαν ναυαγοί σαν ροβινσώνες.

Cliffhanger είναι ο όρος που χρησιμοποιούν οι σινεφίλ για να περιγράψουν το τέλος ενός επεισοδίου ή μιας ταινίας το οποίο είναι απρόσμενο και σε αφήνει σε αγωνία, αυτό το τέλος που έχει βάλει τον πρωταγωνιστή σε μια δύσκολη κατάσταση και δεν ξέρεις αν θα σωθεί ή θα πεθάνει και μετά σε κόβει με ένα to be continued χωρίς να σου πει τι απέγινε.  

Μάλλον δε θα το θυμάσαι γιατί ελπίζω να έχεις σοβαρότερα πράγματα να ασχοληθείς, αλλά το προηγούμενο ποστ είχε τελειώσει με ένα cliffhanger. Είχα πει ότι ναυάγησα σε ένα νησί και το άφησα να πλανάται στον αέρα χωρίς να δώσω περισσότερες εξηγήσεις. Ομολογώ πως προσπάθησα να δημιουργήσω μια ατμόσφαιρα μυστήριου. Μέχρι και αποσιωπητικά είχα βάλει. That’s how I roll.

Για ένα καλομαθημένο παιδί της πόλης, θηλασμένο με καυσαέριο, αναθρεμμένο παρέα με άγνωστο συνεχώς βιαστικό και μόνιμα κατσούφη κόσμο και με μόνιμη εικόνα τα μαγαζιά σε κάθε γωνία, σταθερό φόντο τα φώτα και υπόκρουση τους ήχους από τα αυτοκίνητα, η μόνιμη μετάβαση σε ένα νησί είναι σίγουρο πως θα εμφανίσει κάποιες αντικειμενικές δυσκολίες. Όπως:

1. Τα έντομα.

Η Αθήνα είναι τόσο βρώμικη που ούτε τα έντομα δε μπορούν να επιβιώσουν. Ακόμα κι εκεί όμως θα συναντήσεις μύγες και κουνούπια. Όχι πολλά, αλλά κάπου θα τα δεις. Μέχρι και κατσαρίδες αν είσαι γκαντέμης. Κι αν είσαι ψηφοφόρος του Άδωνη, του Βορίδη και του Πλεύρη μπορεί να θεωρείς έντομα και τους πακιστανούς.

Εδώ που βρίσκομαι τα έντομα είναι ο βασικός πληθυσμός του νησιού. Έχω αρχίσει να πιστεύω ότι οι περισσότεροι ντόπιοι κάτοικοι πληρώνουν νοίκι σε έντομα και όχι σε ανθρωπόμορφους σπιτονοικοκύρηδες. Τα μυρμήγκια ας πούμε έχουν κατακλύσει τα πάντα. Φυτέψαμε στον κήπο μας γεράνια και την επόμενη μέρα τα γεράνια είχαν σχεδόν ξεριζωθεί από τον ανεπτυγμένο πολιτισμό των μυρμηγκιών που υπήρχε από κάτω. Θα ορκιζόμουν μάλιστα πως πλάι στο ξεριζωμένο γεράνι είδα μια μικροσκοπική ταμπελίτσα που έγραφε: «AND STAY OUT! -ΤΑ ΜΥΡΜΗΓΚΙΑ-».

Τις προάλλες βρισκόμουν στην κουζίνα και στον τοίχο πλάι μου εμφανίστηκε μια αράχνη. Για να το διατυπώσω πιο σωστά, τις προάλλες βρισκόμουν στην κουζίνα και στην αράχνη πλάι μου εμφανίστηκε ένας τοίχος. Ήταν τόσο μεγάλη που αρχικά νόμισα ότι αλλάξαμε ταπετσαρία. Μόλις την είδα να κινείται κατέρριψα τους νόμους της φυσικής, σε ένα nanosecond διένυσα 50 μέτρα, κινήθηκα τόσο γρήγορα που βρέθηκα σε 2 μέρη ταυτόχρονα. Για να τη σκοτώσω δε χρησιμοποίησα εφημερίδα, έριξα πάνω της ολόκληρο τον καναπέ. Μου έγινε πρόταση να πουλήσω τα δικαιώματα της ιστορίας για το Godzilla 2.

Με την ίδια συχνότητα που μπαίνουν οι κλέφτες στα διαμερίσματα της Αθήνας όταν ανοίγεις τα παράθυρα, εδώ μπαίνουν οι μύγες. Ανοίγεις να απλώσεις ένα ρούχο στο μπαλκόνι και ξαναμπαίνοντας μέσα βλέπεις καμιά εκατοστή μύγες να κάνουν πάρτι γενεθλίων στον καναπέ σου πίνοντας μπύρες από το ψυγείο σου.

Το Όσκαρ για το πιο σιχαμερό έντομο όλων των εποχών ανήκει δικαιωματικά στην κατσαρίδα. Οι κατσαρίδες είναι σαν τους τσακωμούς. Εμφανίζονται ξαφνικά, εκεί που δεν το περιμένεις και μπορεί να σου γαμήσουν την ψυχολογία για μια ολόκληρη βδομάδα. Η πιο πρόσφατη κατσαρίδα εμφανίστηκε πριν δυο βδομάδες στο μπάνιο. Την είδα με την άκρη του ματιού μου, σερνόταν στα σκοτάδια του μπάνιου σαν βλάσφημη σκέψη που δε λέει να φύγει. Της πέταξα μια εφημερίδα γιατί δεν την έφτανα, έπεσε, με ντρίμπλαρε σαν τον Μέσι και χώθηκε κάτω από το πλυντήριο. Το κορίτσι δήλωσε ότι δεν υπήρχε περίπτωση να κοιμηθεί όσο κυκλοφορούσε αυτός ο δαίμονας ελεύθερος στο σπίτι, οπότε ανέλαβα εγώ χρέη εξορκιστή.

Παραμόνευα έξω από το μπάνιο μέχρι να εμφανιστεί. Όταν ήρθε η ώρα να βγει για το ποτό της, προσπάθησα να τη στριμώξω πίσω από τη σφουγγαρίστρα και να τη συνθλίψω με την παντόφλα.  Η πονηριά της ήταν αξεπέραστη, προέβλεπε τα σημεία που θα βρεθεί η παντόφλα μου και τα απέφευγε πριν την πετύχω. Αντιλαμβανόταν ποια είναι τα τυφλά σημεία των ματιών μου και κρυβόταν εκεί. Είχα σαστίσει με τη νοημοσύνη της. Μετά από επίμονες προσπάθειες την ανακάλυψα κρυμμένη σε μια γωνιά να λύνει εξισώσεις μιγαδικών και να προσπαθεί να αποκρυπτογραφήσει το ανθρώπινο γονιδίωμα. Την πάτησα με τόσο πολύ δύναμη όση χρειαζόταν για να τη συνθλίψω και τόσο λίγη δύναμη όση μπορούσα για να αποφύγω να τη νιώσω να συνθλίβεται κάτω από την πατούσα μου γιατί αηδίαζα. Μετά από 3 μέρες κατάφερα να κοιμηθώ. Με ανοιχτό φως πλέον.

2. Τα καράβια.

«Μάνα θα πάω στα καράβια» λέει με πόνο το τραγούδι και σίγουρα το έγραψε κάποιος τουρίστας που προσπάθησε να ταξιδέψει από τον Πειραιά με καράβι για προορισμό κάποιο από τα ελληνικά νησιά.

Η ελληνική ακτοπλοΐα τον χειμώνα ερημώνει. Το ενδιαφέρον των τουριστών να επισκεφτούν τα νησιά μες στην παγωνιά είναι μειωμένο και έτσι τα δρομολόγια είναι πιο αραιά και από τις τρίχες στο κεφάλι του Μπρους Γουίλις. 

