6 Ιουλ 2011

Λατρεμένοι μου γείτονες

Quiz: Ποιό από τα παρακάτω είναι το πιο ανυπόφορο και δεν πρέπει να το υποστεί κανένας άνθρωπος?

α. Η ανεργία.

β. Η δίαιτα.

γ. Ο καρκίνος.

δ. Οι φασαριόζοι γείτονες.


Σωστή απάντηση: Δ, οι φασαριόζοι γείτονες.

Πραγματικά λυπάμαι όσους έχουν φασαριόζους γείτονες, είναι ένα από τα μεγαλύτερα μαρτύρια που μπορεί να υποστεί ένας άνθρωπος. Η ανεργία παλεύεται, η δίαιτα κάποια στιγμή θα διακοπεί και θα αρχίσεις να τρως πάλι σαν γουρούνι, ακόμα και στον καρκίνο υπάρχει η προοπτική της λύτρωσης με το θάνατο. Με τους γείτονες όμως, ειδικά αν το διαμέρισμα που μένεις είναι ιδιόκτητο και δεν είσαι στο νοίκι, είσαι αναγκασμένος να συζείς μαζί τους μέχρι ένας από τους δυο σας να πεθάνει. Το βιοτικό επίπεδο κάποιου που μένει δίπλα σε φωνακλάδες γείτονες είναι κάπου ανάμεσα στο βιοτικό επίπεδο μιας φυλής κανίβαλων στην Αφρική και στο βιοτικό επίπεδο των ανθρακωρύχων που είχαν παγιδευτεί στα ορυχεία της Χιλής.

Θα στα πάρω απ’την αρχή. Στη διπλανή μας πολυκατοικία στο ισόγειο παλιότερα έμενε μια οικογένεια Άγγλων. Καλοσυνάτοι άνθρωποι, ήσυχοι και χαμογελαστοί, κάθε φορά που άνοιγα το παράθυρο και τους πετύχαινα έξω μου έλεγαν καλημέρα με χαμόγελο. Είχαν πάθος με τα ζωάκια κι είχαν 2 σκυλιά, 2 γατιά και 2 παιδιά. Κάποια στιγμή μετακόμισαν και ήρθε να μείνει μια οικογένεια Αλβανών. Ο άντρας  δουλεύει εργάτης, η γυναίκα του οικιακά κι έχουν μια Μερσεντές, μια BMW κι ένα εργατικό φορτηγάκι. Αφήνω στην άκρη αυτό το παράδοξο και θα καταπιαστώ μόνο με τα ντεσιμπέλ που παράγουν. 

Συνηθισμένος από την ησυχία των Άγγλων, όταν εγκαταστάθηκε η νέα οικογένεια έπαθα ένα πολιτισμικό σοκ. Ο άντρας έβγαινε στην αυλή για να μιλήσει στο κινητό του και φώναζε λες και έβγαζε ανακοίνωση με ντουντούκα σε όλη τη γειτονιά. Άκουγα όλα τα τηλεφωνήματά του λέξη προς λέξη λες και ήμουν γραμματέας του και κρατούσα πρακτικά. Ακόμα και η φωνή του ήταν φτιαγμένη για να ενοχλεί, είναι τραχιά και ψιλή, σαν να γρατζουνά γάτα τα νύχια της σε πίνακα από γυαλόχαρτο. Η γυναίκα του όταν θέλει να μιλήσει με την τύπισσα που μένει στον πάνω όροφο βγαίνουν στα μπαλκόνια τους και λένε τα νέα τους φωναχτά. Αντί ας πούμε να την πάρει ένα τηλέφωνο ή έστω να πάει στον πάνω γαμω-όροφο να τα πούνε. Τα δε παιδιά τους γλυκούλια μεν, υπερκινητικά δε, κάνουν λες και έχουν σνιφάρει δέκα γραμμές κοκαΐνη και μετά να κατέβασαν κι ένα λίτρο RedBull. Τρέχουν πάνω κάτω στην αυλή κλωτσώντας μπάλες, αναποδογυρίζοντας κάδους, φωνάζοντας, γκρινιάζοντας και ουρλιάζοντας. Είναι ένας συνδυασμός αναρχικού και δαίμονα σε συσκευασία 6-χρονου παιδιού. Από κατοικίδια το μόνο που έχουν είναι ένα κουνέλι μόνιμα κλεισμένο σε ένα κλουβί, τόσους μήνες δεν τους έχω δει ποτέ να το βγάζουν έξω να περπατήσει το καημένο. Για καλημέρα δε, όταν ανοίγω το παράθυρο και τους πετυχαίνω, ούτε για δείγμα.

Τα παιδάκια των Αλβανών έχουν γίνει φίλοι με κάτι παιδάκια που μένουν στην πολυκατοικία μας. Έτσι όλα μαζί τα παιδάκια συγκεντρώνονται στην πιλοτή μας επειδή είναι πιο μεγάλη και άνετη από την αυλή τους και ξεσπάνε εκεί όλη την παιδική ενέργειά τους. Η γειτονιά μου έχει γήπεδα μπάσκετ σε πεζόδρομο στα 100 μέτρα, έχει παιδική χαρά στα 500 μέτρα, έχει 2 πλατείες στα 50 μέτρα, αλλά όχι, τα μούλικα θέλουν να παίξουν κάτω  στην πιλοτή και να τα κάνουν όλα πουτάνα. Αν δεν ήξερα ότι πρόκειται για παιδάκια θα πίστευα ότι έχει ανοίξει σύνδεσμος του Παναθηναικού στην πιλοτή και γαύροι κάνουν επιδρομές για να τα κάνουν όλα λαμπόγυαλο.

Οι γονείς μου κι εγώ με τον αδερφό είμαστε γενικά φιλήσυχοι και ανεκτικοί άνθρωποι και δεν παραπονιόμαστε εύκολα. Πριν 2 χρόνια περίπου ένα βράδυ γύρω στη 1 οι Αλβανοί γείτονες έπιναν μπύρες στην αυλή με κάτι φίλους τους φωνάζοντας δυνατά, όσο τα παιδάκια τους έπαιζαν κάτω στην πιλοτή μας κι έδιναν ένα δείγμα πώς θα είναι περίπου η στιγμή της Δευτέρας Παρουσίας κι η καταστροφή του κόσμου. Πετούσαν μπάλες του μπάσκετ, ούρλιαζαν και κοπανούσαν κάτι μαδέρια. Όταν βγήκε η mother με αυστηρό τόνο να τα συνετίσει, αυτά αντί να μαζευτούν και να ησυχάσουν, έτρεξαν να παραπονεθούν στους γονείς τους οι οποίοι νταγκλαρισμένοι από τις μπύρες που είχαν κατεβάσει όλο το βράδυ άρχισαν τα καντήλια και τις απειλές. Για κανα τέταρτο έβριζαν τους γονείς μου... επειδή μάλωσαν τα παιδιά τους που έκαναν φασαρία στη 1 τα ξημερώματα σε κοινόχρηστο χώρο της πολυκατοικίας. Αντί ας πούμε οι ίδιοι να μαζέψουν τα παιδιά τους. Ευτυχώς λείπαμε εγώ κι ο αδερφός αλλιώς θα κατεβαίναμε κάτω και θα έπεφταν φάπες. Τις πιο πολλές ίσως να τις τρώγαμε εμείς, αλλά still θα υπερασπιζόμασταν την τιμή της οικογένειας.

