Scrabble trouble

Ίσως σοκαριστείς αλλά εγώ θα στο πω ούτως ή άλλως. Προσπάθησε να φανείς γενναίος.

Τις τελευταίες μέρες παίζω Scrabble στο Facebook.

(Βαθιά κοφτή ανάσα σοκ και δέους)

Η ζωή μου είναι πολύ συναρπαστική, I know. Για μια μεγάλη περίοδο έπαιζα φατσαμπουκο-πόκερ με τέτοια μανία λες κι ήμουν ο Τζέμις Μποντ στο Casino Royal, μέχρι που έχασα όλα μου τα λεφτά σε μια σίγουρη παιξιά κι έκτοτε το παράτησα γιατί βαριέμαι να ξαναμαζεύω τα εικονικά εκατομμύρια μου. Τις τελευταίες μέρες ανάμεσα στα διαλλείματα διαβάσματος και στην ερωτική απογοήτευση εκεί που έψαχνα κάτι να ξεχαστεί το μυαλό μου είδα μια πρόσκληση για το Scrabble. Πφ ποιος παίζει Scrabble στην εποχή μας? σκέφτηκα.

Apparently me, that’s for sure.

Αρκούσε ένα παιχνίδι για να εθιστώ. Προκαλείς ένα φίλο σου ή βάζεις τον υπολογιστή να σε γλιτώσει από τον κόπο να διαλέξεις και παίζεις με κάποιον τυχαία. Έχεις μια ολόκληρη μέρα στη διάθεσή σου να τοποθετήσεις τη λέξη σου στα τετραγωνάκια, μπορείς να τη βάλεις μετά από ένα λεπτό μέχρι μετά από 24 ώρες. Μετά είναι η σειρά του επόμενου παίκτη να βάλει τη δικιά του λέξη κι αυτός σε χρονικό περιθώριο μιας μέρας. Οπότε όπως καταλαβαίνεις ένα παιχνίδι μπορεί να διαρκέσει βδομάδες! Θα μπορούσες να το παρομοιάσεις με αργό πινγκ-πονγκ αλλά με λίγο περισσότερο ενδιαφέρον.

Αυτό το απλό παιχνιδάκι τις τελευταίες μέρες έχει φωτίσει τη μίζερη ύπαρξή μου παρόλο που έχει τα εξής 3 τεράστια μειονεκτήματα: α) παίζεις μόνο στα Αγγλικά β) δεν παίζεις στο ίδιο δωμάτιο με τον άλλον και γ) με τόσο πολύ χρόνο που έχεις στη διάθεσή σου όταν είναι η σειρά σου, είναι πολύ δελεαστικό (και εύκολο) να κλέψεις.

Σιγά μη δεν παρασυρόμουν να κλέψω. Έχω λιγότερη αντίσταση στον πειρασμό κι από υπέρβαρη μπροστά σε σουφλέ σοκολάτας, από παιδεραστή μπροστά στη Bebe Lillie, από καλόγερο μπροστά σε αμούστακο μαθητευόμενο μοναχό. Ναι το παραδέχομαι,ενέδωσα στον πειρασμό κι έκλεψα.

(Βαθιά κοφτή ανάσα σοκ και δέους)

Get over it now και πάμε να το αναλύσουμε. Υπάρχουν δύο ειδών κλεψιές στο φατσαμπουκοScrabble.  Η «απλή» και η «χοντρή» (η τελευταία λέξη έχει τη ρίζα της από τη φράση «Ρε μαλάκα το χόντρυνες»). Η «απλή» έγκειται στο να ψάχνεις στο λεξικό για πιθανούς συνδυασμούς πριν τοποθετήσεις κάθε λέξη στα τετραγωνάκια. Αν έπαιζες κανονικό Scrabble κι ο άλλος σε έβλεπε να ψαχουλεύεις στο λεξικό υπάρχουν αυξημένες πιθανότητες α. να σου έπαιρνε το λεξικό από τα χέρια, β. να σου έπαιρνε το λεξικό από τα χέρια και να στο έβαζε κάπου αλλού ή γ. να ξεσπούσε σε φωνές κατηγορώντας σε ότι πάντα τέτοιος ήσουν, κλέφτης και απατεώνας, και πως δε μπορεί να βασιστεί πάνω σου και υποφέρει σ’αυτή τη σχέση και πρέπει να χωρίσετε οριστικά αυτή τη φορά κι ότι επειδή είσαι τέτοιο αχάριστο, ανεπρόκοπο και ψεύτικο γουρούνι σου λέει ότι πηδήχτηκε με τον κολλητό σου, τον κομμωτή σου, τον γκέι συμμαθητή σου, ένα ναρκομάνη με AIDS και κονδυλώματα που ψάρεψε στην Ομόνοια και με το σκύλο σου.