Το καλό είναι ότι τον χειμώνα βρίσκεις να κάτσεις όπου γουστάρεις. Η μόνη θέση που είναι πιασμένη είναι του καπετάνιου, από τις υπόλοιπες μπορείς να διαλέξεις όποια σου αρέσει. Όποτε έτυχε να ταξιδέψω χειμώνα, έψαξα και βρήκα θέση δίπλα σε πρίζα, συνέδεσα το λάπτοπ και πέρασα τόσο καλά που ευχόμουν το καράβι να συνεχίσει μέχρι Αίγυπτο για να μην κατέβω.

Το κακό είναι ότι τον χειμώνα τα δρομολόγια είναι πολύ αραιά εξαιτίας της κακοκαιρίας. Συνήθως με μποφόρ άνω των 8 ο απόπλους απαγορεύεται. Οπότε μπορεί να πεταχτείς στο νησί για μερικές δουλειές και να ξεμείνεις εκεί σαν άλλος Οδυσσέας για κανα μήνα παρακολουθώντας κάθε βράδυ τον Αρνιακό με την ελπίδα να σου ανακοινώσει ότι τα μποφόρ θα σε απελευθερώσουν από όμηρο και θα σε αφήσουν να επιστρέψεις στην Ιθάκη σου.

Με μποφόρ κάτω των 8 το καράβι ναι μεν ταξιδεύει αλλά μπορεί να τύχει να κουνάει τόσο πολύ που μερικές φορές αν φοράς βραχιολάκι του Allou Fun Park σε αφήνουν να μπεις χωρίς εισιτήριο. Το στομάχι σου κολλάει στο λαρύγγι σου και μπορεί να ξεράσεις φαγητά που είχες ξεχάσει ότι τα έφαγες.

Το καλοκαίρι από την άλλη, που αυξάνεται ραγδαία η ζήτηση και ο καιρός είναι πάντα καλός, τα δρομολόγια πραγματοποιούνται χωρίς πρόβλημα. Το κακό με το καλοκαίρι όμως είναι ότι η ζήτηση είναι τόσο αυξημένη που εκεί που ένα καράβι χωράει 1000 άτομα, οι λιμενικοί θα αφήσουν να μπουν μέσα ένα εκατομμύριο. Έτσι το καλοκαίρι θα αντικρίσεις εικόνες τουριστών να κοιμούνται στο πάτωμα, να είναι στοιβαγμένοι στις σκάλες, να κρέμονται από τις άγκυρες του πλοίου. Στις τουαλέτες η ουρά είναι τόσο μεγάλη που ο ένας κατουράει στην πλάτη του μπροστινού του.

Αν αποφασίσεις να αγοράσεις κάτι για να φας από το πλοίο, μια τυρόπιτα ας πούμε ή έναν καφέ θα σου κοστίσει περίπου όσο ένα καλό οικογενειακό αυτοκίνητο. Με το που λες τη φράση «εχμ θα ήθελα μια τυρόπιτα, πόσο κοστίζει?» αμέσως βγαίνει ένα δάνειο στο όνομά σου και το σπίτι σου μπαίνει σε υποθήκη. Έχει τύχει να δω κάποιον να πληρώνει ένα φρέντο καπουτσίνο σε ράβδους χρυσού. Μια κυρία που δεν είχε να πληρώσει μια sprite την έριξαν στη θάλασσα και κράτησαν τις βαλίτσες της και το ένα της εγγόνι.

Η συμπεριφορά του προσωπικού στα πλοία κυμαίνεται από αδιαφορία στις καλές τους μέρες μέχρι προχώρα-με-την-κωλοβαλίτσα-σου-βρωμιάρη στις δύσκολες μέρες του μήνα.

Όσο για τους επιβάτες… Υπάρχουν τρεις τύποι ανθρώπων σε όλη την πλάση. Αυτοί που κάνουν φασαρία, αυτοί που αδιαφορούν για αυτούς που κάνουν φασαρία και αυτοί που ενοχλούνται από αυτούς που κάνουν φασαρία. Για να βρεις σε ποια κατηγορία ανήκεις επανάφερε στη μνήμη σου την πρόσφατη εμπειρία σου από το τελευταίο σινεμά που πήγες. Ήσουν ο τύπος που γέλαγε δυνατά σε κάθε αστεία σκηνή της ταινίας, που χτύπαγε το κινητό του και έλεγε «έλα δε μπορώ να σου μιλήσω τώρα, είμαι στο σινεμά… μ’ακούς? δε μπορώ να σου μιλήσω σου λέω είμαι στο σινεμά… στο σινεΜΑ!...ΔΕ ΣΕ ΑΚΟΥΩ ΕΙΜΑΙ ΣΤΟ ΣΙΝΕΜΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!»? Ή ήσουν ο τύπος που έλεγε συνέχεια «τσκ τσκ τσκ», «κάντε λίγο ησυχία επιτέλους, μα δε σέβονται τίποτα πια?» και αγριοκοίταζε συνέχεια τον αποπίσω του? Ή μήπως το μόνο που θυμάσαι από το σινεμά ήταν ό,τι συνέβη στην ταινία και που σημαίνει ότι άρα αδιαφορούσες για τους παραπάνω?

Εγώ ανήκω στη δεύτερη κατηγορία και όπως καταλαβαίνεις σε ένα καράβι όπου υπάρχει ένα πλήθος επιβατών όσο είναι περίπου ο πληθυσμός όλης της Αυστραλίας είναι στατιστικά βέβαια ότι θα πετύχεις και ανθρώπους που ανήκουν στην πρώτη κατηγορία. Έχω τύχει σε ταξίδι όπου πίσω μου καθόταν ένας Άραβας όπου ΚΑΘΟΛΗ τη διάρκεια του ταξιδιού μιλούσε στο κινητό του. Δεν ξέρω πώς είχε καταφέρει και είχε ενεργοποιήσει όλα τα δωρεάν πακέτα της Whats up αλλά το έκλεισε μόνο μια φορά για να πάει για κατούρημα. Κατέβηκα από το καράβι και οι πρώτες μου λέξεις ήταν Σαλάμ Αλέκουμ.

Μια άλλη φορά ένα ζευγάρι αμερικανών έβλεπαν από το laptop τους Avengers. Με την ένταση ΣΤΟ ΦΟΥΛ! ΧΩΡΙΣ ΑΚΟΥΣΤΙΚΑ!  Μα ποιος άνθρωπος το κάνει αυτό? Τριγύρω τους να υπάρχουν άνθρωποι που κοιμόντουσαν, που διάβαζαν τις εφημερίδες τους, που τους έβγαζαν δάνεια για μια τυρόπιτα και αυτοί να τους αναγκάζουν να ακούν τις τουρμπίνες του Iron Man και τις κραυγές του Hulk? Έβγαζαν ανακοίνωση από τα μεγάφωνα κι εγώ το μόνο που άκουγα ήταν κοπανήματα από το σφυρί του Θορ.  Μπορεί να βουλιάζαμε εκείνη την ώρα και εγώ να έλεγα από μέσα μου «πωπω τι γαμάτα ηχητικά εφέ που έχει η ταινία». Ήθελα να καθίσω από πίσω τους και να ανοίξω το δικό μου λάπτοπ και να το βάλω να παίζει αυτό μια ταινία με την ένταση στο φουλ αλλά  η κοπέλα που αυτή τη στιγμή μου σιδερώνει τα πουκάμισα και την οποία αποκαλώ –και επίσημα- το άλλο μου μισό δε με άφησε. Όταν κάποια στιγμή τέλειωσε η τρίωρη αυτή ταινία ένιωσα τις σκέψεις μου να επιστρέφουν πίσω στο κεφάλι μου και τα αυτιά μου προσπάθησαν να πέσουν για ύπνο μετά από αυτή την εξαντλητική εμπειρία.