Εγώ θυμάμαι όταν ήμουν μικρός αν με μάλωνε κάποιος χεζόμουν και μαζευόμουν σπίτι μου. Μια φορά που έκανα ποδήλατο στην πιλοτή ενός φίλου μου μια μπάμπο έχυσε κάτι βρωμόνερα από το μπαλκόνι της κι επειδή δε με είδε τα έριξε όλα πάνω μου. Όχι μόνο δεν έτρεξα να κάνω παράπονα στους γονείς μου αλλά της ζήτησα και συγνώμη γιατί ένιωθα ότι εγώ έφταιγα μιας και δεν είχα καμία δουλειά να σουλατσάρω σε ξένη πολυκατοικία. Μια φορά, πάλι με το ποδήλατο βγήκα σε ένα δρόμο χωρίς να σταματήσω στο STOP και χτύπησε την πίσω ρόδα μου ένα αμάξι. Εγώ βρέθηκα φαρδύς πλατύς κάτω κι ο οδηγός τρομαγμένος  άρχισε να κατεβάζει χριστοπαναγίες. Σηκώθηκα με ματωμένο πόδι του είπα ότι είμαι μια χαρά, ανέβηκα στο ποδήλατο του οποίου η πίσω ρόδα είχε στραβώσει τελείως, ζήτησα  συγνώμη και σηκώθηκα κι έφυγα.

Ο φωνακλάς γείτονας εκτός από τους γονείς μου έχει τσακωθεί και με τους δύο ορόφους της διπλανής πολυκατοικίας του και με έναν όροφο από την απέναντι πολυκατοικία. Μερικά μεσημέρια κάθονται έξω στο πεζοδρόμιο μαζί με άλλους εργάτες και πίνουν Amstel.  Έχουν πολύ ωραία αυλή και μεγάλο σπίτι, αλλά παρόλαυτα κάθονται κάτω στο πεζοδρόμιο να πιουν τις μπύρες. Ο γείτονας δεν περιορίζεται μόνο στις φωνές. Είχε πλακωθεί στα μαπίδια με τον πετρελαιά(sic) που ήρθε να τους βάλει πετρέλαιο για το χειμώνα, έχει πλακωθεί με ένα γείτονα για το πού πρέπει να παρκάρουν τα αμάξια και τους χώρισε η αστυνομία, ενώ ένα μεσημέρι είχε τουλουμιάσει στο ξύλο και τη γυναίκα του. Αφού της κατέβαζε μπινελίκια για καναδύωρο κατέληξε να την κυνηγάει σε όλη τη γειτονιά για να την δείρει. Σε εκείνη την περίπτωση καλέσαμε εμείς την αστυνομία να έρθει να την σώσει.

Μια Κυριακή πρωί γύρω στις 9.00 αυτός ο γείτονας είχε πάρει ένα σιδεροπρίονο κι έκοβε κάτι ξύλα, σχεδόν έξω από το παράθυρό μου. Ξύπνησα πανικόβλητος από το Ιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι του πριονιού και μες στον ύπνο μου νόμισα πως ήρθε ο δολοφόνος με το πριόνι να με κάνει κομφετί. Βγήκα στο μπαλκόνι με το μποξεράκι, με το ένα μάτι κλειστό από τις τσίμπλες, κουτσαίνοντας επειδή δεν είχε ξεμουδιάσει το πόδι μου γιατί όλο το βράδυ είχα κοιμηθεί πάνω του και του είπα ότι μια Κυριακή πρωί έχουμε κι εμείς ρε μάστορα για να κοιμηθούμε, δε μπορείς να κόψεις τα ξύλα λίγο πιο μετά? Η απάντηση του ήταν η εξής: «Δεν είναι ώρα κοινής ησυχίας». Αυτό. Και γύρισε και συνέχισε το ανατριχιαστικό Ιιιιιιιιιιιι. Μάλιστα εκείνη την ώρα βρισκόταν δίπλα του η γυναίκα του κι έπλενε την Μερσεντές (την πλένουν μέρα παρά μέρα) και γυρίζει και μου λέει: «πληρώνουμε νοίκι εδώ, δε θα μας απαγορεύσετε και να μιλάμε!». Τελικά ξέρεις τι? Ν’αγιάσει το χέρι του που την έδειρε. 

Για να δοκιμαστεί κι άλλο η ξενοφοβία μου μια νέα οικογένεια Αλβανών ήρθε να εγκατασταθεί στον όροφο ακριβώς πάνω από το σπίτι μου. Είναι καλοί και χρυσοί άνθρωποι, ευγενικοί και χαμογελαστοί. Απλά έχουν 2 μικρούλικα παιδάκια, ένα αγοράκι κι ένα κοριτσάκι, τα οποία μπορεί να μην κάνουν γης μαδιάμ την πιλοτή, αλλά φωνάζουν όλη μέρα στο διαμέρισμά τους. Καμιά φορά για λόγους που δε μπορεί να συλλάβει το μυαλό μου τα παιδάκια βγαίνουν στο μπαλκόνι τους και πετάνε πράγματα στον κήπο κάτω, αφού πρώτα κάνουν γκελ στα κάγκελα του δικού μας μπαλκονιού. Μπορεί δηλαδή να ρεμβάζω έξω στο μπαλκόνι χαζεύοντας τα απλωμένα ρούχα των γειτόνων και ξαφνικά να κοπανήσει στα κάγκελά μου ένα πλαστικό φορτηγάκι, μια γυάλινη κανάτα, μια γλάστρα ή το μεσημεριανό φαί που δεν τους αρέσει. Μαζί με το πιάτο. Είναι φορές που περιμένω ότι το αγοράκι στο τέλος δε θα έχει τι άλλο να πετάξει και θα ρίξει τη μικρή του αδερφή.

Δίπλα από αυτή την κατά τ’άλλα πολύ συμπαθητική οικογένεια Αλβανών μένει μια καθηγήτρια, πρώην καθηγήτρια μου, πολύ καλή αλλά κάπως στριμμένη. Όλη την ώρα τους κοπανάει τους τοίχους για να κάνουν ησυχία λες και έχει πάρει φωτιά το σπίτι και πασχίζει απελπισμένα να φωνάξει κάποιον για βοήθεια, ενώ αν τολμήσει να τηγανίσει κάποιος στην πολυκατοικία έστω κι ένα κεφτεδάκι θα αρχίσει να φωνάζει ότι πνίγεται από τον καπνό και τη λαδίλα κι ότι της γεμίσαμε μπόχα και τηγανίλα όλο το σπίτι. Τουλάχιστον εξαιτίας της κόψαμε τα τηγανιτά, κάτι είναι κι αυτό. Έχουμε κι ένα μπάτσο 2 ορόφους πιο πάνω, ωραίος τύπος και cool, αλλά φαίνεται πως είναι τόσο cool που δεν κρυώνει με τίποτα. Ο τύπος χειμώνα καλοκαίρι κυκλοφορεί με κοντομάνικο. Δε μπα να χιονίζει έξω, να φυσάει, να λυσσομανά, αυτός θα είναι με τα μπράτσα έξω. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα κάθε φορά που το χειμώνα ανάβουμε το καλοριφέρ να κατεβαίνει σε εμάς (επειδή είμαστε διαχειριστές και η θέρμανση είναι κεντρική) και να παραπονιέται ότι τζάμπα το ανάβουμε και ξοδεύουμε πολλά λεφτά στο πετρέλαιο και ότι δεν έχει κρύο. Μιλάει πολύ γρήγορα κι ενώ ο τόνος του είναι ήρεμος κι ευγενικός μπορεί να κάθεται με τις ώρες να μας πιρπιρίζει το μυαλό μέχρι να κατεβούμε στο υπόγειο και να τα κλείσουμε. Κι όταν τελικά τα κλείσουμε τα καλοριφέρ θα έρθει κάποιος άλλος ένοικος να μας παραπονεθεί γιατί τα κλείσαμε κι ότι κρυώνουν κι ότι έχουν μικρά παιδιά που είναι ευαίσθητα και τα καλοριφέρ πρέπει να είναι συχνά αναμμένα. 

