21 Απρ 2011

Πασχαλιάτικο

Το Πάσχα δεν είναι ευχάριστη γιορτή. Υποτίθεται πως ολόκληρη τη Μ. Εβδομάδα η ανθρωπότητα ξαναζεί συγκινημένη το στενάχωρο Θείο δράμα που έλαβε μέρος πριν δύο χιλιάδες χρόνια. Και λέω «υποτίθεται» γιατί πόσες φορές να συγκινηθείς πια από ένα συγκλονιστικό σίγουρα δράμα, το οποίο όμως παίζεται ξανά και ξανά κάθε χρόνο στις multiplex εκκλησίες κάθε γειτονιάς? Δηλαδή νισάφι, περισσότερες επαναλήψεις έχει παιχτεί μόνο το ρετιρέ στο Mega.

Εξάλλου γνωρίζεις το ending, κάτι που για εμάς που έχουμε δεχτεί περισσότερη ακτινοβολία από την οθόνη της τηλεόρασης απ’ότι έχουμε θηλάσει, μας κλέβει τη μισή χαρά. Οκέι, την πρώτη φορά που μαθαίνεις ότι σταυρώθηκε και μετά από 3 μέρες οι μυροφόρες βρήκαν άδειο το τάφο, λες «what the fuck man, αυτό είναι καλύτερο κι από το τέλος της  Έκτης αίσθησης!». Πρόκειται για ιστορία που συνδυάζει ταχυδακτυλουργία μεγέθους Prestige του Νόλαν, σούπερ-ήρωα πιο cool από τον Spiderman, προδοσία πιο αναπάντεχη απ’ότι στους 300, gore επιπέδου Hostel, σενάριο με περισσότερες αλληγορίες κι από του Μάτριξ κι όλα αυτά στα κλείνει με sci-fi zombie twist ending. Ιn your face Michael Night Shyamalan and bring it on Ευαγγελιστή Λουκά!

Επιπλέον το Πάσχα μού θυμίζει την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου. Στου Βαλεντίνου ανταλλάζεις σοκολατάκια, στο Πάσχα σοκολατένια αυγά. Στου Βαλεντίνου φοράς τα καλά σου και βγαίνεις να ξοδέψεις τα λεφτά σου σε ένα καλό εστιατόριο, στο Πάσχα φοράς τα καλά σου και πας να ξοδέψεις τα λεφτά σου στο παγκάρι της Εκκλησίας. Στο Πάσχα βρίσκεσαι με τους συγγενείς και προσποιείσαι ότι περνάς καλά κι ότι τους συμπαθείς, στου Βαλεντίνου συναντιέσαι με το ταίρι σου και προσποιείσαι ότι περνάς καλά κι ότι το αγαπάς. Και  για το κλείσιμο των δύο γιορτών, στο μεν Πάσχα τσακίζεις ένα ολόκληρο αρνί, ενώ στον Βαλεντίνο τσακίζεις για παρηγοριά ένα κιλό παγωτό Ben&Jerry μόλις γυρίσεις σπίτι επειδή έχεις συνειδητοποιήσει ότι το ταίρι που βρήκες είναι χειρότερο κελεπούρι κι από τον single 50άρη γείτονά σου με τη μπυροκοιλιά που αυνανίζεται στο μπαλκόνι του κάθε φορά που βγαίνεις να απλώσεις ρούχα. 

Πάντως  χωρίς πλάκα θα σε συμβούλευα αυτή την περίοδο να πας στην εκκλησία. Ακούγονται οι πιο ωραίες ψαλμωδίες και δημιουργείται η πιο κατανυκτική ατμόσφαιρα. Άσε που είναι κι από τις λίγες ευκαιρίες να πετύχεις ανάμεσα στους παρευρισκόμενους νέα άτομα κι όχι μόνο γιαγιάδες άνω των 80 που παρακαλάνε το Θεό να μην τις πάρει ακόμα ή να μην τους κοπεί κι άλλο η σύνταξη ή να βρει επιτέλους ο Θεούλης μια κόρη στο μαγκούφη το γιόκα τους.