Και δεν είναι μόνο η φασαρία. Τις προάλλες είχα τύχει σε θέση που ήταν μέρος μιας τετράδας θέσεων, δηλαδή δύο θέσεις απέναντι σε άλλες δύο με ένα τραπεζάκι στη μέση. Οι κανόνες της βασικής κοινωνικής συναναστροφής προτείνουν να αντιστοιχεί ένα κομμάτι του τραπεζιού σε καθέναν από τους επιβάτες που κάθονται γύρω του. Όοοοχι, η τριμελής οικογένεια που καθόταν στις υπόλοιπες τρεις θέσεις είχε αντίθετη γνώμη. Είχαν κάνει κατάληψη στο τραπεζάκι σαν αποφασισμένος διοικητικός υπάλληλος πανεπιστημίου που δε θέλει να τον απολύσουν. Με τέτοια επιμονή και αποφασιστικότητα κατάφεραν στα χρόνια του Πολυτεχνείου οι φοιτητές να ρίξουν τη χούντα. Είχαν απλώσει όλο τους το βιος πάνω στο τραπέζι λες και ήταν πάγκος σε πανηγύρι, είχαν ανοίξει κάτι ρυζογκοφρέτες που βρώμαγαν μέχρι τον πλούτωνα, είχαν απλώσει ποτήρια, είχαν χύσει νερά, και με κοιτούσαν και καχύποπτα κάθε φορά που σηκώνονταν από το τραπέζι μην τυχόν και τους κλέψω τα πράγματα.

Επίσης έχω συναντήσει και αυτό.

Δες καλά στο βάθος. Βρωμερές κάλτσες φορεμένες σε ακόμα πιο βρωμερά πόδια ακριβώς εκεί που ο αρχιτέκτονας του πλοίου θεώρησε ότι μπορώ να ακουμπάω το χέρι μου.

Επίσης θέλω εδώ να καταγγείλω επίσημα μια απαράδεκτη συμπεριφορά όλων ανεξαιρέτως των λιμενικών. Για κάποιον αρρωστημένο λόγο, πιθανώς με σκοπό την πραγματοποίηση μια κακόγουστης χυδαίας φάρσας και την εκπλήρωση κάποιων άρρωστων ορέξεων, οι υπάλληλοι που βγάζουν τα εισιτήρια προφανώς έχουν βάλει σκοπό της επαγγελματικής τους ευημερίας να ισοκατανέμουν τα βρέφη σε κάθε σημείο του πλοίου… έτσι ώστε όπου και να καθίσεις να έχεις σε hearing distance ένα δυστυχισμένο μωρό που θα κλαίει! Δεν μπορώ να το εξηγήσω αλλιώς, το κάνουν επίτηδες. Πρέπει να υπάρχει στο σύστημα των εισιτηρίων ένας ειδικός αλγόριθμος που να κατανέμει ένα μωρό σε κάθε κομμάτι του πλοίου. Δεν έχω ταξιδέψει ΠΟΤΕ χωρίς να ακούω μόνιμη υπόκρουση το έντονο κλάμα ενός μωρού. Έχω φτάσει στο σημείο, απελπισμένος, να έχω σηκώσει τη μπλούζα μου, να έχω βγάλει το βυζί μου έξω και να είμαι έτοιμος να το θηλάσω μπας και σταματήσει.

3. Ο κόσμος του νησιού.

Ο πληθυσμός του νησιού είναι κάτι ανάλογο με την κινητικότητα στα καράβια. Το χειμώνα τα νησιά ερημώνουν. Βγαίνεις έξω από το σπίτι και βλέπεις πιο οικείες φάτσες από όσες βλέπεις μες στο σπίτι. Περπατάς 100 μέτρα και έχεις χαιρετήσει 50 άτομα. Οι ντόπιοι οδηγούν στη μέση του δρόμου κι ας είναι διπλής κατεύθυνσης, με ταχύτητες που αγγίζουν τζετ αεριωθούμενο γιατί νιώθουν ότι είναι μόνοι τους πάνω στο νησί, βρίσκεις να παρκάρεις όπου θέλεις, και οι μόνες ουρές που βλέπεις σε υπηρεσίες ή τράπεζες είναι οι φουντωτές ουρές από τις γάτες που κάθονται αμέριμνες απέξω.

Το καλοκαίρι από την άλλη, τα περισσότερα ελληνικά βουλιάζουν από κόσμο, οι περισσότεροι από τους οποίους θέλουν να ξεσαλώσουν. Οι άνθρωποι στις παραλίες είναι περισσότεροι από τους κόκκους της άμμου πάνω στους οποίους λιάζονται, οι τουρίστες οδηγούν τα ενοικιαζόμενα στη μέση του δρόμου κι ας είναι διπλής κατεύθυνσης, με ταχύτητες που αγγίζουν τζετ αεριωθούμενο γιατί δεν κοιτάνε το δρόμο αλλά χαζεύουν τα τοπία, δε βρίσκεις να παρκάρεις ούτε το φουσκωτό σου σωσίβιο μες στη θάλασσα και οι ουρές στα σούπερ-μάρκετ και τις τράπεζες είναι τόσο μεγάλες που φαίνονται από το απέναντι νησί.

4. Τα ζώα.

Εκτός από τα ενοχλητικά έντομα υπάρχουν και τα ζώα. Κι αυτά ενοχλητικά. Για παράδειγμα, κάθε πρωί στις 5 ξυπνάμε από τα κακαρίσματα του κόκορα. Ο κόκορας έχει δώσει άλλη έννοια στις λέξεις «ενοχλητικός γείτονας». Οκέι στην Αθήνα είχα το μικρό κοριτσάκι της οικογένειας Αλβανών που έμεναν από πάνω και που μπορεί να ξύπναγε μες στη νύχτα και να έκλαιγε γοερά χωρίς λόγο ή που περπάταγε με τόσο βαριά βήματα που μες στη ντάγλα του ύπνου μου νόμιζα ότι είμαι εβραίος που κρύβεται κάτω από το πάτωμα κι από πάνω παρελαύνουν τα SS και με ψάχνουν. Αλλά όχι κάθε πρωί στις 5 κικιρίκου και κικιρίκου! Ήρθα εγώ στη φωλιά σου ρε φίλε σου να αρχίσω τα «Γιουχουου! Καλήμερα! Τι ωραία μέρα!» ενώ εσύ κοιμάσαι ή βατεύεις τις κότες?

Είναι μάταιο να προσπαθήσεις να αγνοήσεις τον κόκορα γιατί τη ζημιά του την έχει κάνει. Οι αψυχολόγητες χουλιγκανικές κραυγές του έχουν ξυπνήσει ό,τι πουλάκι κυκλοφορεί τριγύρω και αυτά με τη σειρά τους, ενοχλημένα φαντάζομαι, αρχίζουν τα τιβίσματα. Είναι τόσο πολλά και πρέπει να έχουν τις φωλιές τους τόσο κοντά στο παράθυρό μας που νιώθω ότι αν ανοίξω τα μάτια μου θα δω ένα σμήνος από σπουργιτάκια και καναρινάκια να έρχονται καταπάνω μου. Angry birds live edition.

Στο δρόμο μπορείς άνετα να συναντήσεις γελάδια να βόσκουν, προβατάκια, άλογα να χλιμιντρίζουν και γαϊδούρια να γκαρίζουν. Τόση φύση και ζώα στην Αθήνα τα έβλεπα μόνο σε ντοκιμαντέρ. Αφού τον πρώτο καιρό περπάταγα, χάζευα τα ζώα και νόμιζα ότι θα ακουστεί από κάπου η φωνή του Ατένμπορο να αφηγείται τις ζωές μας.