Ο πιο πρόσφατος ένοικος της πολυκατοικίας μας είναι ένας Πέρσης. Έτσι δήλωσε, ότι είναι Πέρσης. Αυτός είναι καινούργιος και δεν έχει δώσει δείγματα γραφής ακόμα. Τα παράξενα συμβάντα της πολυκατοικίας δεν τελειώνουν εδώ. Κάποιος σκίζει τους φακέλους που αφήνει ο ταχυδρόμος στην είσοδο της πολυκατοικίας. Στο καινούριο ασανσέρ που βάλαμε φέτος, κάηκαν σε μια βδομάδα και οι 4 λάμπες του. Όταν φωνάξαμε τον ασανσερά(sic) μας είπε ότι δε μπορεί να καταλάβει πώς τέλειωσαν τόσο γρήγορα και οι 4 λάμπες κι αναρωτήθηκε μήπως κάποιος τις άλλαξε και τις αντικατέστησε με καμένες. Είναι ένα πιθανό σενάριο αν σκεφτεί κανείς ότι κάποιος έκλεψε και το ρολόι που είχαμε μέσα στην είσοδο της πολυκατοικίας, είσοδος η οποία κλειδώνει αυτόματα.

Για να τα ανακεφαλαιώσουμε, στο δεξιά μου λοιπόν έχω τον τσαμπουκαλή φωνακλά μετανάστη εργάτη με τη Μερσεντές, από πάνω έχω τα συμπαθή παιδάκια που μετακομίζουν όλος τους το βιός από το μπαλκόνι τους αφού πρώτα περάσει από τα κάγκελά μου και πάμε τώρα στα αριστερά μου. Στα αριστερά βρίσκεται μια καινούργια πολυκατοικία, η οποία έχει ακριβό νοίκι και μένουν ένοικοι με αρκετά λεφτά, δεδομένου ότι βλέπω Καγιέν παρκαρισμένες. Δεν έχουν κάνει ποτέ φασαρία τόσα χρόνια. Στον πρώτο όροφο αυτής της πολυκατοικίας, στο μπαλκόνι που βλέπει διαγώνια στο δικό μας μένει μια σέξι αεροσυνοδός. Για να στην κάνω εικόνα, φαντάσου μια πολύ πρόστυχη βιζιτού πολυτελείας με φουσκωμένα βυζιά. Δεν την έχω πετύχει ποτέ στο μπαλκόνι, μια δυο φορές την είχα πετύχει έξω στο δρόμο και νόμιζα ότι ήταν call girl που την κάλεσε κάποιος από τους λεφτάδες που μένουν εκεί μέχρι που η mother μας είπε ότι αυτή μένει δίπλα μας και μας προειδοποίησε να μη διανοηθούμε καν να βγούμε στο μπαλκόνι και να της πιάσουμε την κουβέντα γιατί συνήθως μένει μαζί της ένας μελαχρινός νταγλαράς, ένα μίγμα Ούνου πολεμιστή και γορίλλα και δεν θα το έχει σε τίποτα να πηδήξει στο μπαλκόνι μας και να μας φυτέψει στις γλάστρες.

Αυτή η αεροσυνοδός λόγω των ταξιδιών λείπει βδομάδες από το σπίτι της αφήνοντάς το κλειστό. Για να μη δείχνει όμως το σπίτι ακατοίκητο κι άρα έτσι προσελκύσει διαρρήκτες, η τύπισσα συνήθως αφήνει απλωμένο κάποιο ρούχο στο μπαλκόνι της. Καμιά πετσέτα, κανα μπλουζάκι, έτσι για να δίνει την εικόνα ότι κάποιος είναι μέσα και θα βγει να το μαζέψει. Λογικό. Μια φορά όμως αντί για πετσέτα ή μπλουζάκι ή σεντόνι ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο πήγε και άπλωσε ένα στρινγκ. Ένα μόνο στρινγκ. Μαύρο. Μόνο του. Απλωμένο στο μπαλκόνι φάτσα φόρα διαγώνια με το δικό μας. Και το είχε αφήσει εκεί για ΕΝΑ ΜΗΝΑ. Έβγαινες στο μπαλκόνι και ήξερες ότι σαν φόντο θα έχεις το μικρό πεύκο, την αμυγδαλιά, μια γλάστρα με βασιλικό, μια μπάλα μπάσκετ του αδερφού,  τα πράγματα που θα ρίχνουν τα παιδάκια από τον πάνω όροφο και το μαύρο δαντελωτό στριγνκ της γειτόνισσας.

Στην άλλη μεριά του δρόμου υπάρχει μια βίλα. Ο προηγούμενος ένοικός της την έχασε στα χαρτιά. Υπέροχο οίκισμα, με τεράστιους φοίνικες και καταπράσινο γκαζόν, όπου μένει μια ήσυχη οικογένεια. Δεν ακούγονται ποτέ. Δίπλα από αυτούς μένει άλλη μια οικογένεια Αλβανών. Έχουν 2 σκύλαρους σαν θεριά του Χάροντα που σε αναγκάζουν να αλλάξεις πεζοδρόμιο κάθε φορά που περνάς απέξω γιατί είσαι σίγουρος ότι δεν το έχουν σε τίποτα να λυγίσουν τα κάγκελα με την υπερσκυλίσια δύναμή τους και να καταπιούν το πόδι σου σαν να ήταν ντεπόν. Αυτή η οικογένεια των Αλβανών τις προάλλες αποφάσισε να οργανώσει ένα πάρτυ σε ένα από τα καμάρια της. Από τις 5 το απόγευμα του Σαββάτου άρχισαν τα όργανα. Πρέπει να είχαν συγκεντρώσει μες στο σπίτι τους ηχεία που θα αρκούσαν για να καλύψουν ολόκληρο το Rockwave κι είχαν ανοίξει τόσο δυνατά τη μουσική που στοιχηματίζω ότι εκείνο το βράδυ ακουστήκανε μέχρι το διάστημα. Φαντάσου ότι εκεί που διάβαζα σαββατομεσημεριάτικα ανυποψίαστος ακούω ξαφνικά το Tonights gonna be a good night! λες και μπούκαραν οι Black Eyed Peas μες στο δωμάτιο με όλα τα μικρόφωνα στη διαπασών, κι αμέσως κατάλαβα ότι tonight is NOT gonna be a good night. Ένιωσα λες και με ρούφηξαν από το κρεβάτι μου και με ξέβρασαν στην Ibiza δίπλα ακριβώς από τα ηχεία.

Απορώ πώς άντεχαν και καθόντουσαν εκεί μέσα οι θαμώνες του πάρτι, εγώ ένιωθα πως ακόμα κι έξω από το σπίτι να πέρναγα θα μάτωναν τα αυτιά μου, ένιωθα το μπάσο να αντανακλά έως το έντερό μου και φοβόμουν μήπως αυτό το γκντουπ γκντουπ μπερδέψει την καρδιά μου και την κάνει να σταματήσει να χτυπά. Τα παιδιά του πάρτι απτόητα, τριγυρνούσαν γύρω γύρω, φώναζαν, κάπνιζαν, ανέβαιναν στην ταράτσα και πέταγαν παντού κονφετί. Φανταζόμουν τη δύσμοιρη και πάντα ήσυχη οικογένεια στη βίλα δίπλα τους, σχεδόν μεσοτοιχία, να προσπαθούν να κρατήσουν τα σερβίτσια και τα βάζα από τα ράφια για να μην πέσουν από το σεισμό που θα προκαλούσε η τόση ένταση. Υποψιάζομαι ότι εκείνο το Σάββατο τα ντεσιμπέλ του πάρτι έσπασαν το φράγμα του ήχου. Μαζί με τα νεύρα μας.