Στο φατσαμπουκοScrabble όμως δεν υπάρχουν τέτοιοι κίνδυνοι, καθώς η χρήση του λεξικού ενθαρρύνεται έχοντας η ίδια η εφαρμογή από μόνη της ένα virtual λεξικό στο πλάι. Οπότε αρχικά της έδωσα και κατάλαβε της «απλής» κλεψιάς. Δοκίμαζα παράξενες λέξεις-σιδηρόδρομους στη μπάρα του λεξικού, κατά προτίμηση με X και Z για περισσότερους πόντους,  και μετά πάταγα validate και περίμενα αν θα μου εγκριθεί η λέξη έχοντας περισσότερη αγωνία κι από μετανάστη που περιμένει να εγκριθεί η πράσινη κάρτα του για την παραμονή του στη χώρα.

Come on λεξικό, πέτα μου έστω ένα κόκαλο! Όταν πελάγωνα δοκίμαζα μέχρι και περίεργα ονόματα φαρμάκων που ήξερα όπως Utrogestan, Zoloft, Zeclaren αλλά δεν τα δεχόταν η Αυτού Μεγαλειότης το Λεξικό. Fuck you λεξικό, I won’t do what ya tell me! (φώναζα όπως φώναζαν κι οι RATM στο killing in the name of –minus τη λέξη λεξικό).

Η «απλή» κλεψιά μπορεί να μη θεωρείται κλεψιά-κλεψιά, μιας κι η εφαρμογή από μόνη της έχει φάτσα-φόρα το λεξικό στο πλάι, αλλά όταν κάθεσαι και απλά πληκτρολογείς τυχαία γράμματα στη μπάρα του λεξικού μέχρι να σου εμφανίσει έγκυρες κάποιες κουλές όπως τα amie, gyved, taft ή zex, τότε το παιχνίδι χάνει το νόημά του. Και καταλήγεις να νιώθεις ένα μεγάλο κενό ματαιότητας κι ασημαντότητας μέσα σου.

Η αρχή όμως είχε γίνει, κι η σχέση μου με το Scrabble από κει κι έπειτα άρχισε να παίρνει την κατιούσα. Αναπόφευκτα κάποια στιγμή το γύρισα στο «χοντρό» κλέψιμο. Ξεκίνησα με έναν online anagram generator, σαν κι αυτόν: http://www.anagrammer.com. Βάζεις τα γράμματα που σου έχουν τύχει και σου αποκαλύπτει τους πιθανούς συνδυασμούς, για παράδειγμα με τα γράμματα OTBGFHE σου εμφάνιζε τις υπαρκτές λέξεις: BEFOG, HEFT, BETH, BOTH, FEH, FOH κ.ο.κ. you get the point. Μπορούσα στη συνείδησή μου να δικαιολογήσω αυτή τη μικρή βοήθεια σκεφτόμενος απλά ότι ο generator μου έδινε μια απαλή ώθηση να θυμηθώ λέξεις που είχα «στην άκρη της γλώσσας μου», δε θεωρείται φοβερή κλεψιά αυτό ε? Εξάλλου μια μεγάλη σπάνια λέξη στο Scrabble είναι κάτι πολύ όμορφο. Και ποιός είμαι εγώ να στερήσω την ομορφιά αυτή από τον κόσμο?

Φυσικά δεν έμεινα μόνο εκεί. Αν είναι να κάνεις κάτι, θα πρέπει να το κάνεις σωστά. Έτσι ανακάλυψα ένα πρόγραμμα το scrabblesolver, όπου τοποθετείς τα γράμματα ακριβώς στα ίδια τετραγωνάκια που βρίσκονται και στην παρτίδα Scrabble που παίζεις και αφήνεις αυτό να μαντέψει τους καλύτερους πιθανούς συνδυασμούς, σύμφωνα και με τα γράμματα που έχουν τοποθετήσει κι οι υπόλοιποι λαμβάνοντας υπόψιν και την αξία κάθε γράμματος ή τον πολλαπλασιαστή που τυχόν έχει το τετραγωνάκι στο οποίο την τοποθέτησες. Στον κόσμο της κλεψιάς αυτό ήταν όσο πιο «χοντρό» γινόταν, αλλά for my defense –για να κρατήσω και λίγο τα προσχήματα- συνήθως δεν τοποθετούσα τη νούμερο ένα επιλογή που μου πρότεινε αλλά κάτι ελαφρώς υποδεέστερο, σκανάριζα δηλαδή τη λίστα με τις προτεινόμενες λέξεις και τοποθετούσα κάτι που θα μπορούσα να είχα σκεφτεί από μόνος μου.