Δεν έχω πολύ καιρό εδώ. Φαντάζομαι θα συναντήσω κι άλλες δυσκολίες, ελπίζω όχι, αλλά με σιγουριά μπορώ να πω ότι η ζωή εδώ είναι πιο φυσιολογική από την αστική ζούγκλα της Αθήνας. Όλες οι αντικειμενικές δυσκολίες που προκύπτουν και θα προκύψουν ξέρω ότι στο τέλος θα περάσουν αδιάφορες. Γιατί εγώ έχω το αλεξικέραυνό μου. Που μαζεύει όλες τις δυσκολίες, ακόμα κι αν έχουν την ένταση κεραυνών και τις γειώνει. Το αλεξικέραυνό μου, το κορίτσι που αυτή τη στιγμή που γράφω το ποστ μου σιδερώνει υπομονετικά τις μπλούζες μου. Και που σε καθημερινή βάση προσπαθεί να εξαφανίσει κάθε τσαλάκωμα και κάθε στραβή πτυχή του παράξενου χαρακτήρα μου. Με υπομονή, αγάπη και πολύ γκρίνια.

Το «μαζί σου και στην άκρη του κόσμου» δε μου φαντάζει καθόλου μεγάλη κουβέντα.

Υ.Γ.1 Αν άντεξες και διάβασες μέχρι εδώ πάρε δώρο μια γάτα-Χίτλερ.

Υ.Γ.2 Και κάτι αφιερωμένο στο blog.

Βρες τη λέξη

Ας υποθέσουμε ότι παίζεις σε ένα τηλεπαιχνίδι. Και ο παρουσιαστής σου ζήταγε να αντιστοιχήσεις σε διάφορες πόλεις από μια λέξη που να τις χαρακτηρίζει. Στο Παρίσι ας πούμε θα ταίριαζε η λέξη φώτα, στο Λονδίνο η βροχή, στην Πάτρα το λιμάνι ή το καρναβάλι, στη Ρώμη τα αγάλματα, στη Λάρισα τα τυριά. Το χρηματικό έπαθλο του τηλεπαιχνιδιού δε θα ήταν πολύ μεγάλο όπως καταλαβαίνεις γιατί το concept του παιχνιδιού ακούγεται κάπως βαρετό. Πιθανόν να το παρουσίαζε ο Μικρούτσικος. Μετά από ένα μήνα θα το έκοβαν από τον αέρα και θα το αντικαθιστούσαν με μια εκπομπή μαγειρικής.

Αν παρόλαυτα έπαιζες σε αυτό το τηλεπαιχνίδι και σου ζητούσαν να αντιστοιχήσεις στην Αθήνα μια λέξη που να της ταιριάζει και να τη χαρακτηρίζει απόλυτα τι θα έβαζες? Άραγε θα έλεγες καυσαέριο? Ή μήπως κίνηση? Διαδηλώσεις? Πακιστανοί? Παρθενώνας? Όχι, όχι, όχι, όχι και όχι. Αυτές οι λέξεις μπορεί να της ταιριάζουν αλλά υπάρχει μία, άλλη, που τη χαρακτηρίζει περισσότερο και την αντιπροσωπεύει απόλυτα και εξ’ολοκλήρου. Μια λέξη που είναι εντυπωμένη βαθιά στο υποσυνείδητο του Αθηναίου, γραμμένη με γκράφιτι στα πιο σκοτεινά σοκάκια του DNA του, καρφιτσωμένη μόνιμα δίπλα από τα post-it του μυαλού του. Μια λέξη πανταχού παρούσα σε κάθε δρόμο, λεωφόρο, μπαλκόνι και αθηναϊκό διαμέρισμα. Μία μόνο συγκεκριμένη λέξη που θα έκανε τον παρουσιαστή του τηλεπαιχνιδιού να ενθουσιαστεί, το κοινό να χειροκροτήσει και το control να παίξει το βίντεο με τα δώρα που κέρδισες.

Η λέξη αυτή είναι η κόρνα.

Η κόρνα είναι προέκταση της παλάμης του Αθηναίου. Την πατάει πιο συχνά κι απ’ότι τραβάει το καζανάκι. Την ακούει πιο συχνά κι από τη συνείδησή του. Τον περιβάλλει πιο πολύ κι από το νέφος. Έχει μάλιστα εξοικειωθεί τόσο πολύ μαζί της που έχει αναπτύξει ειδικούς κώδικες επικοινωνίας με τους άλλους οδηγούς χρησιμοποιώντας μόνο την κόρνα. Άντε και καμιά φορά τα φώτα. Για παράδειγμα:

Διπλό κοφτό πάτημα (μπιπ μπιπ) σημαίνει «Γεια!».

Μονό κοφτό πάτημα (μπιπ) σημαίνει «Συγνώμη, το φανάρι είναι πράσινο».

Παρατεταμένο πάτημα (μπιιιιιιιιιιιιπ) σημαίνει «Είπαμε το φανάρι είναι πράσινο. Θα σου καρφώσω την καρδιά με κατσαβίδι αν δεν ξεκινήσεις αμέσως!».

Κόρνα με τραγουδάκι όπως ας πούμε των Dukes of Hazzard σημαίνει «είμαι αντιπαθητικός χίπστερ με i-phone».

Διπλό παίξιμο των φώτων σημαίνει  «προσοχή υπάρχουν μπάτσοι πιο κάτω, κόψε ταχύτητα μη σε γράψουν».

Απλό παίξιμο των φώτων μπορεί να σημαίνει «είμαι σε καλή διάθεση οπότε σε αφήνω να περάσεις τη διασταύρωση» ή  «ξέρω που μένεις και θα έρθω να σε βρω».

Παρατεταμένο πάτημα (μπιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιπ) πάνω από δύο λεπτά σημαίνει «έχω πεθάνει πάνω στο τιμόνι».

Τη μόνη φορά που δε χρησιμοποιεί ένας Αθηναίος την κόρνα είναι όταν θέλει να πει συγνώμη. Και καλύτερα εδώ που τα λέμε. Φαντάσου να κλείσεις κάποιον με το αμάξι σου και μετά να πατήσεις κόρνα θέλοντας να πεις «σόρι!». Όσο διακριτικά κι αν την πατήσεις ο άλλος θα νομίσει ότι του κόρναρες γιατί τον κατηγορείς ότι φταίει αυτός ή ακόμα χειρότερα ότι δηλώνεις νίκη και κυριότητα πάνω του σαν ανώτερο αρσενικό στη ζούγκλα. Θα σε ακολουθήσει μέχρι τον προορισμό σου και θα σε δείρει μέχρι να μείνεις αναίσθητος.

Στο μέρος που βρίσκομαι τώρα δεν υπάρχουν κόρνες. Το θετικό είναι ότι δε μου λείπουν. Εδώ για να φτάσει στο σημείο να πατήσει κάποιος κόρνα θα πρέπει να έρχεται καταπάνω του ένα φορτηγό με ιλιγγιώδη ταχύτητα και να είναι σε απόσταση 10 εκατοστών από τον προφυλακτήρα του. Ακόμα και τότε θα πατήσει την κόρνα απαλά και διακριτικά για να μην ενοχλήσει. Όχι, δεν πέθανα και πήγα στον Παράδεισο. Μετά από κοντά 30 χρόνια Αθηναϊκής ζωής βρέθηκα μακριά από τις κόρνες. Ναυάγησα σε ένα νησί. Και πιθανόν να μείνω εδώ για πάντα...!

Δωρεά οργάνων, γιατί τη φοβάσαι?

Πριν λίγο καιρό, ανάμεσα στις τόσες βλακείες που ανεβάζουν οι γνωστοί μου στο facebook βλέπω στο news feed να κυκλοφορεί αυτό:

Δεν ξέρω τι άποψη έχεις για τη δωρεά οργάνων, αλλά αν σε ενδιαφέρει το θέμα κάθισε να ακούσεις μια ιστορία.