Κάποιος τελικά κάλεσε την αστυνομία. Δύο φορές. Την πρώτη φορά που ήρθε το περιπολικό τους έκανε παρατήρηση και τη χαμήλωσαν αλλά με το που έστριψε στο στενό να φύγει, την ξανανέβασαν στα απάνθρωπα ντεσιμπέλ. Τη δεύτερη φορά που ξαναήρθε το περιπολικό ευτυχώς δεν την ξανανέβασαν. Απορώ ρε πούστη μου, σε μια πιο ανθρώπινη ένταση δε μπορούσαν να διασκεδάσουν? Έπρεπε να ακούγεται η μουσική τους σε όλα τα νότια προάστια? Αφού είχαν την απαίτηση να υπομένω τη μουσική τους, τότε δικαιωματικά έπρεπε να πάω εκεί, να χτυπήσω το κουδούνι και να ζητήσω να με κεράσουν τούρτα. Μαλακία μου που δεν το έκανα.

Θα συνέχιζα να σου περιγράφω και άλλες μεγάλες μορφές της γειτονιάς όπως τη χοντρή γεροντοκόρη κουτσομπόλα που είναι όλο γλύκες με όλη τη γειτονιά και πίσω από την πλάτη του καθενός παίρνει φτυάρι και ρίχνει θάψιμο, τον γέρο ξεμωραμένο πατέρα της που παίρνει ένα ψαλιδάκι, κατεβαίνει στην αυλή και κόβει όσα δικά μας τριαντάφυλλα περνάνε τη μάντρα και μπαίνουν στο «χώρο του» (γιατί ως γνωστών τα τριαντάφυλλα είναι κάτι άσχημο, τοξικό και βλαβερό) ή τη γριά-μεγαλύτερη-κουτσομπόλα-ανά-τους-αιώνες που μέρα νύχτα σκουπίζει το δρόμο και τα πεζοδρόμια για να έχει πάντα πρόσβαση στη γειτονιά και να βλέπει ποιος κινείται, πότε και με ποιόν, αλλά θα σταματήσω εδώ για να συνεχίσω στο επόμενο μικρό κουίζ.


Quiz: Σε ποιο μέρος κάποιοι άνθρωποι κρατούσαν τεράστιες χάρτινες ψωλές και τις περιέφεραν πανηγυρικά?
 α. Στο γήπεδο.

β. Στην πλατεία Συντάγματος.

γ. Στο gay parade.

δ. Στην Επίδαυρο.


Σωστή απάντηση: Δ στην Επίδαυρο. 


Εδώ είναι τα ρούχα των ηθοποιών πίσω από τη σκηνή, τις ψωλές δεν τις βρήκα για να τις φωτογραφίσω.

Στην Επίδαυρο πήγαμε τις προάλλες σαν μίνι εκδρομή στην παράσταση Ειρήνη του Αριστοφάνη με τον Φιλλιπίδη. Είχαν εκμοντερνίσει το κείμενο και είχε πολλές αναφορές στη σημερινή κατάσταση της κοινωνίας. Ήταν πολύ καλή φάση αν εξαιρέσεις μόνο το γεγονός ότι τσιγγουνευτήκαμε να αγοράσουμε μπουκαλάκια νερό στην αρχή από τη μοναδική καντίνα που βρισκόταν 2 χιλιόμετρα μακριά από το θέατρο κι επειδή μες στο θέατρο δεν είχε από αυτούς τους κλασικούς πωλητές που πουλάνε μπύρες, κοκα κόλες και πατατάκια (για σεβασμό στο χώρο) είχαμε ουάξει καθ’όλη τη διάρκεια.


Quiz : Τι πιστεύεις ότι δείχνει αυτή η εικόνα?
α. Έναν τύπο που πίνει τη μαλαματίνα και "ξεκλειδώνει" την ευχάριστη διάθεσή του.

β. Έναν τύπο που τον μαχαίρωσαν στην κοιλιά με ένα κλειδί, ενώ έπινε.

γ. Έναν τύπο που αντί για κρασοκοιλιά απέκτησε κλειδοκοιλιά.

δ. Έναν καβλωμένο τύπο.


Απάντηση: Θα το αφήσω να το απαντήσεις εσύ, για να δω αν έχουμε το ίδιο πονηρό μυαλό...



Quiz: Ποιό πιστεύεις ότι είναι το καλύτερο τατουάζ?

α. Αστεράκια.

β. Tribal.

γ. Κινέζικα γράμματα ή σύμβολα.

δ. Αυτό:

Σωστή απάντηση: Μα φυσικά το Δ, γιατί από τα υπόλοιπα έχει χεστεί ο τόπος!


Quiz:(τελευταίο) Τα κανάλια μετά από τις χιλιοστές επαναλήψεις των ελληνικών σειρών(κυρίως του Ρώμα), μετά από την προβολή όλων των saga των τουρκικών σειρών (Μενεξέ, Κεμπάπ Κιοφτέ, Χίλιες και μια αραβικές πίτες), μετά το ξεθάψιμο αρχαίων σειρών όπως το Prince of Bel Air ή παλιών σόου όπως το Ποτέ την Κυριακή (που θα έπρεπε να μετονομαστεί σε Όχι Πάλι Αρναούτογλου την Κυριακή) τι άλλο θα σκεφτούν να βάλουν για να καλύψουν τον τηλεοπτικό χρόνο χωρίς να ξοδέψουν χρήματα?

α. Ρομαντικές μεταγλωττισμένες σειρές από τη Γουαδελούπη.

β. Ζωντανή αναμετάδοση μπογιάς που στεγνώνει στον τοίχο.

γ. Επαναλήψεις Δυναστείας, Τόλμης και Γοητείας, Λάμψης και Καλημέρα Ζωής.

δ. Όλα τα παραπάνω.


Σωστή απάντηση: Δ, έτσι όπως το πάνε τα κανάλια, θα δούμε όλα τα παραπάνω!


Πριν κλείσω να διευκρινίσω στα ευαίσθητα μυαλά εκεί έξω ότι ελπίζω να μην παρεξηγήθηκα και να μην διέκρινε κάποιος ρατσιστικές τάσεις ενάντια στους Αλβανούς. Το ότι οι δικοί μου Αλβανοί γείτονες είναι φασαριόζοι δε σημαίνει ότι είναι όλοι έτσι. Δεν έχω κάνει στατιστική έρευνα για το ποιές φυλές φωνάζουν και πόσο, αλλά στη δική μου γειτονιά το 90% της ηχορύπανσης τυγχάνει να προέρχεται από αυτούς. Πάντως επειδή το θέμα το έχω συζητήσει με φιλικό άτομο που έχει καταγωγή από Αλβανία κι έχει ζήσει εκεί, μου είπε πως εκεί έτσι φωνάζουν, βγαίνουν στους δρόμους και μιλάνε ο ένας με τον άλλον σε απόσταση ενός χιλιομέτρου. Οι υπόλοιποι από τους κακούς γείτονες/ισες που ανέφερα είναι φυσικά Ελληνάρες.

