Κρα..κρα..Κράξιμο

Αν έχεις περάσει τα παιδικο-εφηβικά σου χρόνια σαν ένα loser φυτουκλάκι με χοντρά γυαλιά μυωπίας, χρόνια ρινίτιδα και μόνιμα ένα βιβλίο στο χέρι, τότε αναπόφευκτα αποκτάς μια σκληρή προστατευτική πέτσα στα επικριτικά κοροϊδευτικά βλέμματα ή σχόλια κάθε είδους.  Είσαι αναγκασμένος ή να αποκτήσεις ανοχή και να μάθεις άλλοτε να αδιαφορείς κι άλλοτε να βγάζεις γλώσσα και να απαντάς ή θα τα συσσωρεύεις όλα μέσα σου και κάποια μέρα θα φλιπάρεις και θα βγεις στην κεντρική πλατεία της γειτονιάς για headshot με την κυνηγετική καραμπίνα του θείου σου. I mean δεν ήμουν και το nerd παιδί της καρπαζιάς, στο γυμνάσιο είχα βγει πρόεδρος της τάξης 2 χρονιές, αλλά come on πότε ήταν cool να είσαι πρόεδρος σε οτιδήποτε?

Αν προσθέσεις σε αυτά τη φοίτηση σε μια σχολή όπου οι καθηγητές φέρονται στους φοιτητές με λιγότερη ευγένεια απ’ότι θα φέρονταν σε κάποιον που σκότωσε τη μάνα τους και βίασε τη μικρή τους κόρη συν τη συμβίωση σε μια οικογένεια όπου το τακτ περιορίζεται σε εκφράσεις του τύπου (and I quote): «ρε σαπιοκοιλιά πώς πάχυνες έτσι, σαβουριάζεις ό,τι γλυκό βρίσκεις στο ψυγείο κι έχεις μποθρονιάσει χειρότερα κι απ’τον Σουγκλάκο μόλις έκοψε τα αναβολικά!», τότε αναπόφευκτα δε δίνεις δεκάρα αν σε μουντζώσει κάποιος στο δρόμο ή κρυφογελάσουν πίσω από την πλάτη σου ή έχει σκιστεί το παντελόνι σου κι αυτό δε σε πτοεί να βγεις στην πλατεία της γειτονιάς σου για περπάτημα κι απογευματινό σνακ(σουβλάκι) και να νιώθεις το αεράκι να μου δροσίζει τα οπίσθια  και η κοπέλα να προσπαθεί να έρθει από πίσω μου μπας και καταφέρει να κρύψει το στριπ σόου μου και να περισώσει κάπως την αξιοπρέπεια μας σαν ζευγάρι. Γενικά μιλάω τώρα...

Έχω παρατηρήσει πως ο άνθρωπος νιώθει την ανάγκη να κοροϊδέψει-κράξει-υποβιβάσει το διπλανό του συνάνθρωπο σε μια απεγνωσμένη ανάγκη να δηλώσει πως είναι ανώτερος, φανερώνοντας όμως στην ουσία την ανασφάλειά του πως είναι ή έστω νιώθει κατώτερος. Πάρε παράδειγμα την οδήγηση, οι άνθρωποι κορνάρουν, μπινελικώνουν, γαμωσταυρίζουν χωρίς να έχει κανένα point όλο αυτό. Είμαι ας πούμε σταματημένος σε STOP και ελέγχω αν έρχεται αμάξι για να διασχίσω τη διασταύρωση. Βλέπω σε απόσταση περίπου ενός χιλιομέτρου ένα αυτοκίνητο οπότε αποφασίζω να περάσω. Καθώς βγαίνω η οδηγός (ήταν γυναίκα) πατάει επίμονα κόρνα λες και πετάχτηκα μπροστά της στα 5 εκατοστά και γλιτώσαμε στο τσακ από τη συντριβή και το βέβαιο θάνατο εξαιτίας των τέλειων αντανακλαστικών της.

Ο ένας επιτίθεται ή κοροϊδεύει τον άλλον, οι μεταλλάδες τους έντεχνους, οι emo τους τρέντυ, οι έντεχνοι τους ποπ, οι τρέντυ τους λαϊκούς, οι λαϊκοί τους κυριλέ, οι κυριλέ τους εναλλακτικούς, οι εναλλακτικοί τους κάγκουρες, οι κάγκουρες τους φλώρους, οι μελαχρινές τις ξανθιές, γενικά υπάρχει ένα συνεχές αλισβερίσι πισώπλατων σχολίων, βλεμμάτων και υπονοουμένων χωρίς κανένα νόημα και καμία ουσία.