Η κυρία Χ βρίσκεται στα τελευταία στάδια της ζωής της διασωληνωμένη σε ένα κίτρινο μουντό δωμάτιο νοσοκομείου, περιτριγυρισμένη από το σύζυγο και τα παιδιά της που σχηματίζουν ένα ημικύκλιο στα πόδια της, οι μισοί καθισμένοι σε πλαστικές καρέκλες, οι άλλοι μισοί να στέκονται όρθιοι αμήχανα. Δυο ορόφους πιο κάτω, μια ομάδα έξι ατόμων ειδικών στην αφαίρεση οργάνων μόλις έχει καταφθάσει για να αφαιρέσει και να παραλάβει τα νεφρά, το συκώτι και τον κερατοειδή της.

Η οικογένεια της κυρίας Χ παρακολουθούσε τη δυσάρεστη εξέλιξη της γυναίκας τις τελευταίες δύο βδομάδες.  Οι γιατροί σκάναραν συνεχώς τον εγκέφαλό της και κατέληγαν συνεχώς στο συμπέρασμα ότι η βλάβη δεν δύναται να είναι αναστρέψιμη. Συμβούλευαν ότι το καλύτερο που είχαν να κάνουν ήταν να αποσύρουν τη τεχνητή υποστήριξη. Ακόμα και στα 60 της δεν ήταν αργά να δωρίσει κάποια όργανα. Τα νεφρά δεν έχουν ημερομηνία λήξης.

Μια νοσοκόμα αφιέρωσε ένα ολόκληρο απόγευμα για να τους εξηγήσει τη διαδικασία. Με τους συγγενείς του ασθενούς είναι καλύτερο να μιλάνε οι νοσοκόμες παρά οι γιατροί. Κάποιες φορές χρειάζεται να τους εξηγείς ξανά και ξανά τα ίδια πράγματα, γιατί βρίσκονται σε ένα βαθύ στάδιο θλίψης και πένθους και οφείλεις να σιγουρευτείς ότι έχουν καταλάβει όσα τους λες στο 100%. Οι γιατροί δεν είναι καλοί σε τέτοιου είδους κουβέντες. Δεν έχουν υπομονή και χρησιμοποιούν πολλούς ιατρικούς όρους που ένας απλός άνθρωπος δεν καταλαβαίνει. Άσε που αν ο υπεύθυνος γιατρός μια μονάδας εντατικής θεραπείας έχει υπό την ευθύνη του γύρω στα 20 άτομα -που έτσι συμβαίνει συνήθως- ο φόρτος εργασίας του είναι μεγάλος. Καμιά φορά οι νοσοκόμες έχουν πιο πολύ χρόνο για να ακούσουν και να απαντήσουν και σε μερικές «χαζές» ερωτήσεις.

Πολλές οικογένειες όσο καλές προθέσεις κι αν έχουν, βρίσκονται σε δίλημμα την κρίσιμη στιγμή γιατί δε γνωρίζουν τι θα ήθελε ο ασθενής να γίνει σε αυτή την περίπτωση. Οι περισσότεροι άνθρωποι, ακόμα κι αν είναι υποστηρικτές της δωρεάς οργάνων, δεν το έχουν συζητήσει σχεδόν με κανέναν. Πολλές οικογένειες αντιτίθενται στην ιδέα μόνο και μόνο επειδή δε γνωρίζουν τι πραγματικά θα ήθελε ο άνθρωπός τους.

Ευτυχώς οι συγγενείς της κυρίας Χ ήταν σίγουροι για τις προθέσεις της και ήθελαν ο θάνατος του δικού τους ανθρώπου να γίνει ο καταλύτης που θα βοηθήσει 3 τουλάχιστον άλλες ζωές.

Γίνονται λοιπόν πάλι τα τελευταία τεστ που επιβεβαιώνουν την οριστική δυσμενή πορεία της κυρίας Χ και το ιατρικό προσωπικό στέλνει σήμα στα άλλα νοσοκομεία ότι σύντομα θα είναι διαθέσιμα κάποια όργανα από ένα δωρητή. Συνεννοήσεις, τηλέφωνα και συζητήσεις γίνονται για να εξακριβωθεί ποιοι έχουν προτεραιότητα, πού θα σταλούν και ποιος θα τα παραλάβει.

Μέχρι να κανονιστούν όλα αυτά η οικογένεια πρέπει να περιμένει, και μόνο αν ολοκληρωθούν όλες αυτές οι διαδικασίες τότε θα αποσυνδέσουν τη γυναίκα από τα μηχανήματα και θα αφήσουν την πορεία της ζωής να πάρει το δρόμο της. Μετά την αποσύνδεση, δεν επισπεύδεται με κανέναν τρόπο ο θάνατος του ασθενούς. Θα γίνει ό,τι θέλει η φύση να γίνει. Αυτές τις στιγμές οι συγγενείς συμβουλεύονται να πάνε λίγο στο σπίτι να ξεκουραστούν γιατί μπορεί να διαρκέσει κάμποσο αυτό το μεταβατικό στάδιο μεταξύ ζωής και θανάτου. 

Πολλές φορές αν η διαδικασία αργεί πολύ, οι συγγενείς αλλάζουν γνώμη και θέλουν να ξανασυνδέσουν τον ασθενή στα μηχανήματα. Είναι απαραίτητο η νοσοκόμα να τους έχει εξηγήσει πως μόλις αποσυνδεθεί ο ασθενής χρειάζεται κάμποση ώρα μέχρι να φύγει από τη ζωή. Μόλις αφαίρεσαν τη διασωλήνωση της κυρίας Χ αυτή βρέθηκε απλά να μένει ξαπλωμένη στο κρεβάτι, ήρεμη, εύθραυστη και γαλήνια να αναπνέει μόνη της αυτή τη φορά, ανεξάρτητα, χωρίς βοήθεια. Στη μονάδα εντατικής θεραπείας η σιωπή είναι τόσο έντονη που τη νιώθεις να σε περιβάλλει στο δωμάτιο σαν να βρίσκεσαι μέσα σε ζελέ, και το μόνο που τη σπάζει είναι τα μπιπ μπιπ από τα υπόλοιπα μηχανήματα υποστήριξης ζωής των άλλων ασθενών, σαν ηλεκτρονικά τιτιβίσματα πουλιών που συζητάνε μεταξύ τους για την πορεία των ασθενών τους.

Τα μάτια της κυρίας Χ είναι κλειστά και ακίνητα. Οι νοσοκόμες σημειώνουν τα επίπεδα οξυγόνου τα οποία μειώνονται συνεχώς. Σε κάποια στιγμή της ένδοξης πορείας του νοσοκομείου κάποιος είχε τη φαεινή ιδέα να βάψει τους τοίχους κίτρινους, αυτό το ψυχρό χειρουργικό κίτρινο που το συναντάς μόνο στα νοσοκομεία. Για να σπάσει κάπως όλη η κιτρινίλα έχουν κολλήσει πάνω στους τοίχους αφίσες που σε διατάζουν επιτακτικά ΝΑ ΠΛΕΝΕΙΣ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ ή σου λένε ΔΩΣΤΕ 5 ΛΕΠΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΣΑΣ ΚΑΙ ΣΩΣΤΕ ΜΙΑ ΖΩΗ, ενώ στη γωνία μια τηλεόραση παίζει στο mute, μόνο σημάδι ότι έξω ο κόσμος κυλάει κανονικά.. Η κυρία Χ ξεψυχά σε χιλιοχρησιμοποιημένα άσπρα νοσοκομειακά σεντόνια, κάτω από ένα στραβά τοποθετημένο μεταλλικό κουτί για γάντια λάτεξ, δίπλα από δίσκους με αποφάγια φαγητού τοποθετημένα σε τρόλει σπρωγμένα στη γωνία και με συνεχή υπόκρουση τα μπιπ-μπιπ τιτιβίσματα των πουλιών-μηχανημάτων, ο ρυθμός των οποίων είναι προάγγελος ζωής ή θανάτου.