Και τώρα κλείνοντας τσέκαρε μια πολύ ενδιαφέρουσα αγγελία για δουλειά, που μπορεί να σου φανεί χρήσιμη στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε: (τα πλάγια γράμματα είναι σχόλια δικά μου)

«Εάν είσαι πανέμορφη κοπέλα ή πολύ όμορφος άντρας, εκπληκτική μαγείρισσα ή ο τέλειος σεφ, μια ασυναγώνιστη καθαρίστρια ή ένας υπάκουος μπλάτλερ (αυτό γράφει η «αγγελία», μπΛάτλερ) ψώνιο ή μοντέλο, ένας σταρ αδικημένος από το σύστημα, και αναζητάς διέξοδο στα όνειρά σου, τότε είσαι για εδώ! Η Τζούλια Ντεσιρέ Αλεξανδράτου Χαντ (WTF?) σου ανοίγει την (πίσω) πόρτα στην ελπίδα. Δήλωσε συμμετοχή αμέσως τώρα, και διεκδίκησε την είσοδό σου στο πρώτο και μεγαλύτερο reality του ελληνικού διαδικτύου.»
(όπως το διάβασα από το bigjulia.com, όπου μπήκα κι εγώ σαν μαλάκας να δω περί τίνος πρόκειται)

Έλα παιδιά όσοι είστε άνεργοι ορμάτε, δε χάνονται τέτοιες ευκαιρίες!


18 σχόλια:

swift είπε...

Να πάω στη Ντεσιρέ Χαντ;

Vicky είπε...

telika den imouna to mono salemeno paidaki pou gia enan anexigito logo petaga gia ena diastima ooola mou ta paixnidia sto apenanti balkoni mexri pou me apeilise i geitonisa oti an xanapetaxw tha ta kratisei ola kai den tha mou ta xanaferei pisw!strimmeni gynaika!

Ανώνυμος είπε...

re poso xronon eisai pou foras akoma kokkalaki mallion apo tin gomena xoris na exeis ixnos apo makria malia?? Na giati sas kanan ntou sti geitonia ta allodapa...

Lonely

Κωνσταντίνος Καντακουζηνός είπε...

Μπορείτε να κάνετε και τατουάζ την λίστα με τα ψώνια - το μόνο πρόβλημα είναι ότι πρέπει να το αλλάζετε συχνά.

Απορία ιατρικής φύσεως, επειδή το αναφέρετε: υπάρχει περίπτωση να συντονιστεί η καρδιά με το ντάπα-ντούπα;

Ανώνυμος είπε...

να σαι καλα με εκανες και γελασα με αυτα που διαβασα, εκανα αναζητηση για να παρω ιδεες για τη δικη μου γειτονισσα...στη δικη μου περιπτωση η γειτονισσα ειναι γρια και το μπαλκονι της σε αποσταση αναπνοης μπροστα απο το δωματιο μου,οταν μετακομισα δεν ηξερα ποσο κουτσομπολα ειναι και ειχαμε τυπικες επαφες μεχρι που της εκοψα τη καλημερα για να σταματησει να ασχοληται μαζι μου γτ καθε φορα που εβγαινα στο μπαλκονι πεταγοταν κ αυτη εξω για να μαθει τι κανω που το κανω πως το κανω κ οτι πληροφορια μπορουσε να παρει γενικα.να μη τα πολυλογω παει χρονια αυτη η κολωνια που παρακολουθει καθε μου κινηση ανελειπως χωρις να μιλαμε πια αλλα την ακουω να βριζει ολη μερα τη κουνιαδα της που μενουν μαζι σπιτι για την καθαριοτητα και να κουτσομπολευει στους γειτονες εμενα ως ρεμαλι γτ καπνιζω βγαινω σε καφετερια κτλ.τεσπα εκανα το λαθος μια μερα και απευθυνομενη σε δικο μου ατομο την εβρισα(για να το ακουσει εκεινη)και ειπε οτι μονο αν αποδημησει θα μπορω να κανω οτι θελω ανετα χωρις να με παρακολουθει.τι το θελα απο τοτε σταματησει να βριζει ολη μερα την αλλη και τωρα απο το πρωι μεχρι το βραδυ(κυριολεκτικα)την ακουω να με στολιζει με επιθετα και χαρακτηρισμους σε οποιον γειτονα κανει το λαθος να βγει να απλωσει τη μπουγαδα του.καμια συμβουλη??

Αιθεροβάμων είπε...

Απορία: Το Χαντ είναι κατά το Έλεν Χαντ ας πούμε, ή Χαντ όπως Χέρι; Γιατί έτσι βγάζει νόημα. :p

Κατά τα άλλα, αυτό το ποστ με τους γείτονες που θύμισε μεγάλες στιγμές. Τι να πρωτοθυμηθώ; Το αθάνατο ντουέτο νύφη-πεθερά που βρίζονταν στον ακάλυπτο; Την ημίτρελη γριά στον 3ο όροφο που λιβάνιζε μέρα-νύχτα και κατηγορούσε τον πατέρα μου ότι κάνει μαύρη μαγεία στην ταράτσα; Τους από κάτω μας που αξίωναν να κυκλοφορούμε χωρίς παπούτσια στο σπίτι διότι "το μέτρησα! χτες από τις 6 ως τις 7.30 (το απόγευμα) πήγες 3 φορές από την κουζίνα στο μπάνιο!" Ευτυχώς πια δεν έχω τίποτα από όλα αυτά. Έχω μονάχα την καμπάνα της εκκλησίας ακριβώς απέναντι, που χτυπάει τις ώρες και τα μισάωρα.

Αλλά σοβαρά τώρα, από τη μία οι ζάμπλουτοι με τα καγιέν, από την άλλη ο συμπαθής μετανάστης με τη Μερσεντές, από δίπλα η βίλα που χάθηκε στα χαρτιά, συγγνώμη κιόλας αλλά πού μένεις; Αυτό δεν είναι γειτονιά, αυτό είναι η Λάμψη, άντε το Καλημέρα Ζωή. :p

Lazarus είπε...

Φίλε μου Doc. ο σοφός λαός το λέει ξεκάθαρα:
"Ο κακός χρόμος περνάει, ο κακός γείτονας ΔΕΝ περνάει".
(εκτός αν καμιά μέρα σηκώθεις με το μάτι να γυαλίζει επικίνδυνα, την έκφραση σαν του Τζεϊσον απ'το Παρασκευή Και 13 και πάρεις ΕΣΥ το αλυσοπρίονο κι αρχίσεις και τους κόβεις φέτες).
Οι μετανάστες γειτονές σου προφανώς θα θέλουν να κάνουν όσα έκαναν στην πατρίδα τους κι εδώ, χωρίς να λογαριάζουν τίποτα και κανέναν, τι να πώ........

Αυτό με την μουσική στην διαπασών αδερφέ δεν το καταλαβαίνω ούτε εγω πως τους αρέσει και πως διασκεδάζουν έτσι.
Το ίδιο κι οι "κάγκουρες" που βάζουν τέρμα την μουσική στα αυτοκίνητα, δεν μπορώ να καταλαβω πώς οδηγάνε αυτοί οι τύποι αφού με την τόση ένταση της μουσικής μέσα στο αυτοκίνητο δεν ακούνε τίποτα απ΄τον έξω χώρο.
(π.χ. μπορεί να έχει "κολλήσει" πίσω τους ασθενοφόρο, περιπολικό, πυροσβεστικό όχημα κι αυτοί να μην έχουν πάρει χαμπάρι).

Αυτά τα λίγα φίλε μου Bill, κουράγιο με τους ενοχλητικούς γείτονες (πάντως αλυσοπρίονο μπορώ να σου δανείσω) :D
και θα τα ξαναπούμε.

Ανώνυμος είπε...