Το απόλυτο mood killer όμως στην εκκλησία είναι οι τύποι που τριγυρνάνε με το δίσκο για να μαζέψουν ψιλά (οι πρόγονοι των μαύρων που πουλάνε σιντί στις καφετέριες ή των κωφάλαλων που πουλάνε μικρούς φακούς κι αναπτήρες που φωτίζουν). Φαντάζομαι ότι τα χρήματα που θα μαζέψουν από το δίσκο θα  πάνε «για την ενίσχυση του Ιερού ναού» δηλαδή (probably) για να βάλουν Nova στο παρεκκλήσι μη χάνουν τα ντέρμπι. Οι τύποι με τους δίσκους λοιπόν βγαίνουν κάποια στιγμή σαν άλλες λουλουδούδες σε μπουζουκτζίδικο και εντελώς διακριτικά(not!) σου κρατάνε το δίσκο μετέωρο πάνω από το κεφάλι σου μέχρι να σταματήσεις δήθεν να τους αγνοείς, να βάλεις το ξεράδι σου στην τσέπη και να καταθέσεις τον οβολόν. 

Για παράδειγμα, ο δισκάς στην εκκλησία του χωριού μου είναι τελείως hardcore. Δε φεύγει με τίποτα αν δε του δώσεις κάτι.  Ξεκινάει πρώτα ερχόμενος διακριτικά δίπλα σου. Εσύ φυσικά τον αγνοείς κάνοντας δήθεν ότι ψέλνεις προσηλωμένος ή ότι εντόπισες κάτι πολύ σημαντικό στην άλλη πλευρά της εκκλησίας και δεν τραβάς τα μάτια σου από εκείνο το σημείο. Αυτός όχι μόνο δεν takes the hint, αλλά αρχίζει να κουνάει το δίσκο γκλιν-γκλον γκλιν-γκλον από τα ψιλά, για να τον προσέξεις. Αν επιμείνεις να τον αγνοείς με θράσος, έρχεται πιο κοντά σου σε σημείο να νιώθεις την οργισμένη ανάσα του στο αυτί σου, κρατώντας το δίσκο μετέωρο πάνω από το κεφάλι σου σαν φωτοστέφανο, ενώ τον κουνάει γκλιν-γκλον ΚΑΙ ξεροβήχει. Είναι αποφασισμένος να το τραβήξει στα άκρα. 

Σε περίπτωση που παρ’όλαυτά έχεις ατσάλινα νεύρα κι εξακολουθείς να τον αγνοείς, τότε θα ξεκινήσει ένας stare down contest απ’όπου μόνο ένας από τους δυο σας θα βγει ζωντανός. Μπορεί εσύ να προσποιείσαι ότι δεν ξεκολλάς τα μάτια σου από τον παπά και να κάνεις ότι δεν ακούς τα γκλιν-κλον και τα γκουχ γκουχ μέσα στο αυτί σου στα οποία έχουν προστεθεί τώρα και τα τσκ τσκ τσκ από τους τριγύρω που έχουν πάρει χαμπάρι τι γύφτος είσαι, κι ενώ αρχίζεις να ιδρώνεις και να κοκκινίζεις από την αμηχανία, ο δισκάς θα κάθεται εκεί όση ώρα χρειαστεί ατάραχος και ψύχραιμος κοιτώντας επίμονα το προφίλ σου και  θα συνεχίζει αυτό το παράξενο χορευτικό του με το κούνημα του δίσκου και το βήχα μέχρι να λυγίσεις και να ρίξεις κάτι στο δίσκο ή να πεθάνεις επί τόπου από ντροπή. Ειλικρινά αν τον χρησιμοποιούσαν για ανακριτή μέσα σε μερικά λεπτά θα είχε ανακαλύψει που βρίσκεται  κρυμμένος ο Μπιν Λάντεν. Και θα είχε βγάλει και μερικά ψιλά για τον καφέ του.

Είμαι σίγουρος ότι  όταν ακούμε τη λέξη Πάσχα στο μυαλό όλων μας δεν εμφανίζονται εικόνες του Θείου δράματος και του μεγαλείου του Θεανθρώπου, αλλά πιο πολύ μας έρχονται εικόνες-μνήμες από τη θεία της οποίας η ξασμένη καούκα κινδύνευε να αρπάξει φωτιά κατά τον επιτάφιο και θα λαμπάδιαζε γρηγορότερα κι από παλαιστίνιο που έχει λουστεί με βενζίνη και σκοπεύει να διαμαρτυρηθεί, εικόνες του θείου που πάντα λέει «Εγώ θα καθήσω με τη νεολαία» (όλοι έχουμε από έναν τέτοιο), της δεύτερης ξαδέρφης γεροντοκόρης-«πωπω συμφορά πέρασε τα 30 και δεν έχει παντρευτεί ακόμα»-, της  θείας που κυνηγάει τα κουτσούβελα να τους πάρει τα δυναμιτάκια από τα χέρια σιχτιρίζοντας ταυτόχρονα το θείο που κάθεται ατάραχος και συζητάει για τα αθλητικά με τα ανίψια ή θα έχουν χαραχτεί στη μνήμη μας στιγμιότυπα από απειλές της μάνας ότι θα πέσει αυτοβούλως από τα μεγάλα σκαλιά της εκκλησίας έτσι και ο αδερφός δε βγάλει το σκουλαρίκι του πριν βγει στην πλατεία του χωριού (real life dialog between mother-brother).