Βασικά η μόνη πνευματική δραστηριότητα που ασκούσα παίζοντας Scrabble ήταν μόνο αυτό. Να διαλέγω ένα πιστευτό ψέμα, κάτι το οποίο θα αποδεχόταν η ελαφρώς διεφθαρμένη συνείδησή μου. Κέρδιζα κάθε φορά.

Προσηλύτισα και 2 συμφοιτητές μου με τους οποίους κάναμε επικά τουρνουά. Στα 2-3 πρώτα παιχνίδια τους πήρα τα σώβρακα. Μετά όμως άρχισαν μυστηριωδώς να με ανταγωνίζονται κι αυτοί, ανακάλυπταν σπάνιες λέξεις με 7 γράμματα και τις τοποθετούσαν σε καίριες θέσεις σε τετραγωνάκια που τριπλασιάζουν την αξία της λέξης και διπλασιάζουν την αξία του γράμματος, ενώ σκαρφίζονταν και ύπουλες λέξεις του στυλ AA , SAE, DE που μόνο τα κυκλώματα ενός υπολογιστή θα μπορούσαν να σκεφτούν.

Wtf, τόσο έξυπνους συμφοιτητές έχω? Ο ένας ακούει μέρα-νύχτα Κιάμο κι ο άλλος μέχρι πέρσι έπαιζε Yu-Gi-Oh. Hardly ενδεικτικά στοιχεία για άτομα με νοημοσύνη και κοινωνική ζωή.

And then it hit me. Χρησιμοποιούσαν κι αυτοί το Scrabblesolver! The motherfuckers! Εκνευρίστηκα παρόλο που όταν εγώ χρησιμοποιούσα το scrabblesolver, αυτοί μάθαιναν ακόμα τους κανόνες του Scrabble. Είχαμε εξελίξει ένα απλό επιτραπέζιο παιχνίδι σε μια 100% full scale μονομαχία υπολογιστή εναντίον υπολογιστή, με εμάς να αποτελούμε απλές μαριονέτες που το μόνο που έκαναν ήταν να τροφοδοτούν τα δεδομένα στο κομπιούτερ, ξεγελώντας κανέναν άλλον εκτός από τους εαυτούς μας.

Εντωμεταξύ άρχισε να γίνεται πολύ κουραστικό. Όσο το παιχνίδι προχωρούσε και βάζαμε όλο και πιο μεγάλες, πολύπλοκες και άγνωστες λέξεις που μας τις ψιθύριζε κρυφά στο αυτί ο υπολογιστής, τόσο πιο πολύ χρόνο ξοδεύαμε για να στήσουμε τα γράμματα στο Scrabblesolver. Κάτι που είχε ξεκινήσει σαν ευχάριστη απόσπαση από τη μαύρη καθημερινότητά μου είχε καταλήξει σε βαρετή καταναγκαστική εργασία όπου εισήγαγα τα δεδομένα στον υπολογιστή (το layout της παρτίδας όπως διαμορφωνόταν σε κάθε γύρο), τα έστελνα στο Scrabblesolver και μετά εισήγαγα στην κανονική παρτίδα τα νέα επεξεργασμένα δεδομένα. Όλη η διαδικασία ήταν πιο κουραστική και βαρετή κι από τότε που δούλευα σαν τηλεφωνητής στο 11888 και φαντασιωνόμουν ότι έβγαζα ένα-ένα τα νύχια μου με μια τανάλια μπας και γλιτώσω λίγο από τη βαρεμάρα. Μόνο που εδώ δεν πληρωνόμουν δεκάρα τσακιστή. Hell, ούτε μια ψεύτικη νίκη δε μπορούσα να απολαύσω πλέον αφού χρησιμοποιούσαμε όλοι την ίδια απατεωνιά και τα παιχνίδια ήταν αμφίρροπα.