Γιατρέ οι περιγραφές σου έχουνε πολύ γέλιο αλλά στην αγγελία σε κοντράρω στα ίσια:
"Αν είσαι σοβαρή και λεπτή στους τρόπους και το σώμα και ηλικίας γύρω στα
45, τηλεφώνησε στο *** χωρίς απόκρυψη, για σοβαρή σχέση και προοπτική
"άμεσης πρόσληψης" έστω και χωρίς πτυχίο ανώτατης εκπαίδευσης.
Οικονομικό λελυμένο και για την οικιακή βοηθό σας, ενδεχομένως."
σσ.ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΓΓΕΛΙΑ ΓΝΩΡΙΜΙΑΣ ΑΠ' ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ"
Δια του λόγου το αληθές...
https://picasaweb.google.com/101598973160898027490/Aggelia?authkey=Gv1sRgCLP9nY7B8sfxbw#5626592755065457186
Εμένα πάντως με προβληματίζουν τα εισαγωγικά στο “άμεσης πρόσληψης”…

ραπανακι καφτερό είπε...

Σου παραθέτω το περιστατικό όπως μου το διηγήθηκαν φίλοι:
τόπος: Βερολίνο, γραφείο ενοικίασης ποδηλάτων
Μπαίνει μέσα μία παρέα Ελλήνων και μετά απο 29 λεπτά που "κοιτάζουν" τα ποδήλατα, έρχεται ο υπεύθυνος και τους δείχνει μιά ταμπέλα που γράφει:
"οι Τούρκοι, οι Πορτογάλοι, οι Ισπανοί και οι Ιταλοί παρακαλούνται να αποφασίζουν έξω ποιό ποδήλατο θα νοικιάσουν γιατί κάνουν πολύ φασαρία" (!?)
Περιττό να αναφέρω πως η ταμπέλα είχε προσθήκη μετά την αποχώρηση της παρέας....και δεν αναφερόταν στους Αλβανούς!!!! χαχαχαχαχα

Μάγισσα Κίρκη είπε...

ΧΑΧΑΧΑΧΑΑΧΑΧΑΧ δεν υπάρχεις παρ'όλα αυτά ζωγράφισες πάλι. Ειδικά με το τατουάζ έπεσα κάτω χαχα!
Λοιπόν εγώ που έχω άπειρες ρατσιστικές τάσεις με δαύτους και δεν θέλω να τους βλέπω γιατί όσα χρόνια έμενα στο Άη Παντελεημον μου τα έπρηξαν οπότε επιθυμώ διακαώς ή να φύγουν ή να ψοφήσουν, έχω να σε ενημερώσω ότι ναι ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΛΒΑΝΟΙ ΔΕΝ ΜΙΛΑΝΕ ΓΚΑΡΙΖΟΥΝ!ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΙ ΟΙ ΡΟΥΜΑΝΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΒΟΥΛΓΑΡΟΙ.Και ναι οι 9 στους 10 έχουν δυο κωλόπαιδα που γκαρίζουν, μια γυναίκα κοντή ατσούμπαλη με μύτη-καλαπόδι που γκαρίζει κυρίως επειδή την μελανιάζουν στο ξύλο κι ένα κωλόσογο που μπαινοβγαίνει σπίτι τους γκαρίζοντας ότι ώρα να΄ναι. Κι όταν ζητάς λίγη ησυχία τσαμπουκαλεύονται.Επίσης απορώ γιατί απορείς με τη Μερσεντές.Όταν η πλειοψηφία δουλεύει χωρίς ένσημα και τυγχάνει παροχών από το κράτος γιατί στα χαρτιά φαίνεται άνεργη και η Μερσεντές λίγη είναι!
Έβγαλα και λόγο η Παπαρήγα πάω για ύπνο τώρα.Άντε γεια!!

Ανώνυμος είπε...

doc, συναδελφος εδω, που εδω και χρονια τριγυρνω στα μερη του ιπποκρατη. το μυθο και τα σχετικα δηλαδη....τεσπα. παρακολουθω αρκετο καιρο το ιστολογιο σου, και μπορω να πω οτι πολλες φορες αισθανομαι σα να μιλαω εγω. keep it up. καυστικο υφος, ειρωνια και χιουμορ και ας μας λενε ολοι οι αλλοι αγενεις…..we are one of a kind…...


θεμα γειτονες...ΜΕΓΑΛΗ ΠΛΗΓΗ. εξηγω.

διαμερισμα κοντα στην σχολη, για να πηγαινοερχομαι ευκολα (ιδεα των γονιων μου). δε λεω καλη ακουγεται και ο στοχος επετευχθει. μονο που ξεχασαμε να βαλουμε στις προτεραιοτητες μας το εξης."να μπορω στο κωλοσπιτι που πληρωνω να κοιμαμαι, να χαζευω, να διαβαζω και να χαλαρωνω ΟΠΟΙΑ κωλοωρα απο τις 24 που διαθετει μια μερα θελω εγω"

το σπιτι ευαερο, ευηλιο "με ολα τα καλα". καπου εδω αρχιζουν τα δυσκολα ομως, γιατι ηλιος και αερας δεν ερχονται χωρις κοστος.... το σπιτι βλεπει σε παρκακι που εχει 3 (!) γηπεδα μπασκετ, 1 γηπεδο βολευ και μια παιδικη χαρα. επισης διαθετει σε αποσταση αναπνοης και πεζοδρομο με καθετερια που τα βραδια γινεται νταπα-ντουπ και ουζερι που βγαζουν, παρανομα ειμαι σιγουρος, τραπεζακια στον πεζοδρομο κυριως το καλοκαιρι, για να ακουμε τους μπεκρουλιακες θαμωνες να λενε οτι μλκ τους κατεβαινει στο κεφαλι. α και να μην ξεχασω το δρομο που περνα μπροστα απο την πολυκατοικια που βγαζει φαναρι σε μεγαλη λεωφορο που εξυπηρετει τα μισα ΒΠ....

οταν πρωτομπηκα στο σπιτι το μεγαλυτερο μου προβλημα ηταν ο δρομος. βραδυ τωρα, καλοκαιρι λες "εκαψα 10 ωρες το κλιματιστικο, ας ανοιξω ενα παραθυρο να δροσισει να μην κοιμηθω και πιαστω. ανοιγεις παραθυρο, πεφτεις να ξαπλωσεις και εκει που παει να σε παρει ο υπνος γγγγγγγκκκκκκκκκρρρρρρρρνννννννν, το μηχανακι απ εξω. λες του π..στη! ενας ηταν παει περασε. ξανακλεινω τα ματια. 5 λεπτα μετα πριν αποκοιμηθω γγγγγγγγγγγγκκκκκκκκκκκκκρρρρρρρρρρρρρρρννννννννννν αλλο μηχανακι (αυτο πρεπει να ηταν ντιλιβερι, τα καταλαβαινω απο τον ηχο τους που ειναι λιγο πιο...γουργουριστος). και καπου εκει μεταξυ REM και non-REM φασης αναρωτιεμαι. ρε καριολη, ειναι δυνατον να περναει αμαξι 4000 κυβικα και 2 τονων απο κατω και να μην ακουω τιποτα, και ενα 100αρι κωλομηχανακι να ξεσηκωνει τον κοσμο? και καλα στο φιναλε γιατι ειναι αναγκη να γκαζωνεις τερμα αφου 50 μετρα μετα τελειωνει το τετραγωνο και θα πρεπει παλι να σταματησεις στη διασταυρωση...ακομη παρακαλω τον καλο θεουλη να συγχρονισει το κωλοπαιδο με ενα μεθυσμενο οδηγο αυτοκινητου στη διασταυρωση. αλλα προς το παρον με αγνοει..…
ευτυχως ο δρομος ησυχασε λιγακι τα τελευταια χρονια.λιγο η οικονομικη κριση. λιγο η ανοδος των καυσιμων, βελτιωθηκαμε σε αυτο το θεμα. ελα μου ομως που εχουμε και τα γηπεδακια. θα το πω μια φορα και οποιος θελει ας το βαλει καλα στο μυαλουδακι του. αν πατε ποτε να αγορασετε σπιτι, βεβαιωθειτε οτι δεν υπαρχει γηπεδο μπασκετ σε ακτινα 400-500 μετρων. ντουπ ντουπ, ντουπ ντουπ ντουπ, ντουπ ντουπ, τζζζζζσσσ (στεφανι), ντουπ ντουπ ντουπ ντουπ γγγκκκρρρρ ττττζζζγγ (ταμπλο και στεφανι). ενας μπασος, υποκωφος ηχος ο οποιος ειναι αδυνατο να σταματησει απο διπλα, τριπλα παραθυρα, τοιχους η οτιδηποτε αλλο… νιωθεις τα ακουστηκα κυματα να ταξιδευουν μεσα στο μπετον και μεσω των ποδιων σου να καταληγουν στα αυτια. μιλαμε για οστικη αγωγη του ηχου, οχι φλωρικα πραγματα. καταλαβα αυτο που λενε οι μεταλαδες οτι “τα μπασα δεν τα ακους, τα αισθανεσαι”. αμα δε κανουν προπονηση κατι πιτσιρικια απο κατω..20 μπαλες ταυτοχρονα?? ειμαι σιγουρος, ο μεγας αλεξανδρος αυτο ακουγε καθε φορα που το ιππικο του εκανε επιθεση….το φελεκι μου μεσα. ασε που στα κωλογηπεδα καθε χρονο οταν τελειωνει το σχολικο ετος και καθε αποκριες, φερνουν ηχεια και μουσικη και νταπα ντουπ νταπα ντουπ εξω απο το παραθυρο μου. μεχρι και το μπομπ το σφουγγαρακι εχω δει μασκοτ απο το μπαλκονι μου……
συνεχιζει...