Ο κύριος λόγος όμως που δε μου αρέσει το Πάσχα είναι γιατί συνήθως πηγαίνω στο χωριό μου. Κάτι που θα κάνω και φέτος. Για να φανταστείς για τι πράγμα μιλάω, ο hardcore δισκάς είναι από τα συμπαθητικά άτομα του χωριού. 

*hate vibes all around*

Αν σκοπεύεις να περάσεις καλά αυτές τις μέρες και δε θέλεις να σε μισήσω θανάσιμα, μείνε μακριά μου ή κράτα το στόμα σου κλειστό.


Υ.Γ. Από φόβο μην τυχόν ο Θεός κάνει να πεταχτεί κανένα δυναμιτάκι τη στιγμή της Ανάστασης και να μπει μέσα στο αυτί μου και σκάσει, ελπίζω με αυτό το ποστ να μη θεωρηθώ βλάσφημος και ποντάρω στο ότι έχει χιούμορ. Κακό χιούμορ μπας και με συμπαθεί.

Ό,τι κι αν κάνεις αυτές τις μέρες, εσύ προσπάθησε να το διασκεδάσεις. Απλά μην μου το πεις! :)

14 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Mporeis na kaneis pasxa omos me ton tipa pou tin bgazei kai tin pezei ;) pisteuo akradanta oti einai poli koinonikos kai gamo ta paidia gia gatherings klp klp :P :P sta psila sigkatalegontai kai ta difragka kai loipa ''mikra coins'' ama mazeueis olo to xrono me 2 p tin ebgales kathari gia oli tin bdomada :) kai an thes petas 3 p kai exeis na les oti erikses kai 2 kermata mesa... episis an exeis paei diakopes eksoteriko kai exeis ta left overs pou kaneis de sta antalasei, dosta... lefta einai kai auta :D ase na kanoun tis metatropes autoi gia esena, exoun sigouro kone!!! den ksero gia sena alla ego agapo sogia mazemena kai piromeni malli (eidika tis Lolas pou einai kai fountoto fountoto, meta kata protimisi paei i bolemeni :P :P)

Lonely

Χαρά είπε...

Το να μην πας μια φορά στο χωριό αφού δεν σου αρέσει, δεν παίζει σαν περίπτωση? Καλή η οικογένεια , δε λέω, αλλά οι δικοί σου σε βλέπουνε κάθε μέρα, δε νομίζω να πάθουν κάτι άμα δεν πας..

Vivian είπε...

ω ναι, μόλις περιέγραψες το Ελληνικό Πάσχα και ναι εδώ και 4 χρόνια το αγνοώ επιδεικτικά.

Happy Easter phantom!

Ανώνυμος είπε...

Εγώ μαλλον θα συμφωνησω με τη Χαρα παντως,χρησιμοποιώντας το ιδιο ακριβώς επιχειρημα... Καλο πασχα!

swift είπε...

@Χαρά: LOL!

Ανώνυμος είπε...

Συμφωνώ και εγώ με Χαρά, δεν μπορώ να καταλάβω τι κόλλημα τρώνε ΠΑΡΑ πολλά νέα άτομα μεγάλων οικογενειών και τα αφήνουν να τα σέρνουν εκεί που δεν θέλουν. Αν δεν θες, πες το! :D

phantom είπε...