Η χειρουργική ομάδα, δύο ορόφους πιο κάτω, είναι έτοιμη για να ξεκινήσει τη διαδικασία αφαίρεσης και παραλαβής των οργάνων. Αν περάσουν παραπάνω από 3 ώρες από τον επίσημο θάνατο της ασθενούς τα όργανά της δε θα μπορέσουν να χρησιμοποιηθούν. Το χειρουργείο ξεκινά, οι γιατροί διαπιστώνουν πως το συκώτι της δεν είναι σε κατάσταση να μεταμοσχευθεί, τα νεφρά όμως είναι σε άριστη. Τοποθετούν τα όργανα που χρειάζονται σε ένα κουτί, όχι διαφορετικό από αυτά που χρησιμοποιούμε για πικνίκ, γεμάτο παγάκια, και τα άτομα που θα τα μεταφέρουν είναι stand-by για να ξεκινήσουν.

Την ίδια ώρα σε ένα άλλο νοσοκομείο ο κύριος Ψ προετοιμάζεται ψυχολογικά για να κάνει την εγχείρηση την οποία περίμενε χρόνια και που θα του αλλάξει τη ζωή προς το καλύτερο. Τον ειδοποίησαν ξαφνικά και αναπάντεχα ότι βρέθηκε δότης. Αμέσως έτρεξε στο νοσοκομείο και μετά τις απαραίτητες προεγχειρητικές εξετάσεις και χωρίς πολλά πολλά κατέληξε να ετοιμάζεται για το χειρουργείο.

Για τον κύριο Ψ όλα ξεκίνησαν πριν από χρόνια όταν επισκέφτηκε ανήσυχος ένα γιατρό γιατί είχε πρησμένα πόδια και φουσκωμένο πρόσωπο και τότε του βρήκαν ότι είχε υψηλή πίεση και ότι τα νεφρά του υπολειτουργούσαν. Μέχρι εκείνη τη στιγμή δε φανταζόταν ότι θα είχε κάτι ανησυχητικό. Έκτοτε κάνει αιμοκάθαρση για δύο χρόνια.

Δούλευε σε αποθήκη, δουλειά την οποία έχασε, πιθανόν εξαιτίας της ασθένειάς του. Η αιμοκάθαρση είναι μια εξαντλητική διαδικασία. Ήταν πολύ συχνά κουρασμένος, αδύναμος και νυσταγμένος. Η αιμοκάθαρση είναι κάτι χρονοβόρο και μπελαλίδικο, είσαι κολλημένος για ώρα σε ένα μηχάνημα που ρουφάει όλο το αίμα από το σώμα σου, το φιλτράρει και στο ξανα-εισάγει καθαρό αυτή τη φορά.

Ο κύριος αυτός μετά την απόλυσή του έψαχνε να βρει καινούργια δουλειά, αλλά οι επιλογές του ήταν πολύ περιορισμένες μιας και 3 φορές τη βδομάδα θα πρέπει να επισκέπτεται τη μονάδα αιμοκάθαρσης. Αν αποκαλύψεις την ασθένειά σου στις πιθανούς εργοδότες σου, σχεδόν όλοι δε σε προσλαμβάνουν επειδή πιστεύουν ότι η απόδοσή σου θα είναι μειωμένη. Αν δεν τους την αποκαλύψεις και το μάθουν στην πορεία, έχουν δικαίωμα να σε απολύσουν γιατί τους το απέκρυψες.

Ο κύριος Ψ δεν πίστευε ότι θα ερχόταν ποτέ η σειρά του για μεταμόσχευση. Ο γιατρός του είχε πει να μην ελπίζει σε πολλά. Για το μόνο που μετανιώνει είναι ότι δεν έπαιρνε την υγεία του πιο σοβαρά τόσα χρόνια. Όπως πηγαίνεις το αμάξι για σέρβις μετά από μερικά χιλιόμετρα, έτσι πρέπει να πηγαίνεις και το σώμα σου.

Οι περισσότεροι ασθενείς που αποδέχονται όργανα για μεταμόσχευση δεν ενδιαφέρονται να μάθουν πολλές πληροφορίες για το δότη. Το ψυχολογικό φορτίο πρέπει να είναι τεράστιο, το να μπαίνεις σε χειρουργείο για μεταμόσχευση μετά από τόσο καιρό για να σωθεί η ζωή σου είναι έντονο σαν εμπειρία από μόνο του, σχεδόν κανείς δεν έχει κουράγιο εκείνη την ώρα να σκεφτεί την ιστορία πίσω από το δότη, τις συνθήκες του θανάτου του και τη θλίψη της οικογένειάς του.

Το νεφρό της κυρίας Χ βρήκε νέα οικογένεια λοιπόν. Έφυγε από το σώμα μιας γυναίκας, μέσα στην οποία δούλευε σαν διυλιστήριο αίματος για 6 δεκαετίες και τώρα θα ζήσει τα υπόλοιπα χρόνια του σε ένα αρσενικό σώμα αυτή τη φορά. Μπορεί το νεφρό να μη σφύζει από νεότητα -έχει χάσει τη γυαλάδα του και έχει μικρές ουλές- αλλά τη δουλειά του θα την κάνει και με το παραπάνω.

Πολλές φορές χρειάζεται κάποιο διάστημα μέχρι το νέο όργανο να αρχίσει να λειτουργεί κανονικά. Στην περίπτωση του κυρίου Ψ το νέο όργανο λειτούργησε αμέσως. Οι χειρουργοί ξεφυσάνε ανακουφισμένοι και ικανοποιημένοι. Τα αισθήματα που σου προκαλεί μια μεταμόσχευση είναι τελείως διαφορετικά από τα αισθήματα που σου προκαλεί μια εγχείρηση σε ασθενείς με καρκίνο ας πούμε. Στην τελευταία περίπτωση μετά το χειρουργείο ελπίζεις να έχουν πάει όλα καλά και να μην ξαναεμφανιστεί τίποτα στο μέλλον, ενώ στη μεταμόσχευση βλέπεις άμεσα αν δούλεψε ή όχι.

Την ίδια νύχτα και το δεύτερο νεφρό της κυρίας Χ βρήκε επιτυχώς νέο δότη. Η κυρία Χ έσωζε δύο ζώες μέσα σε ένα βράδυ.

Μερικές φορές τα πράγματα δεν πηγαίνουν όλα τόσο ομαλά. Σε ένα τρίτο νοσοκομείο η κυρία Ζ, που κάνει αιμοκάθαρση τα τελευταία 6 χρόνια, καλείται στο νοσοκομείο εσπευσμένα γιατί υπάρχει η πιθανότητα να βρέθηκε συμβατός δότης. Είχε τη βαλίτσα της έτοιμη, στην πόρτα του σπιτιού της τα τελευταία 3 χρόνια, με πιτζάμες, εσώρουχα και σεντόνια, όλα όσα θα χρειαζόταν για τη νοσηλεία της, ανά πάσα στιγμή σε ετοιμότητα μόλις την ειδοποιούσαν ότι βρέθηκε όργανο. Αυτή είναι η τέταρτη φορά που την καλούν, τις 3 προηγούμενες οι εξετάσεις έδειξαν ότι πιθανότατα θα το απέρριπτε το όργανο. Είναι ενθουσιασμένη στην προοπτική ότι θα γίνει η μεταμόσχευση, θα μπορέσει να επισκεφτεί επιτέλους τον πατέρα της στην επαρχία και να μείνει εκεί μόνιμα μαζί του. Χωρίς να χρειάζεται να βρίσκεται δίπλα από ένα νοσοκομείο για την αιμοκάθαρση 3 φορές τη βδομάδα.

Η κυρία Ζ είναι στο τελευταίο στάδιο της νεφρικής ανεπάρκειας. Μετά από τόσα χρόνια αιμοκάθαρσης και μέσα-έξω σε νοσοκομεία, θέλει επιτέλους να προχωρήσει η ζωή της σαν των υπόλοιπων ανθρώπων. Να απελευθερωθεί από τα συνεχή ραντεβού με τα νοσοκομεία. Να αφοσιωθεί στη ζωή της. Ένας χειρουργός έρχεται πάνω από το κρεβάτι της και της σχεδιάζει περίπου τι θα κάνει στο χειρουργείο. Θα κάνω κάτι παρόμοιο με αυτό που κάνει ένας υδραυλικός, της λέει. Φαίνεται απλό αλλά δεν είναι. Για να αναρρώσεις πλήρως θα χρειαστείς περίπου ένα μήνα. Είσαι πρόθυμη?