Ανώνυμος είπε...

αλλα καλα ολα αυτα… παμε τωρα στο θεμα γειτονες……
το διαμερισμα μικρο. 2 δωματια, κουζινα και μπανιο...πρακτικα αυτο σημαινει οτι οποιοδηποτε σημειο του σπιτιου ειναι το πολυ 4 μετρα απο αλλο διαμερισμα. για να το θεσω αλλιως, ειναι σα τα κυττρα του οργανισμου μας. ελεεινα μικρα, με ας πουμε σφαιρικο σχημα. τι σημαινει αυτο? μικρος ογκος-μεγαλη επιφανεια. στην περιπτωση των κυτταρων αυτο βοηθα στην ανταλλαγη πολυτιμων ουσιων μεσα εξω στο κυτταρο. στην περιπτωση του σπιτιου μου σημαινει οτι καθε ηχος, απο καθε παρανοικο, φτανει ευκολα και γρηγορα στα αυτια μου…δεν υπαρχει ουτε ενα ησυχο δωματιο να κρυφτω….seat back, relax and count with me. απο την εξωτερικη μερια του διαμερισματος (προσοψη πολυκατοικιας, ερχονται ηχοι απο ολα αυτα που περιεγραψα πιο πανω).

απο αριστερα, χηρα γυρω στα 70, μια πρεσβυακουσια την εχει οπως και γινει. καθε πρωι στις 6 ακουω στο κρεβατι τον π..στη τον Αυτια….διαπεραστικοτατη φωνη, αναστενει πεθαμενους (το κοινο του Αυτια). και να θες να ξυπνησεις στις 7 να πας στο Αττικο και απο τις 6 να στριφογυριζεις στο κρεβατι μισοκοιμισμενος. btw αυτος ειναι ο πιο γλυκος υπνος. αν ξυπνησεις ετσι, ξυπνας με πονοκεφαλο και διαθεση hannibal.αντε καλημερα!!!
απο τα δεξια ευτυχως το διαμερισμα δεν εχει πολλους εισερχομενους ηχους, το φυσιολογικο που περιμενει κανεις. ευτυχως τροπος του λεγειν.
απο την εσωτερικη πλευρα του διαδρομου μεχρι προτινος λιγα πραγματα. μεχρι που ηρθαν στο αδειο διαμερισμα απενταντι κατι τυποι απο τη Γεωργια. οση ωρα ειναι στο σπιτι ΓΚΑΡΙΖΟΥΝ σα γουμαρια. ρε μλκς το διαμερισμα σας ειναι πιο μικρο απο το δικο μου. διπλα ειστε, τι σκατα φωναζετε για να συνεννοηθειτε? μιληστε σαν ανθρωποι….. ευτυχως δουλευουν πολλες ωρες τη μερα για να τα βγαλουν περα και δεν ειναι οολλλη μερα σπιτι γκαριζοντας. δε μπορω θεουλη μου να εχω και γω μια γειτονισσα γαλλιδουλα, λιγο βρωμιαρα, να την ακουω να μιλαει γαλλικα στο τηλεφωνο με τη μαμα της? μια λιγο πιο εξευγενισμενη γλωσσα. οχι γεωργιανα….πραγματικα ακουστικα αυτη η γλωσσα πρεπει να ειναι η κοντινοτερη στη γλωσσα των Νεαντερταλ (για σου ρε Πιτσιο με τους πιθηκανθρωπους!). αλλα απο το διαδρομο ερχονται και αλλοι ηχοι. αμ τι? ετσι θα γλιτωνα? καποια καργιολα, γιατι γυναικα ειναι ειμαι σιγουρος, καθε φορα που μπαινει και βγαινει απο το σπιτι κλειδαμπαρωνεται σαν να ηταν στο Αλκατραζ. 4 φορες γυρισμα το κλειδι με μισος μεσα στην κλειδαροτρυπα και να ακους το μεταλλο να ασφαλιζει την πορτα του αδη. γκρα γκρα γκρα γκρα. αλλες δυο φορες η αλλη κλειδαρια γρουτ γρουτ (και αυτη γυρισμα με μισος) και το κερασακι στην τουρτα ακους και την αλυσιδουλα (που κανει την πορτα να ανοιγει λιγο) να πεφτει. ναι βρε ορνιο της κλεισουρας, αμα ο αλλος περασει απο την 4-πιστονη κλειδαρια, την κανονικη κλειδαρια, η αλυσιδιτσα θα τον σταματησει…..(πιασε 5 γυρους, 2 κοντοσουβλια, 3 μεριδες πατατες με σως και 2 κοκα κολες λαιτ) ηλιθια ε ηλιθια. πια μερα θα βιδωθω πολυ και θα μπουκωθω με καμια 10αρια τσιχλες, και μετα θα τις χωσω ολες μεσα στην κλειδαροτρυπα, ρε ζωον να δω τι θα κανεις……
συνεχιζει

Ανώνυμος είπε...