Απαπα τι προβλέψιμοι που είστε όλοι, το είχα σίγουρο ότι μετά την ανάγνωση αυτού ποστ θα γεννιόντουσαν οι εξής 2 ερωτήσεις. Πρώτον, γιατί να πας με το ζόρι στο χωριό αφού δε σου αρέσει και δεύτερον πώς γίνεται να είσαι τόσο έξυπνος, όμορφος, εκπληκτικά αστείος και χωρίς ίχνος έπαρσης ταυτόχρονα;
Στο δεύτερο ερώτημα που αναμφίβολα θα σου γεννήθηκε δεν εχω απάντηση, it's just the way I am.
Στο πρώτο ερώτημα που το ξεκίνησε η Χαρά (άτιμη:Ρ) θα σου πω ότι αν έχει φύγει όλη η οικογένεια στο χωριό για το Πάσχα, τι να κάνω μόνος στην Αθήνα; Οι άλλοι θα ψηνουν αρνιά κι εγώ θα παραγγελνω ντελιβερι; Θα μπορούσα να παω επίσκεψη σε κάποιον φιλο μου ο οποίος θα είναι κι αυτός στο χωριό με τους δικούς του αλλά γιατί να υπομένω ξένους συγγενείς ενώ εχω ήδη τους δικούς μου; Επιπλέον αυτές οι μέρες είναι η μοναδική ευκαιρία κάθε χρόνο να βρεθώ με κάποια άτομα που παρόλα τα στραβά τους τα εχω αγαπήσει. Πολύ. Μπορεί να μην είναι κι ο,τι καλύτερο να μαζεύονται όλοι οι άνθρωποι που μοιράζονται το ίδιο αίμα από τις διάφορες γωνίες της Ελλάδας και να προσπαθούν να κάνουν bonding πάνω από το κουφαρι ενός ζώου που γυρίζει στη φωτιά αλλά κάποιες φορές it's just the way it is. And sometimes you have to work with what you have. Επίσης, λάβε υπόψιν ότι καμία φορά γκρινιάζουμε για κάποια πράγματα που δε μπορούμε όμως να ζήσουμε χωρίς αυτα...
Φέτος είχα δελεαστική εναλλακτική αντί του χωριού αλλά τελικά ήρθα εδώ ύστερα από παράκληση θείας και ξαδέρφης γιατί έχει ζουμί η υπόθεση. Η ξαδέρφη έφερε τον υποψήφιο γαμπρό στο χωριό!(το επόμενο ποστ θα έχει ζουμί obviously).
Δεν απαντώ στον καθένα ξεχωριστά γιατί γράφω από το mobile.
Καλή χωνέψη σε όλους! (η πιο χρήσιμη ευχή αυτών των ημερών)

Χαρά είπε...

Είμαι για πολλές σφαλιάρες όμως! (επιβεβαιώνεται παιδιόθεν). Καταλαβαίνω αυτό που λες, κι εγώ έχω κάποιους συγγενείς που αγαπάω, παρ'ότι κάποιοι δεν υποφέρονται πάνω από 5λεπτο. Για μένα το θέμα είναι, όμως, να μένεις το 5λεπτο/ 10λεπτο/ αιωνιότητα που μπορείς να μείνεις με τον καθένα, και όχι παραπάνω απ'όσο αντέχει το σύστημά σου. Και μη νομίζεις, καμιά φορά οι συγγενείς των άλλων μπορούν να είναι ΟΝΤΩΣ καλύτεροι από τους δικούς σου (τσεκαρισμένο). Άσε που και να μην είναι, θα σου φερθούν με κάποια πιθανή διακριτικότητα λόγω προσωπικής απόστασης. Έτσι και μπορείς να γνωρίσεις ένα καινούριο μέρος, και να μην έχεις τα ντράβαλα του σογιού στο κεφάλι σου!

Επίσης, δεδομένου ότι είμαι άθεη, αντίχριστη, ου ου ου σιξ σιξ σιξ, βρίσκω τις ημέρες του Πάσχα μια θαυμάσια ευκαιρία για οργάνωση εκδρομών με φίλους ή το γκομενάκι (αλήθεια, Το Κορίτσι τι έγινε αν επιτρέπεται?). Ούτως ή άλλως, όπου και να πας στην Ελλάδα, και αρνί θα φας, και γλέντι θα χει - και θα είσαι και με φίλους!!