Φυσικά και είναι. Το νοσηλευτικό προσωπικό σαν ευγενικά άσπρα υπερ-μεγέθη κουνούπια την τριγυρίζουν, της ρουφάνε το αίμα και γεμίζουν φιαλίδια. Η κυρία Ζ ελπίζει μέσα της αυτή η φορά να είναι η τυχερή. Την προηγούμενη φορά μόλις της είπαν ότι δε θα μπορούσε να δεχτεί το όργανο έβαλε τα κλάματα. Απελπίστηκε.

Αργότερα την ίδια νύχτα, η κυρία Ζ ενημερώνεται ότι πάλι οι εξετάσεις έδειξαν ότι υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να απορριφθεί το όργανο και την στέλνουν ξανά σπίτι, με μόνη επιλογή της να συνεχίσει την αιμοκάθαρση και όπου την βγάλει...

Οι άνθρωποι με νεφρική ανεπάρκεια καταβάλλουν ηρωικές προσπάθειες για να επιβιώσουν. Δύσκολα αντιλαμβάνεται κάποιος τι κόπο απαιτεί η αιμοκάθαρση. Πόση υπομονή ζητά. Για να κυκλοφορήσει όλο το αίμα από το μηχάνημα χρειάζεται περίπου 4 ώρες. 4 ώρες στις οποίες ο ασθενής είναι δεμένος στο μηχάνημα χωρίς να κουνηθεί ρούπι. 4 ώρες στις οποίες ζητάμε από την καρδιά και τα αγγεία να καταβάλλουν τόση προσπάθεια όση αν οι ασθενείς έτρεχαν 20 χιλιόμετρα. Και όλα αυτά να τα κάνουν 3 φορές τη βδομάδα! Και μετά να έχεις την απαίτηση από αυτούς τους ανθρώπους να σηκωθούν, να γυρίσουν σπίτι τους με το λεωφορείο, να επιστρέψουν στις οικογένειές τους, στις δουλειές τους, στις υποχρεώσεις τους. Θυμήσου τα αυτά την επόμενη φορά που θα γκρινιάζεις για τα δικά σου προβλήματα.

Σίγουρα είναι πολύ εύκολο να αντιληφθείς πόσο θα βελτιωνόταν η ζωή αυτών των ανθρώπων με μια μεταμόσχευση. Ενός κιρρωτικού πώς θα άλλαζαν τα πράγματα με ένα νέο ήπαρ. Ενός καρδιοπαθή με μια καινούργια καρδιά.

Η Ελλάδα είναι τελευταία στις χώρες της Ευρώπης όσον αφορά στη δωρεά οργάνων προς μεταμόσχευση, όπως δημοσίευσε και το Βήμα σε αυτό το άρθρο.  Μόνο επτά δότες ανά εκατομμύριο πληθυσμού.  Η χώρα μας είναι πάντα συνεπής ουραγός στις λίστες που αφορούν κοινωνικές ευαισθησίες. Σε αυτό τουλάχιστον ποτέ δεν απογοητεύει. Εμείς οι Ελεύθεροι Έλληνες έχουμε διάθεση να το παίξουμε επαναστάτες και ευαισθητοποιημένοι εκ του ασφαλούς με μερικά κλικ και μερικά share, με λογύδρια και κατεβατά σχόλια υπέρ των αδυνάτων και των αδύναμων, με διαδικτυακές κραυγές και ιαχές στον κενό χώρο κάτω από βιντεάκια του youtube, αλλά όταν έρθει η ώρα να αποδείξουμε έμπρακτα τις πεποιθήσεις μας την κάνουμε με ελαφρά.

Αν έφτασες μέχρι εδώ μπορεί να πιστεύεις ότι είμαι υπέρ της υποχρεωτικής δωρεάς οργάνων. Η προσωπική μου άποψη είναι ότι κανείς δεν πρέπει να πειράξει ούτε ένα νύχι χωρίς τη συναίνεση του ατόμου ή των συγγενών. Το θέμα όμως είναι να ενημερωνόμαστε, να είμαστε ψύχραιμοι και σκεπτόμενοι άνθρωποι και μετά η πλειοψηφία των ανθρώπων να δηλώνουμε από μόνοι μας εθελοντές. Μην περιμένεις από μένα να σου πω τι να κάνεις. Μην είσαι σαν τα πρόβατα που πιστεύουν ότι πρέπει να είναι καλοί άνθρωποι γιατί αλλιώς ο Παϊσιος προέβλεψε ότι θα καταστρεφεί ο κόσμος, ούτε σαν τους άλλους που έπαψαν να είναι φιλόζωοι επειδή ο Mikeius ανέβασε βίντεο που έκραζε και υποστήριζε ότι έχουμε σοβαρότερα προβλήματα να ασχοληθούμε. Τίποτα δεν είναι μόνο άσπρο ή μόνο μαύρο. Κανείς δεν είναι πιο έξυπνος από σένα ώστε να σου επιβάλλει τι πρέπει να κάνεις. Ούτε πρέπει όμως να είσαι τόσο αφελής ώστε να καταφέρνουν να σε εξαπατούν λέγοντάς σου τρομοκρατίες για γιατρούς που παραμονεύουν με το νυστέρι περιμένοντας να λιποθυμήσεις για να σου πάρουν το νεφρό. Ψάξε να βρεις όλα τα δεδομένα, μόνος σου, και κατέληξε μόνος σου σε ένα συμπέρασμα. 

Είναι μια συζήτηση που πρέπει να αρχίσει να μπαίνει σιγά σιγά στις οικογένειες. Ο θάνατος είναι ένα μεγάλο ταμπού και όχι αδικαιολόγητα. Η δωρεά οργάνων θα πρέπει να γίνει ένα σύνηθες φαινόμενο, να μπορούν οι άνθρωποι να το συζητούν άφοβα και ελεύθερα. Μέχρι τώρα δε συζητιέται πουθενά, όλοι φοβούνται πως κούφια η ώρα αν βρεθούν υπό μηχανική υποστήριξη, στο life support που λένε, και έχουν υπογράψει να είναι δωρητές τότε οι γιατροί θα τους αφήσουν να πεθάνουν μια ώρα αρχύτερα. Πώς έχει καθιερωθεί αυτή η παπαριά και το πιστεύουν όλοι δεν ξέρω.

Υπάρχουν κριτήρια και δικλείδες ασφαλείας στα νοσοκομεία. Εξάλλου, όπως εμπιστεύεσαι τη ζωή σου στο γιατρό έτσι θα έπρεπε να του εμπιστευτείς και το θάνατό σου.

Δέκα μέρες αργότερα, ο κύριος Ψ ευγνώμων για το νεφρό της κυρίας Χ αναρρώνει ακόμα στο νοσοκομείο. Δυσκολεύεται ακόμα να περπατήσει και έχει τρομοκρατηθεί από το πόσα φάρμακα έχει πάρει αυτές τις μέρες αλλά νιώθει πως η ζωή του αλλάζει. Σε λίγους μήνες θα βγει να ψάξει για δουλειά. Είναι ευγνώμων απέναντι σε όλους τους γιατρούς και το νοσηλευτικό προσωπικό για τη καλή δουλειά που έκαναν. Το μόνο που δε μπορούν να του απαντήσουν είναι για πόσο καιρό θα λειτουργεί το νέο όργανο στο σώμα του.