απο την πανω μερια του διαμερισματος. δεν εχω παραπονο. 3 χρονια δεν ειχα ακουσει κιχ. μετα το ζευγαρι που μενει απο πανω αποφασισε οτι δεν του αρεσει η αντισυλληψη….και κανανε 2 παιδια. δε λεω παιδακια ειναι θα τρεξουν, θα χαρουν, κριμα που πρεπει να ζουν μεσα στο διαμερισμα, αλλα ρε βλακα γονιε σκεψου και αυτους που ζουνε απο κατω. το παιδι δεν μπορει. αν μπορουσε θα το καταλαβαινε και δε θα ετρεχε ολη μερα σα τρελο μεσα στο σπιτι. θα σταματουσε. γιατι ειναι παιδι και ειναι καλοψυχο. εκανα παραπονα στο διαχειριστη, τον γραψανε και αυτον. ξυπναω μια κυριακη κατα τις 9 φορτωμενος απο το γκαπ γκαπ απο το τρεξιμο του παιδιου, ανεβαινω πανω, ανοιγει η ευτυχισμενη συζυγος. της λεω “σορυ που ενοχλω, αλλα μηπως θα μπορουσατε να κανετε λιγακι ησυχια, δε μπορω να κοιμηθω πλεον στο σπιτι μου…”. -”ε και γω τι θες να κανω? δεν τρεχω εγω!”. ειπα να της πω “για αρχη κλεισε τα ποδια, μη γινει χειροτερα η κατασταση”, αλλα λεω θα διατηρησω ενα επιπεδο….. ακομη ψαχνω τροπους για να την εκδικηθω, ΕΙΜΑΙ ΑΝΟΙΧΤΟΣ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΣΑΣ.….εδω βεβαια να πω, οτι δεν φταιει το παιδακι, που αναγκαζεται να μεγαλωσει στο διαμερισμα, φυλακισμενο...ευτυχως εμεις ειμασταν η τελευταια γενια (τελη του 80) που οταν θελαμε, παντα υπηρχε μια αλανα να μας δεχτει, να τρεξουμε να παιξουμε μπαλα, να ματωσουμε κανενα γονατο…...δεν ειμασταν ετσι. αυτα τα παιδακια μονο like στο facebook θα ξερουν να κανουν……
και ερχομαι στο καλυτερο μερος.
απο κατω στο διαμερισμα, εμενε μια χηρα, κουτσομπολα, αλλα τι να γινει, παιδια σκυλια δεν ειχε, τα προβληματα της ηταν ολα λυμενα, κουτσομπολευε τους παντες και τα παντα…...ολη τη μερα με ενα τηλεφωνο στο αυτι και ενα τσιγαρο στο στομα μπουρου μπουρου. με ειχε φλομωσει στην τσιγαριλα στον ακαλυπτο και παραπονιομουν. που να ηξερα…… εδω και κανα χρονο, αφοτου μετακομισε, ηρθε στο διαμερισμα απο κατω ενας αλλος φοιτητης. τροπος του λεγειν. εχει γινει το σπιτι απο κατω κεντρο διερχομενων…. μαζευεται η παρεα σχεδον καθε μερα, 5-6 μαντραχαλαδες και ολο φωναζουν και πλακωνονται και σερνουν επιπλα. ασε που ειναι και με το πουλι στο χερι, ολοι τους. και να ακουω πραγματα του στυλ “ρε συ εγω της εκανα like, και εγραψα και lol στο σχολιο της, αυτη γιατι δεν με παιρνει ουτε ενα τηλεφωνο???” γιατι ρε μλκ αντι να βγαλεις το γκομενακι για κανενα ποτο, καθεσαι με τους αλλους τους αγαμητους φιλους σου και κουτσομπολευετε σα τις θιτσες…. (εδω βεβαια η φυσικη επιλογη κανονικα θα επρεπε να ειναι με το μερος μας, ωστε τα συγκεκριμενα, εμφανως μη πλεονεκτικα μεταλλαγμενα γονιδια, να μην περασουν στην επομενη γενια….γιατι ομως ειμαι σιγουρος πως θα βρεθει καποια απελπισμενη σα την απο πανω να διαιωνισει τον εν λογω μαλακα???)
συνεχιζει

Ανώνυμος είπε...

ασε που ειναι ολοι μεγαλοι φαν του παναθηναικου….. εδω ο τζιγκερ, και την ομαδα χεσμενη την εχει, αυτοι εκει, πορωμενοι. επαιζε μια μερα ο παναθηναικος, απο γινοταν 3 παγκοσμιος! να σειεται (ετσι γραφεται?) ο κοσμος…..πιστεψα οτι καποια στιγμη θα υποχωρησει το πατωμα και θα πεσω κατω……….εκανα και γω υπομονη, καπου στα μισα του δευτερου ημιχρονου, βαζω τζιν και κατεβαινω κατω...χτυπαω κουδουνι, ανοιγει, του λεω “καλα ρε σεις, ηρεμιστε λιγο, τι φωναζετε και σερνετε επιπλα ολη την ωρα?θελουμε να κοιμηθουμε”- “εε, εε ρε φιλε παιζει ο βαζελος”. μου το παρουσιασε σα να ελεγε κατι αυταποδεικτο. γι αυτον ηταν μια επαρκης δικαιολογια για να χαλαει τον κοσμο! “παιζει ο βαζελος”. ααα ρε μογγολε γαμω το κερατο μου μεσα, γαμω….. ασε που ο τυπος ειναι και νυχτοπουλι. οσες μερες δεν εχουμε μαζοξη κατω, ξυπνα στις 3 το μεσημερι, μεχρι τις 23 ειναι ησυχος και μετα, βαζει μουσικη, ταινιες, τραγουδαει και πλενει και τα πιατα ταυτοχρονα….ειλικρινα ειναι ενα απο τα πιο ισχυρα κινητρα που εχω να τελειωσω τη σχολη και να σηκωθω να φυγω απο το κωλοσπιτο αυτο….

αντε σταματαω να γυρισω στο διαβασμα….γαμω τις ακτινες μου μεσα…..τι να πω, αυτη η πολη που λεγεται αθηνα, δεν υποφερεται πλεον. 4 εκατομμυρια κοσμου, μεσα σε ενα λεκανοπεδιο, οπου η λεξη πολεοδομικος σχεδιασμος ειναι αγνωστη. δηλαδη οι αγγλοι που εχουν χαμηλους συντελεστες δομησης, και μπορεις να χτισεις μεχρι 2-3 οροφους στις πολεις τους, βλακες ειναι???? η δεν εχουν ανακαλυψει τις πολυκατοικιες?? α ρε πατριδα, οπου και να παω, παντου με πληγωνεις…….σορυ για την κουρτινα, αλλα i ‘ve been saving up for years now!

τελειωσε

Ανώνυμος είπε...

phantom eisai panta epic latreia alla nomizw pws o sumfoititis sou apo panw eklepse tin parastasi!!!!!

aphtha είπε...

Ανωνυμε1 wow λεμε. Phantom, κουραγιο αγορι μου, κανε υπομονη, μια λεμονια θα ανθισει στη γειτονια.

Don Constantino είπε...

Μια περίπτωση απο τους γείτονες μου ήταν μια τύπισσα 30αρά. κάτι σε μοντέλο. Έμενε στην απέναντι μεριά του δρόμου στο ρετιρέ.

Ε λοιπόν τα καλοκαίρια κάθε βραδυ στις 2.15 πηδιόταν με τον άντρα της! Σε μια περιοχή που απο καθαρή τύχη, αν κλάσεις, ακούγεσαι 500 μετρα μακριά. Ε λοιπον η τύπισσα το πήδημα που έδινε γράφτηκε στους αιώνες, τι φωνή, τι πάθος, τι σκαμπίλια έτρωγε. Το βράδυ όλη η γειτονιά ήταν στο μπαλκόνι. Αλλά και αυτή? 2 μέτρα πόδι (είχε και 2ο βέβαια), μια οπτασία! Ένα όνειρο! Κρίμα να μην υπάρχει ψηλότερο διαμέρισμα μιας και ήταν ανοιχτά τα παράθυρα τους επειδή ζεσταίνονταν...

Δυστυχώς μετακόμισε. Τώρα ακούμε μόνο κανέναν κακομοίρη που ροχαλίζει!!!

Χάλια να έχεις ενοχλητικούς γείτονες...

Ανώνυμος είπε...

χαχαχα.. επικο ποστ πραγματικα..