Τώρα, όσον αφορά τον γαμβρό, η κουτσομπόλα μέσα μου περιμένει εναγωνίως το επόμενο post. Παρ'όλα αυτά, δεν είναι λίγο μαμακίστικο να φωνάζει η μαμά της νύφης τον κάθε συγγενή να κόψει κίνηση? Δεν ξέρω το δέσιμό που έχεις με τη θεία σου, αλλά μεγάλη κοπέλα είναι, προφανώς ξέρει τι κάνει.. Πάντως όταν στο δικό μου σόι σκάει γαμπρός/ νύφη, ψιλομουρλαίνονται όλοι στο κουτσομπολιό (μη βγάζουμε και την ουρά μας απέξω). Εγώ πάλι, κοιτάζω ποιός ψήνεται για ποτό και αναλόγως κρίνω :P!

Καλά να περάσεις όπως και να χει και φρόντισε να τσιμπάς ενώ σουβλίζεται, οι καλύτεροι μεζέδες εκεί παίζονται!

Χαρά είπε...

Oops, τώρα είδα ότι η παράκληση ήταν ΚΑΙ της ξαδέρφης!! (lol) Mea culpa my friend.. Καλά να περάσεις όπως και να χει!

Unknown είπε...

Δώδεκα λεπτά μετά την ανάσταση και εγώ, μετά από μερικά ξερά "Καλή ανάσταση" με τους δικούς μου, πήρα την τεραστίων διαστάσεων αγγουροσαλάτα μου, κάθησα στην ξύλινη καρέκλα της τραπεζαρίας (παραλίγο να γράψω 'στην ξύλινη τραπέζα της καρεκλαρίας', σοβαρά) και ξεκίνησα να διαβάζω ενώ παράλληλα έτρωγα.
Άρχισα να διαβάζω το κείμενο στην κεντρική σελίδα του μπλοκ και όχι στην ξεχωριστή σελίδα του κειμένου, αλλά δεν το είχα συνειδητοποιήσει. Εκεί που είχα φτάσει στην τέταρτη σειρά, παρατηρώ την κάθετη μπάρα στα δεξιά του παραθύρου να είναι υπερβολικά μικρή. Σκέφτομαι 'Ε ΟΧΙ! Σε παρακαλώ, κάνε να είναι σχόλια όλα αυτά!'. Μετά από λίγα δευτερόλεπτα (άλλαξα επεξεργαστή) συνειδητοποίησα που βρίσκομαι και με ανακούφιση έκανα κλικ στον τίτλο του κειμένου για να μεταφερθώ στην ξεχωριστή σελίδα.
Μόλις τελείωσα το διάβασμα του κειμένου γύρισα να κοιτάξω τη σαλάτα μου και με έκπληξη παρατήρησα ότι ήμουν στην αρχή ακόμα. ΦΑΝΤΟΜ! ΤΙ ΠΡΟΔΟΣΙΑ! ΤΙ ΜΙΚΡΟ ΚΕΙΜΕΝΟ! Νιώθω απατημένη και και... ΠΡΟΔΟΜΕΝΗ (ναι πάλι).Μη μου πεις ότι άρχισες να παίρνεις χαπάκια για το sheet syndrome! Είσαι σίγουρος ότι δεν έχουν παρενέργειες με το viagra; Εγώ θα σιγουρευόμουν στη θέση σου...

Αλλά ας αφήσουμε το αστείρευτο χιούμορ μου κατά μέρος και ας σχολιάσουμε το κείμενο.
ΦΑΝΤΟΜ!

THIS IS BLASPHEMY!

THIS IS MADNESS!

THIS IS (S)PARTA (και κοπάνα τα)!

...αλλά θα συμφωνήσω.
Μια φριεντ μου στο φεισμπουκ πόσταρε το εξής στάτους: "Πρώτη φορά βλέπω να κλαίει όλη η Εκκλησία στην Ανάσταση"
Really?
I mean... really?

Αλλά όχι, ξέρω γιατί κλαίνε όλοι αυτοί. Για τους ανύπαρκτους μισθούς καθώς και για την μεγάλη ειρωνεία της ζωής: Γιορτάζουνε το μυστήριο θαύμα στο μέρος όπου 'τρώει' τα περισσότερα λεφτά τους, χωρίς να χρειαστεί καν αυτοί να βάλουν το χέρι στην τσέπη (πήγα να γράψω το τσέπι στην χέρι και μάλιστα έγραψα δύο φορές λάθος το 'τσέπι' και το διόρθωσα κιόλας).