Πώς είναι άραγε να ζει κανείς με ένα κομμάτι ενός άλλου ανθρώπου μέσα του? Το νεφρό της κυρίας Χ ήταν κομμάτι της από τότε που σχηματίστηκε σαν έμβρυο στην κοιλιά της μαμάς της. Το νεφρό το κουβαλούσε πάντα μαζί της, στις πιο ιδιαίτερες στιγμές της, αυτό το νεφρό διύλισε το πρώτο γάλα που ήπιε σαν μωρό, αυτό το νεφρό παρήγαγε τη βιταμίνη D3 που αναπτύσσει τα οστά και από μωράκι έγινε γυναίκα, αυτό το νεφρό την έκανε να κατουριέται συνέχεια όταν ήταν αγχωμένη στις πρώτες εξετάσεις της στο σχολείο, αυτό το νεφρό -παράγωντας ρενίνη- ανέβασε την πίεσή της και κοκκίνισε το πρόσωπό της όταν δέχτηκε το πρώτο της φιλί. Τώρα αυτό το ηρωικό νεφρό αφού τη συνόδευσε μέχρι την τελευταία της πνοή έρχεται να χαρίσει χρόνια και να βελτιώσει την ποιότητα της ζωής σε έναν άλλο άνθρωπο.

Η δωρεά οργάνων είναι η μοναδική έννοια σε ολόκληρη τη φύση που μπορεί να δώσει μια θετική και αισιόδοξη οπτική σε έναν θάνατο.

Υ.Γ.1 Όλα τα παραπάνω περιστατικά είναι αληθινά. Η μοναδική επαφή που είχα με τους ασθενείς ήταν απλά διαβάζοντας τα ιστορικά τους, δεν τους συνάντησα ποτέ. Κάποιες προσωπικές περιγραφές των ασθενών και των συγγενών τους ήταν προϊόντα της φαντασίας μου, αυτά μου ήρθαν στο μυαλό μου όταν διάβαζα τα ιστορικά και γι’αυτό τα έγραψα. Είμαι σίγουρος πως όσα έγραψα δε διαφέρουν πολύ από όσα συνέβησαν στην πραγματικότητα.

Υ.Γ.2 Η κοπέλα που είχε κάνει share στο facebook τη δήλωση που είδες στην αρχή αυτού του ποστ, παρότρυνε όσους ενδιαφέρονταν, να παρακολουθήσουν μια ημερίδα με βάση την εναντίωση στην υποχρεωτική δωρεά οργάνων. Η ημερίδα θα διοργανωνόταν από δύο μητροπολίτες και μερικά άλλα χάι ονόματα της εκκλησίας υπό την αιγίδα των Δεν Πληρώνω-μερικοί δε χάνουν ποτέ ευκαιρία να παλέψουν για να ξαναγυρίσουμε πίσω στις παλιές καλές χρυσές εποχές του μεσαίωνα.

Αυτή η κοπέλα, η οποία ήταν φίλη μιας πρώην ενός φίλου την οποία είχα δει όλες κι όλες δυο φορές στη ζωή μου και είχα αποδεχτεί το αίτημα φιλίας της από ευγένεια, είχε σαν profile picture μια εικόνα από το κίνημα Δεν Πληρώνω. Άλλη μια ελληνίδα επαναστάτρια σκέφτηκα, απόγονος της Λασκαρίνας Μπουμπουλίνας και της Μαντώ Μαυρογένους, έτοιμη να χωθεί στα χαρακώματα και να μην αφήσει να της πάρουν ούτε ένα ευρώ οι κακοί άνθρωποι. Ούτε ένα ευρώ, ούτε ένα νεφρό.

Τη διέγραψα επιτόπου, προσπαθώντας μάλιστα να κλικάρω τη λέξη ΔΙΑΓΡΑΦΗ με δύναμη, αισθητά, σαν να κοπανάω με οργή το ακουστικό ενός τηλεφώνου.

Εκτός από το κίνημα Δεν Πληρώνω, το οποίο είναι τόσο παράλογο και αστείο που φαντάζομαι ότι θα κάνει τα υπόλοιπα κινήματα να κοκκινίζουν από ντροπή κάθε φορά που ανοίγει το στόμα του, άποψη για τη δωρεά οργάνων έχουν εκφέρει και άλλες σκεπτόμενες ομάδες της κοινωνίας μας όπως η εκκλησία όπως προανέφερα αλλά και οι Ελεύθεροι Έλληνες.

Ποιοί είναι οι Ελεύθεροι Έλληνες? Δεν τους ξέρεις? Α, δε φαντάζεσαι τι χάνεις. Οι Ελεύθεροι Έλληνες δηλώνουν πως αναπνέουν στο όνομα της Ελλάδας και της Ελευθερίας. Δεν καταλαβαίνω τι σημαίνει αυτό ακριβώς, μάλλον είναι πολύ ποιητικοί για τα γούστα μου. Και για τη λογική ολότελα.

Όπως βλέπεις και στη φωτό όπλα τους είναι η Αρετή, η Τόλμη και η Αυτοθυσία. Είδες που στο λεγα, πουθενά δεν αναφέρουν τη λογική. Οι Ελεύθεροι Έλληνες δε χαρίζονται. Φωνάζουν μέσα από τα στήθια (σε αντίθεση με τους υπόλοιπους θνητούς που φωνάζουμε έξω από τα στήθια ή απλά μέσα από τα στόματα): Ταν ή Επί Τας.

Αν βέβαια θέλαμε να είμαστε σωστοί θα έπρεπε να γράφουν: Ἢ τὰν ἢ ἐπὶ τᾶς, αλλά βρε αδερφέ στη σωστή ελληνική ορθογραφία θα κολλήσουμε τώρα? Οι Ελεύθεροι Έλληνες έχουν να ασχοληθούν με σοβαρότερα θέματα που απασχολούν το σύγχρονο άνθρωπο όπως Διδαχές-Προφητείες, φωτοβολταϊκά οικιακής χρήσης, διατροφή, εκτρώσεις, φακέλωμα, Δεν Πληρώνω(ωπ ένας κοινός γνωστός, τι σύμπτωση) και Το Γάλα Βλάπτει την Υγεία.

Γιατί μπορεί το γάλα να βλάπτει την υγεία? Γιατί άντε γαμήσου, να γιατί, Ελεύθεροι Έλληνες είναι θα τα βάλουν και με το γάλα άμα θέλουν. Οι Ελεύθεροι Έλληνες δεν πίνουν γάλα γιατί πιστεύουν ότι βλάπτει, και φαντάζομαι θα ανήκουν σε αυτή τη μερίδα ανθρώπων που δε θέλουν να κάνουν εμβόλια στα παιδιά τους γιατί πιστεύουν ότι τα εμβόλια είναι μια συνομωσία για να βγάζουν λεφτά οι εταιρίες, σε αυτή τη μερίδα ανθρώπων που είναι κατά των φαρμάκων αλλά θα τρέξουν να αγοράσουν ομοιοπαθητικά και να τους ξεματιάσει η γειτόνισσα, σε αυτή την κατηγορία ανθρώπων που θα ψωνίσουν από εκείνα τα βραχιόλια για καλύτερη ισορροπία από το υλικό που χρησιμοποιούν και οι αστροναύτες στο διάστημα και θα φορέσουν και αυτό τον κορσέ telemarketing με νανοτεχνολογία και βιο-κεραμικό υλικό.

Οι πολέμιοι της δωρεάς οργάνων έχουν και σελίδα στο Facebook, αν θες να γελάσεις κάνε κλικ ΕΔΩ. Το πιο εντυπωσιακό κομμάτι αυτής της σελίδας είναι πόσα ορθογραφικά λάθη μπορεί να χωρέσει κάποιος μέσα σε δύο προτάσεις.

Μετά τη δημοσίευση αυτής της σελίδας η ελληνική γλώσσα φόρεσε make-up για να κρύψει τα σημάδια και πήγε και γράφτηκε αμέσως στο σύλλογο κακοποιημένων γυναικών για ψυχολογική υποστήριξη.