Κάποια στιγμή επαναστάτησα. Διαολόστειλα το scrabblesolver, τους anagrammers και τα λεξικά, πέταξα από πάνω μου το ρομποτικό ζυγό των δυναστών μου που με είχαν σύρει στο βούρκο της απάτης τους και καθόμουν κι έχανα πανηγυρικά. Δε μου συνέβη κάποια κρίση συνείδησης ή έκρηξη ηθικής. Απλά συνειδητοποίησα τη μία και μοναδική αλήθεια σχετικά με το cheating. Είναι βαρετό. Βα-ρε-τό.

Κάποια στιγμή οι συμφοιτητές και συνάδελφοι στην απάτη το συνειδητοποίησαν, βαρέθηκαν κι έκλεισαν κι αυτοί το Scrabblesolver. Άνοιξα το chat κάτω δεξιά και μίλησα στον έναν.

Phantom: Na sou pw re glwssoplasth, ekana mia psiloapatewnia sto Scrabble.

Συμφοιτητής: Ti ekanes re mafioze?

Phantom: Scrabblesolver.

Συμφοιτητής: Ο ton apatewna!!! Ton kafro!!! Ntroph sou mwrh loumpina tha pesei fwtia na se kapsei!

Phantom: Ki esu re tsoglane pou hkseres olous autous tous glwssodetes? Apo tin upotrofia sou sto Cambridge?

Συμφοιτητής: Kala de me pairnei na kanw ton kinezo. Scrabblesolver file ola ta lefta. Tha paw na koroidepsw kanan allon!!! Rock on!!!

Αυτά κάνουν οι φοιτητές ιατρικής στον ελεύθερο χρόνο τους σε περίπτωση που αναρωτιέσαι. Αν σκεφτόσουν να παντρευτείς κανέναν από εμάς, προλαβαίνεις να αλλάξεις γνώμη. Προσανατολίσου σε κανα πολιτικό μηχανικό. Δεν ξέρω τι χόμπι έχουν αλλά αυτοί τουλάχιστον δε θα αρνούνται να καρφώσουν ένα καρφί στον τοίχο με τη δικαιολογία «τα χέρια μου είναι πολύτιμα, πώς θα πάω στο χειρουργείο αύριο με μπανταρισμένο δάχτυλο?».

No more cheating λοιπόν. Με αυτού του είδους τις απατεωνιές όπως τον τύπο στο Ποιος θέλει να γίνει εκατομμυριούχος που έβηχε τόσες φορές όσες κι ο αριθμός της απάντησης ή τους παίκτες του Ολυμπιακού με τα κάλπικα πρωταθλήματά τους, δε θα πρέπει να θυμώνουμε, απλά θα πρέπει να τους λυπόμαστε.

Όπως και να’χει, πήρα τα @@ μου και στο Scrabble και το παράτησα όπως και το πόκερ. Η προσωπική μου αποστολή να ορίσω τα όρια της ανικανότητας και της αποτυχίας συνεχίζεται. Τουλάχιστον είμαι τίμιος. Ή μήπως θα έπρεπε να πω HONEST? (5Ε διαγώνια, 63 πόντοι).

Υ.Γ.1 Το πρόβλημα που είχαμε με το error message που έβγαινε σε όποιον άφηνε σχόλιο στο προηγούμενο ποστ λύθηκε. Νομίζω.
Αν τυχόν όμως σας βγάλει κάποιο error message (ότι είναι πολύ μεγάλο ή κόλλησε κάπου το java ή είστε πολύ άσχημος) απλά αγνοείστε το, το σχόλιο θα έχει σταλεί κανονικά προς έγκριση και σύντομα θα δημοσιευτεί. Νομίζω.

Υ.Γ.2  Αφιερωμένο το παρακάτω τραγούδι στον πιτσιρικά που με βρήκε στο facebook και μου είπε ότι του αρέσουν οι ιστορίες μου κι ότι θέλει να μου μοιάσει όταν μεγαλώσει λίγο ακόμα. Boy, γιατί θες να το κάνεις αυτό στον εαυτό σου? Anyway, σαν role model θα σου δώσω μια και μόνο συμβουλή.

 Πίνε γάλα και διάβαζε βιβλία. Life is simple :)

 Btw, it’s nice weather outside I think.