Εμένα πάντως το Πάσχα μου αρέσει(έλα αλήθεια;). Δε μου θυμίζει τον Άγιο Βαλεντίνο, αλλά και να μου τον θύμιζε, είμαι υπέρ του θεσμού, οπότε χου κερς (ΟΠΟΙΟΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΤΑΙ ΕΧΩ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΧΕΤΙΚΟ, ΕΙΜΑΙ ΥΠΕΡΟΧΗ ΜΠΛΟΓΚΕΡ, ΞΑΝΘΙΑ ΜΕ ΠΡΑΣΙΝΑ ΜΑΤΙΑ, ας με επισκεφτεί. *κλείνει το μάτι πονηρά*)
Μου αρέσουν όλες αυτές οι γιορτές που βρίσκεις ευκαιρία να ριλαξάρεις λίγο και να περάσεις χρόνο με τη φαμίλια. Ας μην ήταν τα Χριστούγεννα και το Πάσχα. Ας ήταν η Δεκαπενθήμερη Άδεια Νο1 και η Δεκαπενθήμερη Άδεια Νο2, πάλι θα μ'άρεσε :))) *too many happy vibes just to piss phantom off*
Όσο για τον 50άρη που αυνανίζεται.. That's just sick! Aπό 'δω και πέρα θα αλλάζω μέσα στην τουαλέτα, μέσα στην μπανιέρα, με κλεισμένη την κουρτίνα και κλειδωμένη την πόρτα.

Εγώ δε θυμάμαι δισκά στην Εκκλησία. Φαίνεται έντονα η αποχή μου τα τελευταία χρόνια ε; Κι όμως, νομίζω ότι πρόπερσι είχα πάει... Μάλλον δε θα τον είδα (στα αλήθεια όμως εγώ... ).
Ο δικός σας φαίνεται επαγγελματίας πάντως. Πρέπει να τον έχει εκπαιδεύσει ο Chuck Norris. Τότε ναι, κάθε προσπάθεια να τον αγνοήσεις είναι μάταιη. Λυπάμαι για 'σένα, θα πρέπει να αλλάξεις Εκκλησία 9(αν και να το κάνεις Chuck Norris will find you).

Εγώ όταν ακούω Πάσχα σκέφτομαι κόκκινα αρνιά και αυγά που γυρίζουν... Ώπα, κάτι είπα λάθος εδώ. Τέλος πάντων, κατάλαβες.
Ίσως επειδή αυτά είναι τα ΤΟΠ events στις διακοπές (μου) του Πάσχα.

Υ.Γ: Πάντως να ξέρεις ότι και εγώ σου στέλνω από Χανιά και αύριο έχω σκοπό να σουβλίσω αρνί μαζί με όλη την οικογένεια και καμιά 10αριά άτομα ακόμα (και λίγα βάζω). Αχ, τι όμορφα που θα περάσω, τι γλυκά, τι γούτσου-γούτσου, τι ενδιαφέρον μέρα θα είναι η αυριανή.. .χιχιχι *συνεχίζει με διάφορα γλυκανάλατα*

Wanna kill me yet?

(probably Θα είμαι γεμάτη ορθογραφικά ή συντακτικά λάθη αλλά είναι 12.30, νυστάζω, μόλις έφαγα, οπότε δε φται...................

Ανώνυμος είπε...

Πώς γίνεται να είσαι τόσο
έξυπνος, όμορφος, εκπληκτικά αστείος και χωρίς ίχνος έπαρσης
ταυτόχρονα;

Υ.Γ. Τα σχόλια σε αυτό το ποστ έχουν δώσει ρεσιτάλ.

Χαρά είπε...

LOL! Δισκάς εκπαιδευμένος από τον Chuck Norris! Μήπως τον εκπαίδευσε ο Αποστόλης Της Καρδιάς Μας Γκλέτσος? Δεδομένου ότι όταν το βουνό δεν πάει στον Μωάμεθ, του το πάει σηκωτό ο Απόστολος Γκλέτσος..

Καλή χώνεψη σε όλους! Εγώ πάντως το αρνάκι το τίμησα δεόντως και φέτος (και να σκεφτείς ότι έχω φίλους που δεν τους αρέσει καν..τσκ τσκ τσκ).

phantom είπε...

Thanks everyone που μου κρατήσατε παρέα στα βαρετά πασχαλιάτικα μεσημέρια μου στο χωριό, μιας και διάβαζα τα σχόλια από το ίντερνετ στο κινητό! Χαρά το ΥΓ.1 του επόμενου ποστ είναι για πάρτη σου!

Unknown είπε...

Ε, θέλω κι εγώ αφιέρωση! Ζήλεψα τώρα.