Πριν τον Αύγουστο είχα βγει για δείπνο σε ένα κεντρικό μαγαζί του Χαλανδρίου κι είχαμε καθίσει σε ένα στριμόκωλο τραπέζι από αυτά που μπαλατζάρουν πέρα δώθε έστω κι αν ακουμπήσεις πάνω τους τη χαρτοπετσέτα σου. Μην έχοντας χορτάσει με το πιάτο μου ξεκίνησα επίθεση στο πιάτο του ατόμου απέναντί μου «απλά για να δοκιμάσω» και όντας λαίμαργο, άγαρμπο loser φυτουκλάκι (some things never change) παρέσυρα στο διάβα μου ένα μαχαίρι το οποίο κύλισε στα πόδια ενός τύπου στο δίπλα τραπέζι. Mid-thirties τρεντο-χαλανδριώτης που είχε βγει να φάει με την κοπέλα του.

Παίρνει ύφος ξινής κυρίας που δεν της πέτυχαν  την περμανάντ στο κομμωτήριο και μου λέει:

«Τς, δεν μπορεί να φάει κανείς με την ησυχία του εδώ μέσα!».

Όλο το αίμα είχε κατέβει στο στομάχι μου για την πέψη και ο εγκέφαλός μου δεν αιματωνόταν καλά για να αντιληφθώ με την πρώτη την ξινίλα του, οπότε του απάντησα χαμογελαστός:

«Αφού δε σου έκοψε κανένα δάχτυλο του ποδιού πάλι καλά να λες».

Δε μπήκε καν στη διαδικασία να σκύψει να πιάσει το μαχαίρι που βρισκόταν στα πόδια του λες και ήταν έγκυος και φοβόταν να σκύψει μην της πέσει το παιδί. Μετά πρέπει να έκανε search στο μυαλό του για να βρει να μου πει κι άλλη μια έξυπνη ξινή φράση και πέταξε το εξής:

«Τουλάχιστον να το έριχνες σε καμιά ωραία κοπέλα να το καταλάβω, σε μένα βρήκες να το πετάξεις το μαχαίρι?»

Μιλάμε κανένα point στην όλη κουβέντα, έτσι? Και καλά εννοούσε να πέταγα το μαχαίρι σε καμιά ωραία κοπέλα για να της έπιανα την κουβέντα. Συνήθως είμαι ετοιμόλογος και δεν αφήνω κουβέντες να αιωρούνται και να δημιουργούν εντυπώσεις ειδικά όταν συνοδεύω κορίτσι αλλά στην προκειμένη του χαμογέλασα και γύρισα στο φαγητό μου και πέρασα τα επόμενα 5 λεπτά διερωτώμενος «Τώρα πού κόλλαγε αυτό ακριβώς? Μου την είπε ή όχι?». Σε μια φάση που σκεφτόμουν αν έπρεπε να τον βρίσω or something, έπιασα στον αέρα τις εξής λέξεις να βγαίνουν από το στόμα της κοπέλας που ήταν μαζί του: «πω βρε μωρό μου, είσαι πολύ σκληρός άντρας…πολύ βαρύς». Μπορώ να πάρω ΟΡΚΟ ότι την άκουσα να τα λέει!

Καθώς πλήρωναν κι έφευγαν τους φανταζόμουν να πηγαίνουν σπίτι κι η γκόμενα εντυπωσιασμένη από την αντρίλα να του παίρνει πίπα κι αυτός να της φωνάζει «αχχχ..ναι έτσι…σε μένα κανείς δεν τολμάει να ρίχνει να το πηρούνι και το μαχαίρι του…ααααααχ έτσι ρούφα…είμαι σκληρός και την λέω σε όλους..ααχχχχ ναι, ΝΑΙ, ΤΕΛΕΙΩΝΩ ΤΕΛΕΙΩΝΩΩΩΩΩ!........Σόρι ρε μωρό μου υπόσχομαι την επόμενη φορά να αντέξω παραπάνω από 2 λεπτά».

Αν κάποιος έχει εξαρχής κακοπροαίρετη διάθεση θα βρει να πιαστεί από το οτιδήποτε και να την πει ή να κράξει τον οποιονδήποτε. Και δυστυχώς υπάρχουν άνθρωποι με περισσότερες ευαισθησίες που δεν έχουν αναπτύξει αυτή τη «σκληρή πέτσα κατά τον επικριτικών σχολίων» και πληγώνονται πραγματικά.

Ειδικά εμείς οι bloggers έχουμε την τάση να κανιβαλίζουμε τα πάντα, μπορούμε να πιαστούμε ακόμα κι από το πιο μικρό πραγματάκι για να κράξουμε κι αυτή τη λογική έχουν και τα trolls οι ανώνυμοι του διαδικτύου που μπαίνουν και βρίζουν. Θα σου δώσω μερικά παραδείγματα για να αντιληφθείς τι εννοώ. Δες πώς κάποιος κακοπροαίρετος άνθρωπος θα σχολίαζε τις παρακάτω τυχαίες φωτό καλών ή ηρωικών πράξεων.

Looool!!! Κοίταξε το καπέλο του τύπου, μιλάμε πόσο πιο γκέι θα μπορούσε να είναι? Από πού το έκλεψε, από τον γκέι χαμένο αδερφό του Ιντιάνα Τζόουνς? Κι εντάξει ρε φιλαράκι το είδαμε το ρολόι σου, το μοστράρεις φάτσα φόρα μες στη μάπα της μαυρούλας λες και θες να την κάνεις να ζηλέψει που εσύ έχεις λεφτά ενώ αυτή πεινάει! Και τι μαλακίες βραχιολάκια είναι αυτά στο χέρι σου? Φόρα και τίποτα κόκκινα φουλάρια και ψηλοτάκουνες γόβες και βγες στη Συγγρού, παλιολούγκρα show off! Και πρόσεχε πίσω σου έχεις πάρει σβάρνα κάτι κατσαρολάκια, έλεος!

(By the way, σοβαρά τώρα, η σωστή ακρόαση με στηθοσκόπιο δε γίνεται πάνω από τα ρούχα)

Χαχαχα κοίτα κράνη, μοιάζουν λες και έχουν φορέσει χελώνες στα κεφάλια τους! Κι αυτό τον τύπο τι τον κουβαλάνε? Θα τον κάνουν ένα, δύο, τρία ωωωωπ και θα τον ρίξουν στη θάλασσα? Και τι είναι αυτό το δυσκοίλιο ύφος που έχουν πάρει? Guys αν δε μπορείτε να τον σηκώσετε, lay off the bacon, αρχίστε κανα γυμναστήριο κι αφήστε να τον σηκώσει κάποιος που μπορεί! Κοίτα τον κώλο του αριστερού, είναι σαν να έχει χεστεί!

Τρελό loooooool! Πού πας ρε φιλαράκι με το κούρεμα του Χατζηνικολάου? Μπήκες και βγήκες μέσα από τις φλόγες και τα συντρίμμια και παρόλαυτα η χωρίστρα σου έμεινε άθικτη? Μα ποιός είσαι ο Σούπερμαν? Αυτό το ηλίθιο στρογγυλό πολύχρωμο σηματάκι στο δεξιό σου ώμο τι είναι? Μετάλλιο από τη Ντόρα την εξερευνήτρια? Κι εντάξει ρε ψηλέ την είδαμε τη βέρα, οκέι έχεις γυναίκα μη φοβάσαι δε θα σε αποπλανήσουμε και σιγά πια δεν έχουμε κατακαβλώσει που σε είδαμε να σώζεις το κοριτσάκι και θέλουμε να σου ορμήσουμε για να σου σκίσουμε τα ρούχα και να σε αρχίσουμε στα τσιμπούκια. Μήπως να έκανες και κανένα μπανάκι, λέω έγω τώρα, γιατί το κοριτσάκι δείχνει να θέλει να ξεκουμπιστεί από την αγκαλιά σου κι αυτό πρέπει να σημαίνει ότι σκυλοβρομάς για να θέλει ένα μισοκαμμένο κοριτσάκι να θέλει να φύγει από πάνω σου και να ξαναγυρίσει στις φλόγες! By the way, μήπως να άρχιζες λίγο τζόγκινγκ ή να γραφόσουν σε κανα γυμναστήριο? Γιατί νομίζω ότι άργησες λίγο, το κοριτσάκι δείχνει να κάηκε ήδη..

You get the picture. Το κράξιμο πολλές φορές είναι διασκεδαστικό κι έχω μπει στο τριπάκι κι εγώ άπειρες φορές μέσα από το blog και όχι μόνο. Αλλά είναι φορές που χάνεται η μπάλα και καμιά φορά θα πληγώσεις άτομα που δεν έχουν το σθένος να το καταπιούν ή να το ξεσπάσουν εκεί που πρέπει. Κοροϊδεύοντας άσκοπα και χωρίς λόγο είναι σαν να προσθέτεις κι εσύ ένα λιθαράκι στην ανασφάλεια, τη μισανθρωπιά και την απομόνωση που υπάρχει εκεί έξω.

Κλείνοντας, θα σου πω πολύ σύντομα μια ιστορία που την είχα ακούσει μικρός στο Κατηχητικό (ναι Κατηχητικό, είπαμε τρελός loser ο teenager phantom). Ήταν λέει κάτι παιδιά σε ένα λεωφορείο και κράζουν τους τριγύρω. Βλέπουν μπροστά τους μια παχουλή κυρία με γυρισμένη την πλάτη. Αρχίζουν να χασκογελάνε, κοροϊδεύουν, ο ένας τη φωνάζει τόφαλο, τι δουλειά έχουν οι φάλαινες στην ξηρά και κάτι τέτοια. Σε μια φάση η παχουλή γυρίζει και ήταν η μάνα αυτού που την κορόιδευε πιο έντονα.

EPIC FAIL!

 ...................................................................

 Αν θες να αλλάξεις τον κόσμο και τους γύρω σου, πρέπει να ξεκινήσεις πρώτα από τον εαυτό σου…